Хілакорус

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Хілакорус

Хілакорус двухкрапінкавы (Chilocorus bipustulatus)
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Chilocorus Leach, 1815


Сістэматыка
на Віківідах

Выявы
на Вікісховішчы
ITIS  114344
NCBI  115341
EOL  110719
FW  207300

Хілакорус (Chilocorus) — род жукоў сямейства божых каровак.

Апісанне[правіць | правіць зыходнік]

Цела даўжынёю 3—5 мм, шарападобнае, вельмі выпуклае, прыкрытае чорнымі бліскучымі надкрыламі з чырвоным малюнкам, з дробнай пункціроўкай. Вусікі 8-членікавыя, з умерана развітай булавой. Ротавы апарат грызучага тыпу. Верхнія сківіцы вялікія серпападобныя. Пярэдняспінка расшырана каля асновы і закруглена.

Лічынкі верацёнападобныя, з адносна вялікай галавой і доўгімі нагамі. Ім уласціва ўзроставая і індывідуальная зменлівасць колеру. Вусікі 1- або 2-членікавыя.

Пашырэнне[правіць | правіць зыходнік]

Адрозніваецца звыш 20 відаў. На Беларусі вядомы хілакорус ныркападобны (Chilocorus renipustulatus) і хілакорус двухкрапінкавы (Chilocorus bipustulatus). Жывуць у лясах на лісцевых дрэвах і кустах. Пашыраны ачагова.

Асаблівасці біялогіі[правіць | правіць зыходнік]

Спецыялізаваныя драпежнікі какцыд, пераважна шчытовак (выкарыстоўваюцца ў біялагічнай барацьбе з імі). Самкі адкладваюць яйцы пад шчыток какцыд. Лічынкі развіваюцца ў калоніях какцыд за кошт іх яец. У развіцці праходзяць 4 узросты. Акукліваюцца адкрыта на ствалах і галінах дрэў, радзей пад карой.

За год 1 пакаленне. Жукоў таксама разводзяць штучна і выпускаюць у прыроду ў пэўныя тэрміны.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]