Hyponephele lycaon

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Hyponephele lycaon
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Hyponephele lycaon


Сістэматыка
на Віківідах

Выявы
на Вікісховішчы
NCBI  111914
EOL  136956

Hyponephele lycaon — від дзённых матылькоў з падсямейства Аксамітніцы.

Этымалогія лацінскай назвы[правіць | правіць зыходнік]

Лікаён (грэчаская міфалогія) — цар Аркадзіі, за святатацтва пераўтвораны Зеўсам ў ваўка.

Апісанне[правіць | правіць зыходнік]

Ніжні бок крылаў

Даўжыня пярэдняга крыла 19-24 мм. Размах крылаў 36 - 43 мм. Пярэднія крылы самца на верхнім баку шэра-карычневага колеру са сляпым чорным «вочкам» ля вяршыні. Андраканіяльнае поле ў самцоў вузкае, слаба прыкметнае, перасякаецца двума больш светлымі жылкамі. Пярэднія крылы самак шэра-карычневага колеру, з двума буйнымі вочкамі на агульным вохрыстым поле. На пярэднім крыле у самак жоўтая аблямоўка вакол верхняга і ніжняга чорных вочак звычайна зліваецца ў выглядзе васьмёркі. Заднія крылы знізу буравата-шэрага колеру, без чорных «вочак».

Арэал і месцапражыванне[правіць | правіць зыходнік]

Каўказ і Закаўказзе, Сярэдняя, Паўднёвая, Усходняя Еўропа, Малая Азія, часткова Цэнтральная Азія, Кітай, Усходні Казахстан, Манголія, Паўднёвая Сібір на ўсход да Забайкалля.

Насяляе добра прагрэтыя сонцам паляны, лясныя ўзлескі, абочыны дарог па сухіх хвойніках, ксераморфныя лугі, пясчаныя кар'еры ў далінах рэк, уздоўж рэчышч горных рэк сярод разнатраўя. Часам можа сустракацца ў антрапагенных ксерафітных ландшафтах. У гарах Карпат падымаецца на вышыні да 1160 м н. узр. м. На Вялікім Каўказе сустракаецца на вышынях да 2500 м над узр. м., часцей — на ўзроўні 1000—1700 м над узр. м.

Біялогія[правіць | правіць зыходнік]

Развіваецца ў адным пакаленні за год. Час лёту матылькоў — з сярэдзіны чэрвеня да канца жніўня — пачатку верасня. На поўдні Украіны матылькі сустракаюцца часам ужо з канца мая. У Карпацкіх гарах вылет можа затрымлівацца да сярэдзіны ліпеня. Самкі адкладаюць яйкі па адным на лісце кармавых раслін. Стадыя яйка доўжыцца каля 4 тыдняў. Вусені зялёнага колеру, з чатырма светлымі падоўжнымі лініямі і двума бураватымі вертыкальнымі плямамі на галаве. Вядуць ўтойлівы лад жыцця і актыўныя толькі ў начны час сутак. Вусені развіваюцца з зімоўкі са жніўня па май-чэрвень наступнага года. Вусені кормяцца рознымі травой, такімі як: Bromopsis erecta, каласоўнік, Festuca rubra, Festuca ovina, метлюжок. Акукліваецца на раслінах на ніжнім баку лісця.

Падвіды[правіць | правіць зыходнік]

  • Hyponephele lycaon lycaon
  • Hyponephele lycaon alpherakyi (Sheljuzhko, 1937)
  • Hyponephele lycaon catalampra (Staudinger, 1895)
  • Hyponephele lycaon jakovlevi Korolev, 2001;
  • Hyponephele lycaon salona (Fruhstorfer, 1909)
  • Hyponephele lycaon zuvandica Samodurow, Korolew et Tschikolowez, 1996

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Львовский А. Л., Моргун Д. В. Булавоусые чешуекрылые Восточной Европы. — М.: Товарищество науч. изд. КМК, 2007. — 442, [1] с., [4] л. ил.: ил. — (Определители по флоре и фауне России; вып. 8).

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]