Саборная плошча (Львоў): Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі
 
Радок 41: Радок 41:
|тэлефоны =
|тэлефоны =


|ранейшыя назвы = Бернардынская плошча
|ранейшыя назвы = Бернардзінская плошча
|працягласць =
|працягласць =
|шырыня =
|шырыня =
Радок 54: Радок 54:
|на вікісховішчы =
|на вікісховішчы =
}}
}}
'''Саборная плошча''' — плошча ў [[Галіцкі раён (Львоў)|Галіцкім раёне]] [[Львоў|Львова]] ([[Украіна]]). Знаходзіцца паміж [[Галіцкая плошча (Львоў)|плошчай Галіцкай]] і пачаткам вуліц Віннічэнка і Івана Франка.
'''Саборная плошча''' — плошча ў [[Галіцкі раён (Львоў)|Галіцкім раёне]] [[Львоў|Львова]] ([[Украіна]]). Знаходзіцца паміж [[Галіцкая плошча (Львоў)|Галіцкай плошчай]] і пачаткам вуліц Віннічэнкі і Івана Франко.


== Гісторыя ==
== Гісторыя ==
Упершыню згадваецца ў [[1650]] годзе як Бернардынская плошча, названая так хутчэй за ўсё па размешчанаму тут Бернардынскаму манастыру. Калі ўлічыць, што [[касцёл]] і [[манастыр]] былі закладзеныя каля паўднёва-ўсходняга кута гарадскіх фартыфікацый яшчэ ў [[1460]] годзе львоўскім старастам Анджэем Адравонжам, то назва з'яўляецца толькі пасля адкрыцця новага каменнага касцёла ([[1600]]-[[1630]]). Пасля манастыр быў умацаваны сценамі і вежамі і стаў складовай часткай абароннай сістэмы Львова. Пасля таго Глінянскі тракт, які да таго праходзіў ад Галіцкай брамы ўздоўж паўднёвага краю гарадскіх умацаванняў, вымушаны быў абыходзіць бернардынскі манастыр, перад якім паўстала вялікая плошча, ад якой, акрамя Глінянскага тракту, адыходзілі яшчэ Грэцкі шлях, які ішоў па цяперашніх вуліцах Франка і Зялёнай да [[Валахія|Валахіі]]. У пачатку [[XIX стагоддзе|XIX стагоддзя]] вялікая плошча, якая паўстала на месцы разабраных [[Аўстрыйская імперыя|аўстрыйцамі]] паўднёвых умацаванняў Бернардынскага манастыра, пачала забудоўвацца.
Упершыню згадваецца ў [[1650]] годзе як Бернардзінская плошча, названая так хутчэй за ўсё па размешчанаму тут Бернардынскаму манастыру. Калі ўлічыць, што [[касцёл]] і [[манастыр]] былі закладзеныя каля паўднёва-ўсходняга вугла гарадскіх фартыфікацый яшчэ ў 1460 годзе львоўскім старастам Анджэем Адравонжам, то назва з’яўляецца толькі пасля адкрыцця новага каменнага касцёла (1600—1630). Пасля манастыр быў умацаваны сценамі і вежамі і стаў складовай часткай абарончай сістэмы Львова. Пасля таго Глінянскі тракт, які да таго праходзіў ад Галіцкай брамы ўздоўж паўднёвага краю гарадскіх умацаванняў, вымушаны быў абыходзіць бернардынскі манастыр, перад якім паўстала вялікая плошча, ад якой, акрамя Глінянскага тракта, адыходзілі яшчэ Грэчаскі шлях, які ішоў па цяперашніх вуліцах Франко і Зялёнай да [[Валахія|Валахіі]]. У пачатку XIX стагоддзя вялікая плошча, якая паўстала на месцы разабраных [[Аўстрыйская імперыя|аўстрыйцамі]] паўднёвых умацаванняў Бернардынскага манастыра, пачала забудоўвацца.


Некалькі дамоў на плошчы былі пабудаваныя [[Габрэі|габрэйскай]] суполкай Львова з цэглы, атрыманай пасля разборкі Нізкага замка горада ў [[1802]] годзе. У 1860-х гадах плошчу добраўпарадкавалі. Ратуша выдзеліла месца пад забудову рынку (сучасны Галіцкі рынак), які адкрылі ў [[1876]] годзе. З часам рынак атачылі дамы, і ён некалькі змяніў аблічча, але канструкцыі падстрэшкаў над гандлёвымі сталамі часткова захаваліся да нашага часу. Сёння ўсё яшчэ можна бачыць рэшткі сцен у скверы на Саборнай плошчы, якія былі разабраныя ў XIX стагоддзі. На плошчы размешчана [[Барока|барочная]] калона Святога Яна з Дуклі, усталяваная ў [[XVII стагоддзе|XVII стагоддзі]].
Некалькі дамоў на плошчы былі пабудаваныя [[Яўрэі|яўрэйскай]] суполкай Львова з цэглы, атрыманай пасля разборкі Нізкага замка горада ў 1802 годзе. У 1860-х гадах плошчу добраўпарадкавалі. Ратуша выдзеліла месца пад забудову рынка (сучасны Галіцкі рынак), які адкрылі ў 1876 годзе. З часам рынак атачылі дамы, і ён некалькі змяніў аблічча, але канструкцыі падстрэшкаў над гандлёвымі сталамі часткова захаваліся да нашага часу. Сёння ўсё яшчэ можна бачыць рэшткі сцен у скверы на Саборнай плошчы, якія былі разабраныя ў XIX стагоддзі. На плошчы размешчана [[Барока|барочная]] калона Святога Яна з Дуклі, усталяваная ў XVII стагоддзі.


Паміж сучаснымі плошчай Саборнай і вуліцай Івана Франка яшчэ ў канцы [[XIX стагоддзе|XIX стагоддзя]] разбілі невялікі [[Сквер|сквер]] з лавачкамі,які захаваўся нязменным да нашага часу, а насупраць вул. Пякарскай знаходзілася [[Выток|крыніца]].
Паміж сучаснымі Саборнай плошчай і вуліцай Івана Франко яшчэ ў канцы XIX стагоддзя разбілі невялікі [[сквер]] з лавачкамі, які захаваўся нязменным да нашага часу, а насупраць вул. Пякарскай знаходзілася [[Выток|крыніца]].


У кастрычніку-снежні [[1945]] года плошча называлася імя [[Іван Данілавіч Чарняхоўскі|Чарняхоўскага]]. У [[1946]] годзе плошчы далі назву Ўз'яднання - у гонар далучэння [[Заходняя Украіна|Заходняй Украіны]] да [[Украінская ССР|Украінскай ССР]] у верасні-лістападзе [[1939]] года ў выніку [[Пакт Молатава — Рыбентропа|пакта Молатава-Рыбентропа]]. Ад [[1993]] года плошча называецца Саборнай - у гонар Акта ўз'яднання (саборнасці) [[Заходне-Украінская Народная Рэспубліка|Заходне-Украінскай Народнай Рэспублікі]] і [[Украінская Народная Рэспубліка|Украінскай Народнай Рэспублікі]], які быў абвешчаны [[22 студзеня]] [[1919]] года на [[Сафійска плошча|Сафійскай плошчы]] ў [[Кіеў|Кіеве]].
У кастрычніку-снежні 1945 года плошча насіла імя [[Іван Данілавіч Чарняхоўскі|Чарняхоўскага]]. У 1946 годзе плошчы далі назву Ўз’яднання — у гонар далучэння [[Заходняя Украіна|Заходняй Украіны]] да [[Украінская ССР|Украінскай ССР]] у верасні-лістападзе 1939 года ў выніку [[Пакт Молатава — Рыбентропа|пакта МолатаваРыбентропа]]. З 1993 года плошча называецца Саборнай — у гонар Акта ўз’яднання (саборнасці) [[Заходне-Украінская Народная Рэспубліка|Заходне-Украінскай Народнай Рэспублікі]] і [[Украінская Народная Рэспубліка|Украінскай Народнай Рэспублікі]], які быў абвешчаны 22 студзеня 1919 года на [[Сафійска плошча (Кіеў)|Сафійскай плошчы]] ў [[Кіеў|Кіеве]].


== Спасылкі ==
== Спасылкі ==
Радок 69: Радок 69:


[[Катэгорыя:Плошчы Львова]]
[[Катэгорыя:Плошчы Львова]]
[[Катэгорыя:Славутасці Львова]]
[[Катэгорыя:Саборная плошча (Львоў)| ]]
[[Катэгорыя:Саборная плошча (Львоў)]]
[[Катэгорыя:Саборная плошча (Львоў)]]

Актуальная версія на 21:32, 22 мая 2020

Саборная плошча
Львоў
Фатаграфія
Агульная інфармацыя
Краіна
Горад
Раён Галіцкі раён
Ранейшыя назвы Бернардзінская плошча
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Саборная плошча — плошча ў Галіцкім раёне Львова (Украіна). Знаходзіцца паміж Галіцкай плошчай і пачаткам вуліц Віннічэнкі і Івана Франко.

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Упершыню згадваецца ў 1650 годзе як Бернардзінская плошча, названая так хутчэй за ўсё па размешчанаму тут Бернардынскаму манастыру. Калі ўлічыць, што касцёл і манастыр былі закладзеныя каля паўднёва-ўсходняга вугла гарадскіх фартыфікацый яшчэ ў 1460 годзе львоўскім старастам Анджэем Адравонжам, то назва з’яўляецца толькі пасля адкрыцця новага каменнага касцёла (1600—1630). Пасля манастыр быў умацаваны сценамі і вежамі і стаў складовай часткай абарончай сістэмы Львова. Пасля таго Глінянскі тракт, які да таго праходзіў ад Галіцкай брамы ўздоўж паўднёвага краю гарадскіх умацаванняў, вымушаны быў абыходзіць бернардынскі манастыр, перад якім паўстала вялікая плошча, ад якой, акрамя Глінянскага тракта, адыходзілі яшчэ Грэчаскі шлях, які ішоў па цяперашніх вуліцах Франко і Зялёнай да Валахіі. У пачатку XIX стагоддзя вялікая плошча, якая паўстала на месцы разабраных аўстрыйцамі паўднёвых умацаванняў Бернардынскага манастыра, пачала забудоўвацца.

Некалькі дамоў на плошчы былі пабудаваныя яўрэйскай суполкай Львова з цэглы, атрыманай пасля разборкі Нізкага замка горада ў 1802 годзе. У 1860-х гадах плошчу добраўпарадкавалі. Ратуша выдзеліла месца пад забудову рынка (сучасны Галіцкі рынак), які адкрылі ў 1876 годзе. З часам рынак атачылі дамы, і ён некалькі змяніў аблічча, але канструкцыі падстрэшкаў над гандлёвымі сталамі часткова захаваліся да нашага часу. Сёння ўсё яшчэ можна бачыць рэшткі сцен у скверы на Саборнай плошчы, якія былі разабраныя ў XIX стагоддзі. На плошчы размешчана барочная калона Святога Яна з Дуклі, усталяваная ў XVII стагоддзі.

Паміж сучаснымі Саборнай плошчай і вуліцай Івана Франко яшчэ ў канцы XIX стагоддзя разбілі невялікі сквер з лавачкамі, які захаваўся нязменным да нашага часу, а насупраць вул. Пякарскай знаходзілася крыніца.

У кастрычніку-снежні 1945 года плошча насіла імя Чарняхоўскага. У 1946 годзе плошчы далі назву Ўз’яднання — у гонар далучэння Заходняй Украіны да Украінскай ССР у верасні-лістападзе 1939 года ў выніку пакта Молатава — Рыбентропа. З 1993 года плошча называецца Саборнай — у гонар Акта ўз’яднання (саборнасці) Заходне-Украінскай Народнай Рэспублікі і Украінскай Народнай Рэспублікі, які быў абвешчаны 22 студзеня 1919 года на Сафійскай плошчы ў Кіеве.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]