Афінская акадэмія
Афінская акадэмія (грэч. Ακαδημία Αθηνών) — нацыянальная акадэмія Грэцыі і буйнейшая навукова-даследчая ўстанова ў краіне, працуе пад кіраўніцтвам Міністэрства адукацыі і рэлігіі Грэцыі.
Дзейнасць
[правіць | правіць зыходнік]Афінская акадэмія была заснавана 18 сакавіка 1926 года і сваёй назвай абавязана старажытнай Акадэміі Платона. Афіцыйны статут акадэміі быў замацаваны дзяржаўнай пастановай ад 1929 г. З асобнымі зменамі і дапаўненнямі гэтая пастанова дзейнічае і да гэтага дня, згодна з ёй асноўнымі накірнкамі дзейнасці Нацыянальнай акадэміі Грэцыі з’яўляюцца:
- натуральныя навукі;
- мастацтва;
- мараль і палітычныя навукі.
Пад эгідай Афінскай акадэміі працуе 12 навукова-даследчых цэнтраў, 10 навукова-даследчых аддзяленняў і цэнтральная бібліятэка імя Іааніса Скітурыса. У 2002 годзе быў створаны Фонд біямедыцынскіх даследаванняў Афінскай акадэміі. Грэчаскі Грэчаскі інстытут Візантыйскіх і пост-Візантыйскіх даследаванняў, Венецыя таксама функцыянуе пад кіраўніцтвам Акадэміі.
Галоўны корпус
[правіць | правіць зыходнік]Галоўны корпус Афінскай акадмэіі знаходзіцца паміж вул. Панапістіму (вул. Універсітэтская) і вул. Акадіміас (вул. Акадэмічная) у Афінах. Разам з Афінскім універсітэтам і Нацыянальнай бібліятэкай Грэцыі ён з’яўляецца часткай так званай неаклассічнай Афінскай трылогіі, створанай у 1859 г. па праекту дацкага архітэктара Тэафіл фон Хансэна.
Сродкі для будаўніцтва Афінскай акадэміі былі дадзены магнатам Сімонам Сінасам, першы камень быў урачыста закладзены 2 жніўня 1859 г. З 1861 г. будаўніцтва вялось хуткімі тэмпамі пад кіраўніцтвам Эрнста Зілера, але ўнутрыдзяржаўная нестабільнасць, а потым і звяржэнне караля Отана перашкаджалі будаўніцтву, пакуль яно не было спынена ў 1864 годзе.
Работы былі адноўлены толькі ў 1868 годзе. Але канччатковае завяршэнне адбылось толькі ў 1885 г., выдаткі на будаўніцтва склалі 2 843 319 залатых драхм. Скульптуры былі створаны грэкам Леанідасам Дросісам, у той час як фрэскі і мастацкае афармленне выканаў аўстрыец Крысціян Грайпенкерл.
20 сакавіка 1887 года Эрнст Зілер здаў галоўны корпус прэм’ер-міністру Харылаасу Трыкупісу. але з-за адсутнасці Нацыянальнай акадэміі, будынак спачатку перадалі нумізматычнаму музею да заканчэння будаўнітва для няго памяшкання ў 1890 годзе. У 1914 г. тут размясціўся Візантыйскі музей і Дзяржаўны архіў. Нарэшце, 24 сакавіка 1926 года будынак быў перададзены новастворанай Афінскай акадэміі.
Асобныя акадэмікі
[правіць | правіць зыходнік]- Арыстовулас Манесіс
- Косціс Паламас
- Ксенафон Залотас
- Канстанцін Цацас
- Маноліс Каламірыс
- Міхаіл Стасінопулас
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]Афінская акадэмія на Вікісховішчы |
- ↑ archINFORM — 1994. Праверана 30 ліпеня 2018.
- ↑ https://cosparhq.cnes.fr/about/members/national-scientific-institutions/ Праверана 11 мая 2020.
- ↑ https://web.archive.org/web/20240125131018/http://www.unionacademique.org/en/members Праверана 25 студзеня 2024.
- ↑ https://allea.org/members Праверана 17 студзеня 2023.
- ↑ https://web.archive.org/web/20221208195542/https://www.interacademies.org/network/member-academies Праверана 22 снежня 2022.
- ↑ https://web.archive.org/web/20221009095816/https://council.science/members/online-directory/ Праверана 9 кастрычніка 2022.