Уладзімір (горад, Украіна): Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Courcelles (размовы | уклад) др (GR) File renamed: File:Vo vol h.png → File:Flag of Volodymyr-Volynsky.png File renaming criterion #2: To change from a meaningless or ambiguous name to a name that describes what the image displays. |
Courcelles (размовы | уклад) др (GR) File:Vo vol s.png → File:Coat of Arms of Volodymyr-Volynsky.png File renamed on Commons |
||
Радок 5: | Радок 5: | ||
|падначаленне = горад абласнога падпарадкавання, раённы цэнтр |
|падначаленне = горад абласнога падпарадкавання, раённы цэнтр |
||
|краіна = Украіна |
|краіна = Украіна |
||
|герб = |
|герб = Coat of Arms of Volodymyr-Volynsky.png |
||
|сцяг = Flag of Volodymyr-Volynsky.png |
|сцяг = Flag of Volodymyr-Volynsky.png |
||
|шырыня герба = |
|шырыня герба = |
Версія ад 02:56, 1 лютага 2016
Горад
| ||||||||||||||||||||||||||||||||
Уладзімір-Валынскі — горад у Валынскай вобласці Украіны, цэнтр Уладзімір-Валынскага раёна. Насельніцтва — 38,7 тыс. жыхароў (2012). Да 1944 меў назву Уладзімір-Валынск. Знаходзіцца ў 72 км ад Луцка. Чыгуначная станцыя на лініі Ковель — Чырвонаград.
Геаграфія
Горад размешчаны на правым беразе ракі Лугі, у паўднёва-заходняй частцы Валынскай вобласці, на стыку пагорыстага Валынскага ўзвышша з Палескай нізінай, у прыроднай зоне змяшаных лясоў.
Клімат Уладзіміра-Валынскага ўмерана-кантынентальны, характарызуецца адносна мяккай зімой з частымі адлігамі, умерана цёплым вільготным летам, зацяжнымі вясной і восенню. Сярэдняя тэмпература студзеня -4,9 С, ліпеня +18 С. Ападкаў каля 600 мм у год.
Гісторыя
Першае летапіснае згадванне пра горад Уладзімір адносіцца да 988 — калі кіеўскі князь Уладзімір Святаславіч, на землях валынян і бужан, на правым беразе ракі Лугі заваяваў горад пад назвай Ладамір, перайменаваў у сваё імя і перадаў горад аднаму са сваіх сыноў — Усеваладу. З 992 ва Уладзіміры знаходзілася біскупская кафедра.
Пачынаючы з XII стагоддзя, у перыяд феадальнай раздробненасці Русі, горад становіцца цэнтрам удзельнага Валынскага княства, у якім зацвердзілася асобная княжая дынастыя, заснаваная ўнукам Уладзіміра Манамаха — князем Ізяславам Мсціславічам, якія кіравалі на Валыні ў 1146—1154.
У першай палове XIII стагоддзі Уладзімір становіцца адным з цэнтраў аб'яднанага Галіцка-Валынскага княства (з 1253 — каралеўства). Гэты перыяд ставіцца да часу кіравання князя Данііла Раманавіча Галіцкага (1201—1264) і яго брата Васілька Раманавіча Валынскага (1205—1271). Сярэдзіна XIII стагоддзя — час найвялікага росквіту старажытнага Уладзіміра, ён славіўся як значны цэнтр гандлю, рамёстваў, мастацтва, тут сфарміравалася самабытная архітэктурная школа, таксама тут пісаўся Галіцка-Валынскі летапіс — найбольш каштоўная гістарычная крыніца другой паловы XIII — пачатку XIV стагоддзя.
У 1241 Уладзімір быў захоплены і разрабаваны ордамі хана Батыя. Летапіс сведчыць, што пасля адыходу арды ў горадзе не засталося жыхароў, а цэрквы былі запоўнены трупамі.
Пасля распаду Галіцка-Валынскай дзяржавы ў сярэдзіне XIV стагоддзя, Уладзімір уваходзіць у склад Вялікага Княства Літоўскага, а пасля Люблінскай уніі 1569 — у склад Польскага каралеўства. У 1324 горад атрымаў Магдэбургскае права.
У XVIII павеку горад занепадае і становіцца маленькім правінцыйным мястэчкам.
У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай ў 1795 горад увайшоў у склад Расійскай імперыі, як адзін з павятовых цэнтраў Валынскай губерні.
З пачаткам Першай сусветнай вайны Уладзімір-Валынскі стаў арэнай баявых дзеянняў. У 1915 Уладзімір-Валынскі быў акупаваны аўстра-венгерскімі войскамі, акупацыйныя ўлады знаходзіліся ў горадзе да заканчэння вайны ў 1918.
Па ўмовах Рыжскай мірнай дамовы 1921 Уладзімір-Валынскі ўвайшоў у склад Польшчы і стаў адным з павятовых цэнтраў Валынскага ваяводства. 19 верасня 1939 Уладзімір-Валынскі быў заняты часткамі Чырвонай Арміі, і ўключаны ў склад СССР.
Пасля нападу Германіі на СССР Уладзімір-Валынскі быў акупаваны нямецкімі войскамі ўжо 23 чэрвеня 1941, вызвалены 20 ліпеня 1944.
Славутасці
- Будынак ваеннага камісарыята (былы Афіцэрскі сход, 1900)
- Будынак гістарычнага музея (1912)
- Земляныя валы старажытнарускага гарадзішча (X—XIII стст.)
- Камяніца генерала Чарнаглазава (узор драўлянай архітэктуры, 1879)
- Касцёл езуітаў (1776, цяпер царква Раства Хрыстова)
- Касцёл Св. Яўхіма і Ганны (1772)
- Кірха (1929, цяпер царква Св. Іасафата)
- Кляштар дамініканцаў (1789)
- Ладамірскія могілкі (магілы вядомых месцічаў, магілы ваяроў расійскага і савецкага войска)
- Царква Св. Георгія (ваенны храм, 1908)
- Царква Св. Міколы (1780)
- Царква-ратонда Св. Васіля (XIII—XIV стст.)
- Успенская царква (Мсціславаў храм, 1156—1160) — найстаражытнейшы храм Валыні, пахавальня галіцка-валынскіх князёў
Галерея
-
Успенская царква
-
Інтэр’ер царквы
-
Былы касцёл езуітаў
-
Васільеўская царква-ратонда
-
Васільеўская царква-ратонда
-
Кляштар дамініканцаў
-
Будынак у стылі польскага канструктывізму па вуліцы Саборнай
-
Капліца на Ладамірскіх могілках
-
Уладзіміра-Валынскі гістарычны музей
-
Касцёл Св. Яўхіма і Ганны
-
Мікалаўская церква
Спасылкі
Уладзімір (горад, Украіна) на Вікісховішчы |