Шаблон:Выбраны змест/Ефрасіння Полацкая

Роспіс сцен Спаса-Ефрасінняўскай царквы XII ст. з выявай святой пакутніцы

Ефрасіння Полацкая, свецкае імя Прадслава (каля 1104 — 1167) — ігумення, першая жанчына кананізаваная Рускай праваслаўнай царквой (1547), пасля прылічаная да святых (1893).

Дачка князя Святаслава Усяславіча. У юнацтве адмовілася ад шлюбу і пайшла ў манастыр. Пасялілася ў келлі Полацкага Сафійскага сабора, перапісвала кнігі, на думку некаторых даследчыкаў, і перакладала іх, а таксама вяла міратворчую і асветніцкую дзейнасць. Пабудавала на свае сродкі дзве царквы ў Полацку, заснавала паблізу Полацка жаночы і мужчынскі манастыры, якія сталі асяродкамі асветы Полацкай зямлі. На заказ Ефрасінні створаны напрастольны крыж, ахвяраваны ёю свайму жаночаму манастыру. Мужчынскаму манастыру ахвяравала абраз «Таропецкая ікона Божай Маці». У 1167 годзе паломнічала па святых мясцінах, памерла і пахавана ў манастыры Св. Феадосія ў Іерусаліме (далей…).