Кафун

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Кафун
жалезны век
Кераміка Кафун
У складзе Ямата
Геаграфічны рэгіён Далёкі Усход
Лакалізацыя Японскія астравы
Датаванне 250538 гг.
Тып гаспадаркі сельская гаспадарка
Пераемнасць
Яёй Асука
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Кафун (яп.: 古墳) — археалагічная культура жалезнага веку на Японскіх астравах. Традыцыйна разглядаецца як першы перыяд эпохі Ямата. Існавала паміж 250 г. і 538 г.

Паходжанне[правіць | правіць зыходнік]

Доўгі час культура Кафун лічылася натуральным працягам болей старажытнай культуры Яёй. Аднак палеагенетычныя і генетычныя даследаванні XXI ст. паказалі, што ў гэты перыяд адбывалася буйная міграцыйная хваля з Усходняй Азіі на Японскія астравы. Большасць сучасных японцаў з'яўляюцца прамымі нашчадкамі перасяленцаў той пары.

Асаблівасці[правіць | правіць зыходнік]

Культура Кафун ахоплівала значную частку вострава Хонсю, востраў Сікоку і поўнач вострава Кюсю. Многія даследчыкі мяркуюць, што к канцу перыяда носьбіты Кафун заваявалі поўдзень Кюсю. Назва культуры літаральна значыць «курганы», паколькі ўзвядзенне штучных пахавальных узвышшаў з'яўляецца яе найбольшай адметнасцю. Яны шчыльна месцяцца ў пэўных раёнах, якія маглі з'яўляцца палітычнымі цэнтрамі валоданняў буйных ваенных родаў. Найбольшая група знаходзіцца на раўніне Осакі. Яе насыпалі прыкладна ў IV ст. Найстаражытнейшая група была створана ў катлавіне на поўначы Нары.

Археолагі вылучаюць 3 асноўныя тыпы курганоў:

  • Круглявыя эмпун
  • Прамавугольныя хофун
  • У форме замочнай свідравіны зэмпо-коэн-фун

Першыя два тыпы курганоў адносна невялікія, рэдка перавышаюць дыяметр 50 м. Апошні тып сустракаецца толькі ў Японіі, дасягае 400 м у даўжыню. Курганы, у якіх хавалі высакародных правадыроў, а таксама знаходкі ўмацаваных сядзіб з буйнымі сховішчамі збожжа сведчаць пра значнае распластаванне грамадства і ўзнікненне дзяржаўных фарміраванняў.

Асноўным заняткам было земляробства. Рысавыя палеткі ладзіліся не толькі ў далінах, але і ў горных раёнах, што вымусіла тагачасных жыхароў выкарыстоўваць болей складаныя ірыгацыйныя збудаванні, чым раней. Жалезныя паўседзённыя прадметы амаль выціснулі бронзавыя. Выразным дасягненнем у ганчарстве сталі ханіва — пахавальныя скульптуры з выявамі коней, узброеных воінаў, сялян, танцораў і г. д. Быў выпрацаваны стыль суэкі для керамічных пасудзін. Яны вырабляліся з каляровай гліны з дапамогай ганчарнага кола і абпальваліся пры высокіх тэмпературах.

Галерэя[правіць | правіць зыходнік]

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]