Дудка (інструмент): Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Новая старонка: 'thumb|Украінская дудка {{Іншыя значэнні}} '''Ду́дка''' — агульная назва народн...' |
др + {{ізаляваны артыкул}} |
||
| Радок 9: | Радок 9: | ||
== Адмены == |
== Адмены == |
||
=== Сапілка === |
=== Сапілка === |
||
Ва Украіне да цяперашняй пары захавалася назва сапілка ([[Жалейка|сапель]]), у Беларусі цалкам забытае і замененае на «дудку». Часам дудкай называюць [[Дуда|дуду]]. |
Ва Украіне да цяперашняй пары захавалася назва сапілка ([[Жалейка|сапель]]), у Беларусі цалкам забытае і замененае на «дудку». Часам дудкай называюць [[Дуда|дуду]]. |
||
| Радок 38: | Радок 39: | ||
|тыраж = |
|тыраж = |
||
}} |
}} |
||
{{ізаляваны артыкул}} |
|||
[[Катэгорыя:Беларускія народныя музычныя інструменты]] |
[[Катэгорыя:Беларускія народныя музычныя інструменты]] |
||
Версія ад 06:04, 8 верасня 2015
Ду́дка — агульная назва народных музычных інструментаў сямейства прадольных флейтаў (сапелі, свірэлі, сапілкі) ў Беларусі, Расіі, Украіне[1].
Дудка — народны музычны духавы інструмент, які складаецца з бузіннай трасціны ці чароту і мае некалькі бакавых адтулін, а для ўдзімання — муштучок. Існуюць падвойныя дудкі: у дзве складеныя трубкі дзьмуюць праз адзін агульны муштук[2].
Агульныя звесткі
Дудка ўяўляе сабой трубку з ігральнымі адтулінамі і свістковым прыстасаваннем. Дудкі вылучаюцца памерамі (даўжыня ад 20 да 50 см), формай трубак (існуюць конусападобныя, роўныя, з пашырэннем, звужэннем канцоў), колькасцю гральных адтулін, канструкцыяй свістковай прылады. Дзеля вырабу ўжываюць клён, ясень, ляшчыну, граб, сасну, ліпу, крушыну. У сучаснай практыцы прымяняюць алюміній і эбаніт. Бываюць цэльныя і разборныя.
Адмены
Сапілка
Ва Украіне да цяперашняй пары захавалася назва сапілка (сапель), у Беларусі цалкам забытае і замененае на «дудку». Часам дудкай называюць дуду.
Дудка-паршнёўка
Атрымала распаўсюджанне ў Заходняй Беларусі. Уяўляе сабой цыліндрычную драўляную трубку са свістковым прыстасаваннем, у якую ўстаўлены шпунт з дзяржальнам. Гуказдабыццё здзяйсняецца падачай струменю паветра і рытмічных, хістальных рухаў шпунта, якія вызначаюць вышыню гуку (даўжыня паветранага слупа ўнутры камля адваротна прапарцыйная вышыні здабытага гуку). Так, самы ніжні гук утвараецца ў максімальна адкрытым становішчы шпунта, самы высокі — у самым закрытым становішчы. Дудка-паршнёўка — слыхавы інструмент без фіксаванага строю. Ігра на ім звязаная найперш са слухавымі адчуваннямі выканаўцы.
Зноскі
- ↑ БСЭ: Дудка
- ↑ Дудка // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона : в 86 т. (82 т. и 4 доп.). — СПб., 1890—1907.
Літаратура
- Скорабагатчанка А. . — Беларуская навука, 2001. — 398 с. — ISBN 985-08-0056-9.