Аляксей Віктаравіч Мартынюк

Аляксей Віктаравіч Мартынюк
Аляксей Віктаравіч Мартынюк
Дата нараджэння	8 мая 1972 (52 гады)
Месца нараджэння	Мінск, БССР, СССР;
Грамадзянства	Беларусь;
Род дзейнасці	гісторык
Месца працы	гістарычны факультэт БДУ; Рэспубліканскі інстытут вышэйшай школы; Studia Historica Europae Orientalis[d];
Навуковая ступень	доктар гістарычных навук (2021)
Навуковае званне	дацэнт;
Альма-матар	гістарычны факультэт БДУ (1997);
Узнагароды	прэмія Міжнароднага Кангрэса даследчыкаў Беларусі (2020)

Аляксей Віктаравіч Мартынюк (нар. 8 мая 1972, Мінск) — беларускі гісторык. Спецыяліст па гісторыі палітычных узаемаадносін і культурных кантактаў Усходняй Еўропы з Аўстрыяй у XIII—XVI стагоддзях, па візуальных крыніцах XIII—XVI стагоддзяў. Доктар гістарычных навук (2021), дацэнт (2005)^[1].

Біяграфія

Нарадзіўся 8 мая 1972 года ў Мінску^[1].

Скончыў у 1997 годзе гістарычны факультэт БДУ, у 2002 годзе — дактарантуру Рурскага ўніверсітэта (г. Бохум, Германія). У 2002 годзе абараніў кандыдацкую дысертацыю па тэме «Усходнія, заходнееўрапейскія і рускія выяўленчыя крыніцы па гісторыі Мангольскай імперыі і дзяржаў — яе спадкаемцаў у XIII—XVI ст.» (Рурскі ўніверсітэт, г. Бохум, Германія), у 2003 годзе прайшоў настрыфікацыю ў Беларусі^[1].

У 2003—2015 гадах выкладчык-сумяшчальнік на кафедры гісторыі Расіі гістфака БДУ. Пасля працаваў дацэнтам, загадчыкам кафедры гісторыка-культурнай спадчыны Беларусі у Рэспубліканскім інстытуце вышэйшай школы БДУ^[1].

У 2021 годзе абараніў доктарскую дысертацыю па тэме «Аўстрыя і Усходняя Еўропа: станаўленне і развіццё палітычных узаемаадносін і культурных кантактаў (XIII—XV стст.)»^[1].

З 2008 года рэдактар і выдавец навуковага зборніка «Studia Historica Europae Orientalis» («Даследаванні па гісторыі Усходняй Еўропы»)^[1].

Навуковая дзейнасць

Напрамкі даследаванняў: гісторыя Усходняй Еўропы ў Сярэднявеччы і раннім Новым часе, візуальныя крыніцы, метадалогія гістарычнага даследавання, тэндэнцыі развіцця вышэйшай гуманітарнай адукацыі^[1].

Бібліяграфія

До Герберштейна: Австрия и Восточная Европа в системе персональных связей и культурных контактов (XIII — начало XVI века). Москва, 2019 (прэмія Міжнароднага Кангрэса даследчыкаў Беларусі, 2020).
Средневековая Русь. Хрестоматия: в 2 ч. Минск, 2012.
Die Mongolen im Bild: orientalische, westeuropäische und russische
Bildquellen zur Geschichte des Mongolischen Weltreiches und seiner
Nachfolgestaaten im 13.-16. Jahrhundert. Hamburg, 2002.

Удзел у калектыўных працах

«Книга хроник» Хартмана Шеделя (1493) — энциклопедия Позднего средневековья: с электронным приложением. Минск, 2021.
ALBA RUSCIA: белорусские земли на перекрестке культур и цивилизаций (X—XVI вв.): [сборник статей]. Москва, 2015.
Современная российская историография: в 2 ч. Минск, 2009.
Средневековая Русь в текстах и документах: учебное пособие. Минск, 2005.
История восточных славян. Монгольское нашествие на Русь: Учебное пособие. Минск, 2003.

Узнагароды

Лаўрэат прэміі Міжнароднага Кангрэса даследчыкаў Беларусі (2020), конкурса 2021 года Вышэйшай атэстацыйнай камісіі Рэспублікі Беларусь на найлепшую доктарскую дысертацыю.

Крыніцы

↑ ^а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё Марозаў 2022.

Літаратура

МАРТЫНЮК Аляксей Віктаравіч // Сучасныя беларускія даследчыкі гісторыі Вялікага Княства Літоўскага : біябібліяграфічны даведнік / С. П. Марозаў. — Гродна-Каўнас: ЮрСаПрынт, 2022. — 290 с. — ISBN 978-985-7257-57-7, 978-609-96340-1-2.

[FOOTNOTEМарозаў2022-1] а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё Марозаў 2022.

[1]