Дыхрамат калію
Артыкул — машынны пераклад іншамоўнага тэксту. |
Дыхрамат калію | |
Агульныя | |
---|---|
Хім. формула | K₂Cr₂O₇ |
Тэрмічныя ўласцівасці | |
Класіфікацыя | |
Рэг. нумар CAS | |
PubChem | |
Рэг. нумар EINECS | 231-906-6 |
SMILES | |
RTECS | HX7680000 |
ChemSpider | |
Бяспека | |
ПДК | 0,01 мг/м³ |
ЛД50 | 25 мг/кг (пацукі, аральна) мг/кг |
Піктаграмы СГС |
Дыхрамат калію (двухромавокіслы калій, біхрамат калію, тэхн. хромпік) — неарганічнае злучэнне, каліевая соль дыхромовой кіслаты з хімічнай формулай K2Cr2O7, мае выгляд аранжавых крышталяў. Валодае моцнымі акісляльнымі ўласцівасцямі, у сувязі з чым шырока ўжываецца ў хіміі, фатаграфіі, піратэхніцы і розных галінах прамысловасці. Высокатаксічны і канцэрагенны.
Часам хромпікам таксама называюць дыхрамат натрыю (Na2Cr2O7).
Фізічныя і хімічныя ўласцівасці
[правіць | правіць зыходнік]Аранжавыя крышталі з тэмпературай плаўлення 396 °C. раскладаецца пры нагрэве вышэй 500 °C. раствараецца ў вадзе (г / 100 г): 4,6 (0 °C), 15,1 (25 °C), 37,7 (50 °C), нязначна раствараецца ў этаноле. Моцны акісляльнік[1].
У кіслым асяроддзі аднаўляецца да соляў хрому (III)[1]. Напрыклад, ён акісляе галагенід-іёны галогенводородных кіслот да свабодных галагенаў:
Таксама ў кіслым асяроддзі пры pH 3,0—3,5 валодае здольнасцю акісляць металічнае срэбра[2]:
Крышталічны дыхрамат калію пры награванні з шэрай і вугляродам аднаўляецца да аксіду хрому (III)[1]:
Дыхрамат калію — зыходнае рэчыва для атрымання хромакаліевых галын. Іх цёмна-фіялетавыя крышталі ўтвараюцца ў выніку аднаўлення сярністым газам або этылавым спіртам раствора біхрамата, падкісленай сернай кіслатой:
Водныя растворы дыхрамата калію валодаюць дубільнымі ўласцівасцямі, у прыватнасці, задубліваюць жэлацін[2].
Атрыманне
[правіць | правіць зыходнік]Дзеянне хларыду калію на дыхрамат натрыю:
Падкісленай раствора храмата калію:
Прымяненне
[правіць | правіць зыходнік]Ўжываецца пры вытворчасці фарбавальнікаў, пры вырабу скур і аўчын, як акісляльнік у запалкавай прамысловасці, піратэхніце, фатаграфіі, жывапісу. Хромпік каліевы дадаюць ў астуджальную вадкасць для засцярогі рухавіка ад карозіі і накіпеўтварання. Раствор хромпіка ў сернай кіслаце (т.з. хромавую сумесь) ужываюць для мыцця шкляной посуд ў лабараторыях. У лабараторнай практыцы выкарыстоўваецца ў якасці акісляльніка, уключаючы аналітычную хімію (храматаметрыя).
У чорна-белай фатаграфіі ўжываецца ў якасці адбельвальніка для выдалення металічнага срэбра з эмульсіі. Не ўжываецца ў каляровай фатаграфіі, так як для адбельвання патрабуе кіслага асяроддзя, а пры pH 4 4 фарбавальнікі, якія ўтварыліся ў эмульсіі пры каляровым праяве, абескаляроўваюцца. Замест гэтага ў каляровай фатаграфіі для адбельвання выкарыстоўваюцца склады на аснове гексацыянафеарату (III) калію і жалезнай солі трылона Б[2].
Бяспека
[правіць | правіць зыходнік]Высокатаксічны[1], канцэрагенны, алерген, пырскі яго раствора руйнуюць скурныя пакровы, дыхальныя шляхі і храстковыя тканіны. Сярод злучэнняў шасцівалентнага хрому найбольш таксічны. ГДК складае 0,01 мг / м3 (у пераліку на CrO<sub id="mwdg">3</sub>)[1]. Пры працы з дыхраматам калію неабходна ўжываць абарону органаў дыхання і скуры.
Крыніцы
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ а б в г д Степин 1990.
- ↑ а б в Редько 2006, с. 886.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Егоров А. С. Химия: современный курс для подготовки к ЕГЭ. — Ростов-на-Дону: Феникс, 2013. — 699 с. — ISBN 978-5-222-21137-3.
- (not translated to be), (not translated to be), (not translated to be) Химические свойства неорганических веществ: Учеб. пособие для вузов — 3-е изд., испр — М.: (untranslated), 2000. — 480 с. — ISBN 5-7245-1163-0
- Редько А. В. Химия фотографических процессов. — СПб. : НПО "Профессионал", 2006. — С. 837—954. — 1464 с. — (Новый справочник химика и технолога / ред. Москвин А. В., вып. Общие сведения. Строение вещества. Физические свойства важнейших веществ. Ароматические соединения. Химия фотографических процессов. Номенклатура органических соединений. Техника лабораторных работ. Основы технологии.). — ISBN 978-5-91259-013-9.
- Рипан Р., Четяну И. Неорганическая химия. Химия металлов. — М.: Мир, 1972. — Т. 2. — 871 с.
- Справочник химика / Редкол.: Никольский Б. П. и др.. — 2-е изд., испр. — М.—Л.: Химия, 1966. — Т. 1. — 1072 с.
- Справочник химика / Редкол.: Никольский Б. П. и др.. — 3-е изд., испр. — Л.: Химия, 1971. — Т. 2. — 1168 с.
- Степин Б. Д. Калия дихромат : статья // Химическая энциклопедия / Редкол.: Кнунянц И. Л. и др.. — М. : Советская энциклопедия, 1990. — Т. 2: Даффа—Меди. — С. 287—288. — 671 с. — ISBN 5-85270-035-5.