Жазэ Эдуарду душ Сантуш

Жазэ Эдуарду душ Сантуш
José Eduardo dos Santos
2-і Прэзідэнт Анголы з 21 верасня 1979 года
Папярэднік	Агасціна Нета
3-і Міністр замежных спраў Анголы в.а. 21 кастрычніка 1984 года — 7 сакавіка 1985 года
Папярэднік	Паалу Тэйшэра Хорхэ
Пераемнік	Афонсу Ван Данем М'Бінда
1-ы Міністр замежных спраў Анголы 11 лістапада 1975 года — 28 лістапада 1976 года
Папярэднік	пасада заснавана
Пераемнік	Паалу Тэйшэра Хорхэ
Нараджэнне	28 жніўня 1942(1942-08-28) (81 год) Луанда, Партугальская Паўднёва-Заходняя Афрыка
Смерць	8 ліпеня 2022(2022-07-08) (79 гадоў) Барселона, Барселонес[d], сталічная акруга Барселона[d], правінцыя Барселона, Каталонія, Іспанія
Імя пры нараджэнні	парт.: José Eduardo Van Dunen
Бацька	Эдуарду Авеліну душ Сантуш
Маці	Жасінта Жазэ Паўліну
Жонка	Ана Паўла душ Сантуш
Дзеці	Isabel dos Santos[d], José Filomeno dos Santos[d], Coréon Dú[d] і Welwitschea dos Santos[d]
Веравызнанне	каталіцтва
Партыя	МПЛА
Адукацыя	Азербайджанскі інстытут нафты і хіміі
Дзейнасць	палітык, інжынер
Аўтограф
Званне	генерал арміі
Узнагароды	Вялікі ланцуг ордэна Сант'яга і мяча, Партугалія
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Жазэ Эдуарду душ Сантуш (парт.: José Eduardo dos Santos, нар. 28 жніўня 1942, Луанда) — другі прэзідэнт Анголы з 21 верасня 1979.

Біяграфія

Нарадзіўся 28 жніўня 1942 года ў сталіцы Анголы Луандзе ў сям'і муляра і хатняй гаспадыні. Скончыў пачатковую школу і луандыйскі Нацыянальны ліцэй. У палітыку прыйшоў адразу пасля школы, удзельнічаў у партызанскім руху, заснаваў моладзевае аддзяленне МПЛА. У лістападзе 1961 года ў сувязі з распачатых рэпрэсіямі партугальскіх каланізатараў Жазэ душ Сантуш, таемна пакінуўшы краіну, накіраваўся ў Конга. Верачы ў тое, што толькі ўзброеная барацьба зможа выгнаць партугальскіх каланізатараў, ён уступіў у АПЛА - партызанскай арганізацыі МПЛА.

У 1963-1969 гг. вучыўся ў Азербайджанскім інстытуце нафты і хіміі (СССР). У ВНУ ён узначаліў гурток змагароў за свабоду Анголы. Атрымаўшы прафесію інжынера-нафтавіка, душ Сантуш па сваёй спецыяльнасці ніколі нідзе не працаваў, але веды, атрыманыя ім у універсітэце па тэлекамунікацыйных сістэмах, спатрэбіліся яму ў 1970-1974 гг. у баях на поўначы Анголы.

У 1974 годзе прызначаны каардынатарам аддзела замежных спраў партыі МПЛА, з'яўляючыся яе прадстаўніком у Югаславіі і Рэспубліцы Конга. У гэтым жа годзе ён становіцца членам Палітбюро ЦК МПЛА. У 1975 годзе, пасля здабыцця Анголай незалежнасці, ён становіцца міністрам замежных спраў.

Пасля смерці першага прэзідэнта Анголы Агасціна Нета 21 верасня ён стаў старшынёй МПЛА, прэзідэнтам Анголы і галоўнакамандуючым ФАПЛА (Народны ўзброенымі сіламі вызвалення Анголы). У 1980 годзе стаў старшынёй Народнай Асамблеі ангольскага Рэспублікі.

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 14. — 512 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0238-5 (Т. 14).

Шаблон:Politic-stub