Феадал

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі

Феадал — у эпоху феадалізму зямельны ўласнік, уладальнік феода (лена), які эксплуатаваў залежных ад яго сялян.

Кожны феадал, акрамя тых, хто знаходзіўся на верхняй або ніжняй прыступцы феадальнай іерархіі, быў і васалам, і сеньёрам адначасова. У раннефеадальны перыяд феадалы — князі, баяры. У Вялікім Княстве Літоўскіммагнаты, князі, княжаты, паны, шляхта.

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]