Цаа Пэй
Цаа Пэй | |
曹丕 | |
![]() |
|
Цаа Пэй | |
---|---|
Род дзейнасці: | |
Дата нараджэння: | |
Месца нараджэння: | |
Дата смерці: | |
Месца смерці: | |
Бацька: | |
Маці: | |
Жонка: | |
Дзеці: |
Цаа Жуй[d], Цаа Лін[d], Цаа Джы[d], Цаа Руі[d], Цаа Ян[d], Цаа Ксі[d], Цаа Лі[d], Цаа Гонг[d], Цаа Ёнг[d], Цаа Джыян[d] і Донгксіян[d] |
Цаа Пэй (другое імя — Цзы-хуань; 187, Пэйго, сучасная правінцыя Аньхой — 226) — кітайскі паэт і тэарэтык літаратуры.
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Імператар царства Вэй ў 220—226 гадах. Сын Цаа Цаа. Пісаў пра паходы, пра тленнасць чалавечага быцця. Вершы Цаа Пэ вобразныя і элегічныя. Адзін з першых аўтараў сяміслоўных вершаў — паэтычнай формы, якая стала асноўнай у кітайскай паэзіі 7-20 стст. Захаваліся вершы ў жанрах шы і юэфу, лісты пра літаратуру, трактат «Развага пра прыгожае пісьменства». Нягледзячы на моцны ўплыў традыцыі, трактат азначаў сабой адыход ад канфуцыянскага рацыяналізму.
Зноскі
|