Эндрэ Шык
Эндрэ Шык | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
венг.: Sík Endre | |||||||
| |||||||
|
|||||||
Папярэднік | Imre Horváth[d] | ||||||
Пераемнік | János Péter[d] | ||||||
|
|||||||
Папярэднік | Rustem Vambery[d] | ||||||
Пераемнік | Imre Horváth[d] | ||||||
|
|||||||
|
|||||||
Нараджэнне |
2 красавіка 1891[1] ці 1891[2] |
||||||
Смерць |
10 красавіка 1978[1] ці 1978[2] |
||||||
Месца пахавання | |||||||
Дзеці | Igor Sik[d] | ||||||
Партыя | |||||||
Адукацыя |
|
||||||
Месца працы | |||||||
Узнагароды | |||||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Эндрэ Шык (венг.: Sík Endre; 2 красавіка 1891, Будапешт, Аўстра-Венгрыя — 10 красавіка 1978, Будапешт, Венгерская Народная Рэспубліка) — венгерскі дзяржаўны дзеяч, міністр замежных спраў Венгерскай Народнай Рэспублікі (1958—1961).
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]Выпускнік Будапешцкага ўніверсітэта, адвакат. Падчас Першай сусветнай вайны быў афіцэрам Аўстра-Венгерскай арміі. З 1917 года — ваеннапалонны, да сакавіка 1918 года знаходзіўся ў Даурскім лагеры ў Забайкалле, затым пражываў на станцыі Хілок, даваў мясцовым жыхарам урокі англійскай, французскай, нямецкай моў. Ажаніўся з мясцовай жыхаркай Е. В.Тоцкай. У кастрычніку 1919 года з’ехаў у Верхняудзінск. Працаваў супрацоўнікам венгерскай газеты «Форрадалом» («Рэвалюцыя»), якая выходзіла ў Іркуцку, газеты «Савецкая Сібір». Восенню 1922 года быў накіраваны ў Чыту ў МЗС Далёкаўсходняй Рэспублікі (ДВР). З ліквідацыяй ДВР — член Чыцінскага рэвтрыбунала.
Скончыў Інстытут чырвонай прафесуры ў Маскве.
- 1927—1936 гады — прафесар Універсітэта народаў Усходу,
- 1938—1941 гады — навуковы супрацоўнік Інстытута гісторыі,
- 1943—1945 гады — навуковы супрацоўнік Інстытута этнаграфіі АН СССР.
З 1945 года ў Венгрыі.
- 1947—1948 гады — саветнік МЗС,
- 1948—1949 гады — пасол ВНР у ЗША,
- 1949—1953 гады — загадчык Галоўнага палітычнага аддзела Міністэрства замежных спраў, дырэктар Дыпламатычнай акадэміі,
- 1953—1958 гады — намеснік міністра,
- 1958—1961 гады — міністр замежных спраў ВНР.
З 1965 года — старшыня Усевенгерскага савета міру.
Аўтар навуковых прац па гісторыі каланіяльных краін, этнаграфіі, аўтабіяграфічнага рамана «гады выпрабаванняў», у якім даў падрабязную карціну жыцця забайкальцаў у 1918—1919 гадах. Наклад кнігі «Vihar a levelet…» з яго шматтомных мемуараў, якая выйшла ў 1970 годзе, быў канфіскаваны на наступны дзень пасля паступлення ў продаж — магчыма, з-за дэталёвага малюнка сталінскіх рэпрэсій, якія абрынуліся на абвінавачаных у трацкізме камуністаў, уключаючы венгерскую эміграцыю, пасля забойства Кірава.
Перакладаў творы А. П. Чэхава на венгерскую мову. За чатырохтомную «Гісторыю чорнай Афрыкі» ганараваны Дзяржаўнай прэміі ВНР у 1965 годзе.
Узнагароды і званні
[правіць | правіць зыходнік]- Ордэн Дружбы народаў (02.04.1976)
- Міжнародная Ленінская прэмія «За ўмацаванне міру паміж народамі» (1968)
Крыніцы
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ а б Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011. Праверана 10 кастрычніка 2015.
- ↑ а б Люди и судьбы. Биобиблиографический словарь востоковедов - жертв политического террора в советский период (1917-1991) — СПб.: Петербургское Востоковедение, 2013. — 496 с. — (Социальная история отечественной науки о Востоке) — ISBN 978-5-85803-225-0
- ↑ Sík Endre // http://resolver.pim.hu/auth/PIM70129 Праверана 10 верасня 2018.
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- Міністры замежных спраў Венгрыі
- Нарадзіліся 2 красавіка
- Нарадзіліся ў 1891 годзе
- Нарадзіліся ў Будапешце
- Памерлі 10 красавіка
- Памерлі ў 1978 годзе
- Памерлі ў Будапешце
- Пахаваныя на могілках Керэпешы
- Члены КПСС
- Выпускнікі Будапешцкага ўніверсітэта
- Выпускнікі Інстытута чырвонай прафесуры
- Супрацоўнікі Інстытута этналогіі і антрапалогіі РАН
- Кавалеры ордэна Працоўнага Чырвонага Сцяга
- Кавалеры ордэна Дружбы народаў
- Кавалеры ордэна Сцяга ВНР
- Лаўрэаты Міжнароднай Ленінскай прэміі «За ўмацаванне міру паміж народамі»
- Асобы
- Перакладчыкі на венгерскую мову
- Ваеннапалонныя Першай сусветнай вайны (Аўстра-Венгрыя)
- Перакладчыкі Венгрыі
- Гісторыкі Венгрыі
- Рэвалюцыянеры Венгрыі
- Камуністы Венгрыі