Шарль Глейр

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Шарль Глейр
Фатаграфія
Імя пры нараджэнні фр.: Marc Gabriel Charles Gleyre
Дата нараджэння 2 мая 1806(1806-05-02)[1][2][…]
Месца нараджэння
Дата смерці 5 мая 1874(1874-05-05)[4][5][…] (68 гадоў)
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства
Род дзейнасці мастак
Месца працы
Жанр гістарычны жывапіс і рэлігійны жывапіс[d]
Мастацкі кірунак арыентальны жывапіс[d]
Уплыў Louis Hersent[d]
Уплыў на Клод Манэ, П'ер Агюст Рэнуар, Альфрэд Сіслей, Джэймс Уістлер, Фрэдэрык Базіль, Жан-Леон Жэром, Gustave Brion[d], François Emile Ehrmann[d], Edward Poynter[d], Daniel Ridgway Knight[d], Ludovic-Napoléon Lepic[d], Jean-Jules-Antoine Lecomte du Nouÿ[d], Jean-Louis Hamon[d], Auguste Toulmouche[d], Alexandre Lauwick[d], Alexis-Paul Pachot d'Arzac[d], Alfred Chataud[d], Armand Félix Marie Jobbé-Duval[d], Эжэн Кастэльно[d], Eugène Faure[d], Félix Thomas[d], Gaston Save[d], Henri-Pierre Picou[d], Henri Bouchet-Doumenq[d], Henri Zuber[d], Hippolyte Dubois[d], Louis-Frederic Schützenberger[d], Paul Baudoüin[d], Charles Joseph Beauverie[d], Carl Happel[d], Auguste de La Brély[d] і Alexandre Le Bihan[d]
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Марк Габрыэль Шарль Глейр (фр.: Marc Gabriel Charles Gleyre; 2 мая 1806 — 5 мая 1874) — швейцарскі мастак і педагог, прадстаўнік акадэмізму.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Асірацеўшы ва ўзросце васьмі ці дзевяці гадоў, Шарль Глейр быў завезены дзядзькам у Ліён і аддадзены ў фабрычную школу. У сярэдзіне 1820-х гадоў ён прыбыў у Парыж і некалькі гадоў узмоцнена вывучаў жывапіс у майстэрні Эрсана, потым амаль на дзесяць гадоў пакінуў Францыю (1828). Некалькі гадоў Глейр правёў у Італіі, дзе развіў свой талент вывучэннем і капіраваннем твораў старажытных майстроў, а таксама пісаннем эцюдаў з натуры. У Італіі ён зблізіўся, у прыватнасці, з Арасам Вернэ і Луі-Леапольдам Роберам, а затым адправіўся ў Грэцыю і далей на ўсход, пабываўшы ў Егіпце, Ліване, Сірыі. Прырода і народны побыт гэтых краін даставілі яму багаты запас матэрыялаў для наступных яго карцін.

Ён адрозніваўся выключнай патрабавальнасцю да сябе, працаваў над карцінамі падоўгу, аднак пакінуў у агульнай складанасці, паводле пасмяротнага каталога, 683 творы — уключаючы эцюды і малюнкі, сярод якіх, у прыватнасці, партрэт Гейнэ, выкарыстаны для гравюры ў часопісе «Revue des Deux Mondes» (красавік 1852). Сярод найбольш значных работ у спадчыне Глейра — карціны «Зямны рай» (пра якую захоплена адклікаўся Іпаліт Тэн), «Патоп», «Адысей і Наўсікая», «Блудны сын» і іншыя палотны на антычныя і біблейскія сюжэты.

Глейр таксама быў вядомы як педагог. У сярэдзіне 1840-х гадоў Поль Дэларош перадаў яму сваіх вучняў. У студыі Глейра ў розны час займаліся Сіслей, Рэнуар, Манэ, Уістлер, Піку, В. К. Генц і іншыя выдатныя мастакі.

Зноскі

  1. RKDartists Праверана 23 жніўня 2017.
  2. Marc-Charles-Gabriel Gleyre // SNAC — 2010. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. Marc Charles Gabriel Gleyre // Brockhaus Enzyklopädie / Hrsg.: Bibliographisches Institut & F. A. Brockhaus, Wissen Media Verlag Праверана 9 кастрычніка 2017.
  4. Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011. Праверана 10 кастрычніка 2015.
  5. Charles Gleyre
  6. Marc-Charles-Gabriel Gleyre — 2006.
  7. Union List of Artist Names — 2017. Праверана 25 кастрычніка 2018.
  8. https://notrehistoire.ch/entries/EgNBpN26W2Z
  9. https://www.idref.fr/050549154