Лявон Заяц: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Няма тлумачэння праўкі |
дапаўненне, ілюстрацыя |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
[[Файл:Lawon Zajac.jpg|250px|thumb|Лявон Заяц]] |
|||
'''Лявон Язэпавіч (Леанард Іосіфавіч) |
'''Лявон Язэпавіч (Леанард Іосіфавіч) Заяц''' ([[сакавік]] {{ДН|||1890}}, [[Вёска Даўгінава|в. Даўгінава]] Вілейскага пав. Віленскай губерни, цяпер Вілейскі раён Мінскай вобласци — {{ДС|23|9|1935}}, [[Уфа]], [[НКУС]]) — беларускі палітычны і грамадскі дзеяч, публіцыст, мемуарыст. |
||
{{змест злева}} |
{{змест злева}} |
||
== Біяграфія == |
== Біяграфія == |
||
Скончыў [[Пецярбургскі ўніверсітэт]]. У |
Скончыў [[Пецярбургскі ўніверсітэт]]. У 1914—1916 гг. — кантралёр [[Віленскае акцызнае ўпраўленне|Віленскага акцызнага ўпраўлення]], у 1916—1917 гг. — працаваў у [[Горад Мінск|Мінску]] ва [[Усерасійскі саюз земстваў і гарадоў|Усерасійскім земсаюзе]]. Член партыі беларускіх эсэраў. На [[Першы Усебеларускі з'езд|1-м Усебеларускім з'ездзе]] 1917 абраны членам Рады. З лютага 1918 г. у складзе Народнага сакратарыята [[БНР]] — дзяржаўны кантралёр. |
||
9 лютага 1919 года прыняў удзеў у зарганізаваным Луцкевічам сходзе беларускіх арганізацыяў, на якім была прынятае рашэнне, каб пачаць перамовы з польскім урадам наконт утварэння польска-беларускай федерацыі. Умовай мела быць прызнанне польскім бокам Савету Міністраў БНР як афіцыйнага ўраду Беларусі, аднак польскі ўрад гэтага не зрабіў<ref>Dorota Michaluk: Białoruska Republika Ludowa |
9 лютага 1919 года прыняў удзеў у зарганізаваным Луцкевічам сходзе беларускіх арганізацыяў, на якім была прынятае рашэнне, каб пачаць перамовы з польскім урадам наконт утварэння польска-беларускай федерацыі. Умовай мела быць прызнанне польскім бокам Савету Міністраў БНР як афіцыйнага ўраду Беларусі, аднак польскі ўрад гэтага не зрабіў<ref>Dorota Michaluk: Białoruska Republika Ludowa 1918—1920. U podstaw białoruskiej państwowości. Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2010, s. 292—293. ISBN 978-83-231-2484-9.</ref> |
||
Пасля расколу Рады БНР 13.12.1919 загадчык канцылярыі і дзяржаўны сакратар у Народнай Радзе БНР. Удзельнік 2-й Усебеларускай канферэнцыі 1925 |
Пасля расколу Рады БНР 13.12.1919 загадчык канцылярыі і дзяржаўны сакратар у Народнай Радзе БНР. Удзельнік 2-й Усебеларускай канферэнцыі 1925 г. ў Берліне, дзе прызнаў Мінск адзіным цэнтрам нацыянальна-дзяржаўнага адраджэння Беларусі. |
||
У [[1925]] |
У [[1925]] г. вярнуўся ў Мінск. Да арышту працаваў кансультант-інспектарам бюджэтнага ўпраўлення наркамата фінансаў БССР. Падпаў пад «''чыстку апарату''», звольнены і 19 ліпеня 1930 г. арыштаваны ДПУ БССР па справе «[[Саюз вызвалення Беларусі, справа|Саюза вызвалення Беларусі]]». 10 красавіка 1931 г. асуджаны як «''член контррэвалюцыйнай арганізацыі''» і за «антысавецкую агітацыю», сасланы на 5 гадоў ва Уфу. 25 ліпеня 1935 г. паўторна арыштаваны абласным упраўленнем НКУС СССР. Памёр у турме ў час следства. Рэабілітаваны [[ВС БССР]] 10 чэрвеня 1988 г. |
||
Аўтар публіцыстычных артыкулаў і ўспамінаў пра дзеячаў беларускай культуры. |
Аўтар публіцыстычных артыкулаў і ўспамінаў пра дзеячаў беларускай культуры. |
||
Радок 25: | Радок 26: | ||
== Спасылкі == |
== Спасылкі == |
||
{{Commonscat|Liavon Zajac}} |
|||
* [http://spadchyna.net/index.php?option=com_content&view=article&id=325&Itemid=335 Пакутнікі Беларусі — Сайт клуба «Спадчына»] |
* [http://spadchyna.net/index.php?option=com_content&view=article&id=325&Itemid=335 Пакутнікі Беларусі — Сайт клуба «Спадчына»] |
||
* [http://adradjency.narod.ru/nashaniusky/zaiac.html ЗАЯЦ Леанард Іосіфавіч] |
* [http://adradjency.narod.ru/nashaniusky/zaiac.html ЗАЯЦ Леанард Іосіфавіч] |
Версія ад 20:22, 6 жніўня 2013
Лявон Язэпавіч (Леанард Іосіфавіч) Заяц (сакавік 1890, в. Даўгінава Вілейскага пав. Віленскай губерни, цяпер Вілейскі раён Мінскай вобласци — 23 верасня 1935, Уфа, НКУС) — беларускі палітычны і грамадскі дзеяч, публіцыст, мемуарыст.
Біяграфія
Скончыў Пецярбургскі ўніверсітэт. У 1914—1916 гг. — кантралёр Віленскага акцызнага ўпраўлення, у 1916—1917 гг. — працаваў у Мінску ва Усерасійскім земсаюзе. Член партыі беларускіх эсэраў. На 1-м Усебеларускім з'ездзе 1917 абраны членам Рады. З лютага 1918 г. у складзе Народнага сакратарыята БНР — дзяржаўны кантралёр.
9 лютага 1919 года прыняў удзеў у зарганізаваным Луцкевічам сходзе беларускіх арганізацыяў, на якім была прынятае рашэнне, каб пачаць перамовы з польскім урадам наконт утварэння польска-беларускай федерацыі. Умовай мела быць прызнанне польскім бокам Савету Міністраў БНР як афіцыйнага ўраду Беларусі, аднак польскі ўрад гэтага не зрабіў[1]
Пасля расколу Рады БНР 13.12.1919 загадчык канцылярыі і дзяржаўны сакратар у Народнай Радзе БНР. Удзельнік 2-й Усебеларускай канферэнцыі 1925 г. ў Берліне, дзе прызнаў Мінск адзіным цэнтрам нацыянальна-дзяржаўнага адраджэння Беларусі.
У 1925 г. вярнуўся ў Мінск. Да арышту працаваў кансультант-інспектарам бюджэтнага ўпраўлення наркамата фінансаў БССР. Падпаў пад «чыстку апарату», звольнены і 19 ліпеня 1930 г. арыштаваны ДПУ БССР па справе «Саюза вызвалення Беларусі». 10 красавіка 1931 г. асуджаны як «член контррэвалюцыйнай арганізацыі» і за «антысавецкую агітацыю», сасланы на 5 гадоў ва Уфу. 25 ліпеня 1935 г. паўторна арыштаваны абласным упраўленнем НКУС СССР. Памёр у турме ў час следства. Рэабілітаваны ВС БССР 10 чэрвеня 1988 г.
Аўтар публіцыстычных артыкулаў і ўспамінаў пра дзеячаў беларускай культуры.
Зноскі
- ↑ Dorota Michaluk: Białoruska Republika Ludowa 1918—1920. U podstaw białoruskiej państwowości. Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2010, s. 292—293. ISBN 978-83-231-2484-9.
Бібліяграфія
- Максім Багдановіч // Шлях паэта: Зборнік успамінаў і біяграфічных матэрыялаў пра Максіма Багдановіча. Мн., 1975.
Літаратура
- [0 1] // Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі. Энцыклапедычны даведнік у 10 тамах (15 кнігах). / Укладальнік Л. У. Маракоў.
- [2 3] // Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі. Энцыклапедычны даведнік у 10 тамах (15 кнігах). / Укладальнік Л. У. Маракоў.
- ЭГБ, т. 3.
Спасылкі
Лявон Заяц у Вікікрыніцах | |
Лявон Заяц на Вікісховішчы |