Шарль Глейр

Шарль Глейр
Імя пры нараджэнні	фр.: Marc Gabriel Charles Gleyre
Дата нараджэння	2 мая 1806(1806-05-02)[…]
Месца нараджэння	Chevilly[d], акруга Морж[d], кантон Во, Швейцарыя
Дата смерці	5 мая 1874(1874-05-05)[…] (68 гадоў)
Месца смерці	Парыж, дэпартамент Сена, Францыя
Месца пахавання	могілкі Манпарнас Q98634114? Q98634021? Q98634114?
Грамадзянства	Швейцарыя  Францыя
Род дзейнасці	мастак
Месца працы	Нацыянальная вышэйшая школа прыгожых мастацтваў
Жанр	гістарычны жывапіс і рэлігійны жывапіс[d]
Мастацкі кірунак	арыентальны жывапіс[d]
Уплыў	Louis Hersent[d]
Уплыў на	Клод Манэ, П'ер Агюст Рэнуар, Альфрэд Сіслей, Джэймс Уістлер, Фрэдэрык Базіль, Жан-Леон Жэром, Gustave Brion[d], François Emile Ehrmann[d], Edward Poynter[d], Daniel Ridgway Knight[d], Ludovic-Napoléon Lepic[d], Jean-Jules-Antoine Lecomte du Nouÿ[d], Jean-Louis Hamon[d], Auguste Toulmouche[d], Alexandre Lauwick[d], Alexis-Paul Pachot d'Arzac[d], Alfred Chataud[d], Armand Félix Marie Jobbé-Duval[d], Эжэн Кастэльно[d], Eugène Faure[d], Félix Thomas[d], Gaston Save[d], Henri-Pierre Picou[d], Henri Bouchet-Doumenq[d], Henri Zuber[d], Hippolyte Dubois[d], Louis-Frederic Schützenberger[d], Paul Baudoüin[d], Charles Joseph Beauverie[d], Carl Happel[d], Auguste de La Brély[d] і Alexandre Le Bihan[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Марк Габрыэль Шарль Глейр (фр.: Marc Gabriel Charles Gleyre; 2 мая 1806 — 5 мая 1874) — швейцарскі мастак і педагог, прадстаўнік акадэмізму.

Біяграфія

Асірацеўшы ва ўзросце васьмі ці дзевяці гадоў, Шарль Глейр быў завезены дзядзькам у Ліён і аддадзены ў фабрычную школу. У сярэдзіне 1820-х гадоў ён прыбыў у Парыж і некалькі гадоў узмоцнена вывучаў жывапіс у майстэрні Эрсана, потым амаль на дзесяць гадоў пакінуў Францыю (1828). Некалькі гадоў Глейр правёў у Італіі, дзе развіў свой талент вывучэннем і капіраваннем твораў старажытных майстроў, а таксама пісаннем эцюдаў з натуры. У Італіі ён зблізіўся, у прыватнасці, з Арасам Вернэ і Луі-Леапольдам Роберам, а затым адправіўся ў Грэцыю і далей на ўсход, пабываўшы ў Егіпце, Ліване, Сірыі. Прырода і народны побыт гэтых краін даставілі яму багаты запас матэрыялаў для наступных яго карцін.

Ён адрозніваўся выключнай патрабавальнасцю да сябе, працаваў над карцінамі падоўгу, аднак пакінуў у агульнай складанасці, паводле пасмяротнага каталога, 683 творы — уключаючы эцюды і малюнкі, сярод якіх, у прыватнасці, партрэт Гейнэ, выкарыстаны для гравюры ў часопісе «Revue des Deux Mondes» (красавік 1852). Сярод найбольш значных работ у спадчыне Глейра — карціны «Зямны рай» (пра якую захоплена адклікаўся Іпаліт Тэн), «Патоп», «Адысей і Наўсікая», «Блудны сын» і іншыя палотны на антычныя і біблейскія сюжэты.

Глейр таксама быў вядомы як педагог. У сярэдзіне 1840-х гадоў Поль Дэларош перадаў яму сваіх вучняў. У студыі Глейра ў розны час займаліся Сіслей, Рэнуар, Манэ, Уістлер, Піку, В. К. Генц і іншыя выдатныя мастакі.