Мешкападобнае цела асцыдый ніжнім канцом прымацавана да дна, на верхнім канцы знаходзяцца ротавы і клаакальны сіфоны. Цела ўкрыта тунікай — тоўстай абалонкай, якая выдзяляецца скурным эпітэліем і ўтрымоўвае жывёльную клятчатку (туніцын). Унутраны шкілет адсутнічае. Глотка адчыняецца жабернымі шчылінамі ў каляжаберныя поласці, злучаныя з клаакай.
Каля 2000 відаў. Шырока распаўсюджаны ў морах усяго зямнога шара. Кормцца адфільтраванымі дробнымі арганізмамі і дэтрытам.
Гермафрадыты. Нараўне з палавым размнажэннем ім уласціва пачкаванне, што нярэдка прыводзіць да ўтварэння калоній.
Адрозніваюць простыя, або адзінкавыя, асцыдыі (монасцыдыі) і складаныя, або каланіяльныя, асцыдыі (сінасцыдыі). У развіцці асцыдый маецца стадыя свабоднаплаваючай хвастатай лічынкі, якая мае хорду, што адсутнічае ў дарослых асцыдый. Гэтыя асаблівасці будовы лічынкі далі магчымасць А. А. Кавалеўскаму (1865) устанавіць прыналежнасць асцыдый да хордовых.
