Бластамікоз
| Бластамікоз | |
|---|---|
 | |
| МКБ-10-КМ | B40.9 і B40 |
| МКБ-9-КМ | 116.0[1][2] і 116[1][2] |
| DiseasesDB | 1439 |
| MedlinePlus | 000102 |
| MeSH | D001759 |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Бластамікоз — хранічны, некантагіёзны мікоз, які пашкоджвае скуру, лёгкія і іншыя ўнутраныя органы чалавека і некаторых жывёл (сабак, радзей каней). Распаўсюджаны ў ЗША, Канадзе, адзінкавыя выпадкі зарэгістраваны ў іншых краінах. Захворванне і ўзбуджальнік упершыню апісаны Томасам Гілкрыстам і Уільямам Стоксам у 1896 - 1898 гадах.[3]
Адрозніваюць бластамікоз:
- паўночна-амерыканскі (хвароба Гілкрыста)
- еўрапейскі (крыптакакоз)
- паўднёваамерыканскі (паракакцыдыяідоз)
- келоідны (хвароба Лабо).
Узбуджальнік бластамікоза — дражджавыя і дрожджападобныя паразітычныя грыбкі (Blastomyces dermatitidis і інш.), якія размнажаюцца пачкаваннем. Заражэнне адбываецца пры ўдыханні спораў грыбка з пылам.
Першасны ачаг лакалізуецца ў лёгкіх, потым пашкоджваецца скура. Пры лакалізавальных пашкоджаннях прагноз спрыяльны, пры пашкоджаннях унутраных органаў — высокая смяротнасць.
Зноскі
- ↑ а б Disease Ontology — 2016. Праверана 15 мая 2019.
- ↑ а б Monarch Disease Ontology release 2018-06-29 — 2018-06-29 — 2018. Праверана 28 ліпеня 2018.
- ↑ Бластомикозы / Ариевич A. M., Хмельницкий О. К. // Большая медицинская энциклопедия : в 30 т. / гл. ред. Б. В. Петровский. — 3-е изд. — М. : Советская энциклопедия, 1976. — Т. 3 : Беклемишев — Валидол. — 584 с. : ил.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 3: Беларусы — Варанец / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 3. — 511 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0068-4 (т. 3).
Слоўнікі і энцыклапедыі | |
|---|---|
| Нарматыўны кантроль |
