Францішак Бялінскі (1742—1809)

Францішак Бялінскі
Францішак Бялінскі
	польск.: Franciszek Bieliński
пісар вялікі каронны[d]
	1784 — 1793
падкаморы надворны каронны[d]
	з 1761
староста чэрскі[d]
	з 1762
староста гарволінскі[d]
	з 1757
староста штумскі[d]
	з 1765
Нараджэнне	21 лістапада 1742; Крэмэнэць, Крамянецкі павет[d], Валынскае ваяводства, Малапольская правінцыя, Карона Каралеўства Польскага, Рэч Паспалітая;
Смерць	24 кастрычніка 1809 (66 гадоў); Варшава, Герцагства Варшаўскае;
Род	Бялінскія герба «Юноша»[d]
Бацька	Міхал Бялінскі[d]
Маці	Тэкля з Пяплоўскіх[d]
Жонка	Крысціна Юстына з Сангушкаў[d]
Дзеці	Тэкля Тэрэза з Бялінскіх[d]
Дзейнасць	інжынер у цывільным будаўніцтве, педагог
Званне	генерал
Узнагароды

Франці́шак Бялі́нскі (1742 — 24 кастрычніка 1809, Варшава) — генерал-маёр войска кароннага, пісар вялікі каронны, асветнік, педагог, прыхільнік усеагульнай адукацыі. З шляхецкага роду Бялінскіх герба Юноша, сын Міхала Бялінскага.

Староста асецкі ад 1757, чэрскі ад 1760, падкаморы надворны Аўгуста III ад 1761, у 1765—1795 староста штумскі, у 1780 кандыдат у мазавецкія ваяводы, у 1784—1793 пісар вялікі каронны. Ад 1776 сябар Адукацыйнай камісіі. Прыхільнік асветы для ўсіх станаў і таксама для жанчын. Спрыяў увядзенню новых праграм адукацыі на польскай мове. Першым у Рэчы Паспалітай прапанаваў стварэнне адукацыйнае сеткі для кожнага стану (парафіяльныя школы — для сялян і мяшчан, ваяводскія — для шляхты; семінарыі для святароў). У 1780—1782 — сябар Пастаяннай Рады. У 1760 атрымаў Ордэн святога Станіслава, у 1785 — Ордэн Белага арла.

Падчас паўстання 1794 года генеральны камісар правіянту і фуражу з рангам генерал-маёра. Арганізоўваў забеспячэнне і ўзбраенне войска, фактычна быў галоўным кватармайстрам войска. Пазней узначаліў Генеральны Камісарыят, створаны 6 верасня 1794 Касцюшкам для кантролю забеспячэння ўсіх дывізій, раскватараваных пад Варшавай.

Быў жанаты з Крысцінай з князёў Сангушкаў, маршалкаўнай вялікай літоўскай. З ёй меў трое дачок і два сыны.

Крыніцы[правіць | правіць зыходнік]

H. P. Kosk, Generalicja polska t. 1, wyd. Oficyna Wydawnicza «Ajaks», Pruszków