Шэліф
Шэліф | |
---|---|
араб. وادي الشلف | |
![]() | |
Характарыстыка | |
Даўжыня | 725 км |
Басейн | каля 35 000 км² |
Расход вады | да 5 000 м³/с |
Вадацёк | |
Выток | Горная сістэма Атлас |
• Месцазнаходжанне | Сахарскі Атлас |
• Каардынаты | 35°25′39″ пн. ш. 1°33′50″ у. д.HGЯO |
Вусце | Міжземнае мора |
• Вышыня | 0 м |
• Каардынаты | 36°02′22″ пн. ш. 0°07′59″ у. д.HGЯO |
Размяшчэнне | |
Водная сістэма | Міжземнае мора |
|
|
Краіна | |
![]() ![]() |
|
![]() |
Шэліф (араб. وادي الشلف) — рака ў Алжыры.
Даўжыня ад вытоку ракі Туіль (Cебгаг) складае 725[1][2] (700[3]) км. Плошча вадазбору каля 35 000 км².
Рака бярэ пачатак на паўночных схілах гор Амур (сістэма Сахарскага Атласа), у верхнім цячэнні перасякае пустынныя Высокія плато, цячэ ў паўночным напрамку, упадае ў Міжземнае мора. Высокая воднасць зімой; расход вады дасягае 1000—5000[2][3] м³/с. Летам малаводная, месцамі перасыхае. Узровень вады ў залежнасці ад частаты засушлівых перыядаў можа змяняцца. Пры гэтым у сезон паводкі мясцовае насельніцтва выкарыстоўвае ваду з Шэліфа на арашэнне палёў. На рацэ вадасховішча Грыб і ГЭС.
Згадваецца ў творы Жуля Верна «Гектар Сервадак».
Зноскі
- ↑ Chelif River // Encyclopaedia Britannica (англ.)
- ↑ а б Шелиф // Словарь современных географических названий / Рус. геогр. о-во. Моск. центр; Под общ. ред. акад. В. М. Котлякова. Институт географии РАН. — Екатеринбург: У-Фактория, 2006. (руск.) (руск.)
- ↑ а б Африка: энциклопедический справочник. Т. 2. Л—Я / Гл. ред. А. Громыко. Ред. колл. В. М. Власов, Н. И. Гаврилов и др. — М.: Советская энциклопедия, 1987. — С. 594. — 671 с. с илл. (руск.)
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Шэліф // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн
- Шелиф, Уэд-Шеллифф // Африка: энциклопедический справочник. Т. 2. Л—Я / Гл. ред. А. Громыко. Ред. колл. В. М. Власов, Н. И. Гаврилов и др. — М.: Советская энциклопедия, 1987. — С. 594. — 671 с. с илл. (руск.)
- Шелиф // Словарь современных географических названий / Рус. геогр. о-во. Моск. центр; Под общ. ред. акад. В. М. Котлякова. Институт географии РАН. — Екатеринбург: У-Фактория, 2006. (руск.) (руск.)