Аляксандр Андрэевіч Праханаў: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Няма тлумачэння праўкі |
др вікіфікацыя |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
'''Праханаў Аляксандр Андрэевіч''' ([[руская мова|па-руску]] |
'''Праханаў Аляксандр Андрэевіч''' ([[руская мова|па-руску]] — ''Проханов Александр Андреевич''), рускі журналіст, пісьменнік і грамадскі дзеяч, галоўны рэдактар газеты «Завтра», сябра Сакратарыяту Саюзу пісьменнікаў Расіі. |
||
[[Image:Prakhanau.jpg|thumb|300px|right|Аляксандр Праханаў]] |
[[Image:Prakhanau.jpg|thumb|300px|right|Аляксандр Праханаў]] |
||
Нарадзіўся [[26 лютага]] [[1938]] годзе ў [[Тбілісі]]. У [[1960]] годзе скончыў Маскоўскі авіяцыйны інстытут імя З. Арджанікідзэ. Працаваў інжынерам, затым лесніком у Карэліі і Падмаскоўе. У [[1960]] |
Нарадзіўся [[26 лютага]] [[1938]] годзе ў [[Тбілісі]]. У [[1960]] годзе скончыў Маскоўскі авіяцыйны інстытут імя З. Арджанікідзэ. Працаваў інжынерам, затым лесніком у Карэліі і Падмаскоўе. У [[1960]]—[[1970]] гадах — супрацоўнік газет «[[Правда]]», «Литературная газета». Працаваў у [[Афганістан]]е, [[Нікарагуа]], [[Камбоджа|Кампучыі]], [[Ангола|Анголе]], [[Эфіёпія|Эфіёпіі]] і іншых «гарачых кропках». Аўтар першых нарысаў аб падзеях на востраве [[Даманскі|Даманскам]] падчас савецка-кітайскага канфлікту ў сакавіку [[1969]] года. |
||
У [[1971]] |
У [[1971]] г. выдаў свае першыя мастацка-публіцыстычныя кнігі: «Іду ў шлях мой» і «Лісты аб вёсцы». У [[1972]] быў прыняты ў Саюз Пісьменнікаў [[СССР]]. Напісаў больш 30 аповесцяў, раманаў і зборнікаў публіцыстычных артыкулаў. З [[1986]] года актыўна выступаў з публіцыстычнымі нарысамі ў патрыятычным друку: часопісах «Молодая гвардия», «Наш современник», газеце «Литературная Россия». У [[1989]]—[[1991]] гг. — галоўны рэдактар часопіса «Советская литература». З снежня [[1990]] г. — галоўны рэдактар газеты «День». |
||
У [[1991]] годзе падчас выбараў прэзідэнта [[Расія|РСФСР]], быў даверанай асобай кандыдата генерала Альберта Макашова. У жніўні [[1991]] года падтрымаў дзеянні [[ |
У [[1991]] годзе падчас выбараў прэзідэнта [[Расія|РСФСР]], быў даверанай асобай кандыдата генерала Альберта Макашова. У жніўні [[1991]] года падтрымаў дзеянні [[ГКЧП]]. У верасні [[1993]] года, выступіў у газеце супраць дзяржаўнага перавароту і падтрымаў законна абраны Вярхоўны Савет. Пасля паразы абаронцаў расійскага парламенту, газета «День» была забароненая. Але два яе номера былі надрукаваны ў [[Мінск]]у ў тыпаграфіі Беларускага дома друку як спецвыпускі камуністычнай газеты «Мы и время» і падпольна распаўсюджаны ў [[Расія|Расіі]]. |
||
У лістападзе [[1993]] года была зарэгістраваная газета |
У лістападзе [[1993]] года была зарэгістраваная газета «Завтра» і Праханаў становіцца яе галоўным рэдактарам. Адзін з лідэраў левапатрыятычнай апазіцыі. Двойчы — у [[1997]] і [[1999]] гадах падвяргаўся нападам невядомых і жорсткаму збіццю. У [[2002]] годзе раман Праханава «Пан Гексаген», прысвечаны думке, што выбухі жылых дамоў у Маскве арганізованы расійскімi спецслужбамі, атрымаў літаратурную прэмію «Нацыянальны бестселлер». |
||
[[Image:Geksagen.jpg|thumb|300px|right|Раман |
[[Image:Geksagen.jpg|thumb|300px|right|Раман «Пан Гексаген»]] |
||
Сярод найбольш вядомых твораў пісьменніка |
Сярод найбольш вядомых твораў пісьменніка — «Дрэва ў цэнтры Кабула» ([[1982]]), «У востравах паляўнічы» ([[1984]]), «Малюнкі баталіста» ([[1989]]), «Апошні салдат імперыі» ([[1993]]), «Чачэнскі блюз» ([[1998]]), «Чырвона-карычневы» ([[1999]]), «Пан Гексаген» ([[2001]]), «Афрыканіст» ([[2002]]), «Крэйсерава саната» ([[2004]]), «Палітолаг» ([[2005]]) і іншыя. |
||
Захапляецца маляваннем у стылю рускага лубка і прымітывізму. Калекцыянуе матылькоў. Узнагароджаны ордэнамі [[СССР]]. |
Захапляецца маляваннем у стылю рускага лубка і прымітывізму. Калекцыянуе матылькоў. Узнагароджаны ордэнамі [[СССР]]. |
||
Мае жонку, двух сыноў и дачку. |
Мае жонку, двух сыноў и дачку. |
||
==У Сеціве== |
== У Сеціве == |
||
{{commonscat|Alexander Prokhanov}} |
{{commonscat|Alexander Prokhanov}} |
||
*[http://www.zavtra.ru Газета |
* [http://www.zavtra.ru Газета «Завтра»] |
||
*[http://www.geksogen.ru |
* [http://www.geksogen.ru «Пан Гексаген»] |
||
*[http://www.patriotica.ru/authors/prohanov.html Артыкулы і інш.] |
* [http://www.patriotica.ru/authors/prohanov.html Артыкулы і інш.] |
||
*[http://militera.lib.ru/prose/russian/prohanov1/index.html "Чачэнскі блюз] |
* [http://militera.lib.ru/prose/russian/prohanov1/index.html "Чачэнскі блюз] |
||
{{DEFAULTSORT:Праханаў, Аляксандр Андрэевіч}} |
{{DEFAULTSORT:Праханаў, Аляксандр Андрэевіч}} |
Версія ад 19:18, 19 жніўня 2011
Праханаў Аляксандр Андрэевіч (па-руску — Проханов Александр Андреевич), рускі журналіст, пісьменнік і грамадскі дзеяч, галоўны рэдактар газеты «Завтра», сябра Сакратарыяту Саюзу пісьменнікаў Расіі.
Нарадзіўся 26 лютага 1938 годзе ў Тбілісі. У 1960 годзе скончыў Маскоўскі авіяцыйны інстытут імя З. Арджанікідзэ. Працаваў інжынерам, затым лесніком у Карэліі і Падмаскоўе. У 1960—1970 гадах — супрацоўнік газет «Правда», «Литературная газета». Працаваў у Афганістане, Нікарагуа, Кампучыі, Анголе, Эфіёпіі і іншых «гарачых кропках». Аўтар першых нарысаў аб падзеях на востраве Даманскам падчас савецка-кітайскага канфлікту ў сакавіку 1969 года.
У 1971 г. выдаў свае першыя мастацка-публіцыстычныя кнігі: «Іду ў шлях мой» і «Лісты аб вёсцы». У 1972 быў прыняты ў Саюз Пісьменнікаў СССР. Напісаў больш 30 аповесцяў, раманаў і зборнікаў публіцыстычных артыкулаў. З 1986 года актыўна выступаў з публіцыстычнымі нарысамі ў патрыятычным друку: часопісах «Молодая гвардия», «Наш современник», газеце «Литературная Россия». У 1989—1991 гг. — галоўны рэдактар часопіса «Советская литература». З снежня 1990 г. — галоўны рэдактар газеты «День».
У 1991 годзе падчас выбараў прэзідэнта РСФСР, быў даверанай асобай кандыдата генерала Альберта Макашова. У жніўні 1991 года падтрымаў дзеянні ГКЧП. У верасні 1993 года, выступіў у газеце супраць дзяржаўнага перавароту і падтрымаў законна абраны Вярхоўны Савет. Пасля паразы абаронцаў расійскага парламенту, газета «День» была забароненая. Але два яе номера былі надрукаваны ў Мінску ў тыпаграфіі Беларускага дома друку як спецвыпускі камуністычнай газеты «Мы и время» і падпольна распаўсюджаны ў Расіі.
У лістападзе 1993 года была зарэгістраваная газета «Завтра» і Праханаў становіцца яе галоўным рэдактарам. Адзін з лідэраў левапатрыятычнай апазіцыі. Двойчы — у 1997 і 1999 гадах падвяргаўся нападам невядомых і жорсткаму збіццю. У 2002 годзе раман Праханава «Пан Гексаген», прысвечаны думке, што выбухі жылых дамоў у Маскве арганізованы расійскімi спецслужбамі, атрымаў літаратурную прэмію «Нацыянальны бестселлер».
Сярод найбольш вядомых твораў пісьменніка — «Дрэва ў цэнтры Кабула» (1982), «У востравах паляўнічы» (1984), «Малюнкі баталіста» (1989), «Апошні салдат імперыі» (1993), «Чачэнскі блюз» (1998), «Чырвона-карычневы» (1999), «Пан Гексаген» (2001), «Афрыканіст» (2002), «Крэйсерава саната» (2004), «Палітолаг» (2005) і іншыя.
Захапляецца маляваннем у стылю рускага лубка і прымітывізму. Калекцыянуе матылькоў. Узнагароджаны ордэнамі СССР.
Мае жонку, двух сыноў и дачку.
У Сеціве
Аляксандр Андрэевіч Праханаў на Вікісховішчы |