Лукаш Смуглевіч
Выгляд
Лукаш Смуглевіч | |
---|---|
Дата нараджэння | 1709[1][2][…] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 26 кастрычніка 1780 ці 1780 |
Месца смерці | |
Месца пахавання |
|
Грамадзянства | |
Жонка | Рэгіна з Алясінскіх[d] |
Дзеці | Францішак Смуглевіч і Антоні Смуглевіч |
Род дзейнасці | мастак |
Уплыў | Ян Самуэль Моцк |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Лукаш Смуглевіч (польск.: Łukasz Smuglewicz; 1709 — 26 кастрычніка 1780, Варшава) — мастак, працаваў таксама ў Галічыне. Яго род паходзіў з Жамойці. Настаўнікам быў спачатку Ян Самуэль Моцк, а пасля яго смерці — Сымон Чаховіч (з 1737 года). Пастаянна жыў у Варшаве. У 1752-1758 гадах працаваў для Яна Клеменса Браніцкага. Быў двойчы жанатым. Першая жонка — Зялінская. Другая жонка — дачка сястры Сымона Чаховіча Рэгіна Алясніцкая, з якой яны ажаніліся перад 1740 годам і мелі 10 дзяцей, з якіх пяцёра сыноў сталі мастакамі. Быў пахаваны ў крыпце касцёла рэфарматаў у Варшаве (цяпер касцёл святога Антонія Падуанскага , вул. Сенатарская , 31/33).
- Працы
- роспіс інтэр'еру (паліхрамія) касцёла святога Іосіфа (разам з сынам Антоніем і памочнікамі), 1765 год.
- дэкарацыя тэатральнай залы Підгарэцкага замка (разам з сынам Антоніем і памочнікамі).
- маляваў і залаціў галоўны алтар у касцёле св. Марціна (Варшава) у 1747-1748 гадах.
- партрэты караля Аўгуста III і каралевы Марыі Юзефы (абодва страчаныя, якія знаходзіліся ў зборы ў Дрэздэне).
Зноскі
- ↑ Łukasz Smuglewicz // European Theatre Architecture — Arts and Theatre Institute. Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Łukasz Smuglewicz // CERL Thesaurus — Consortium of European Research Libraries. Праверана 9 кастрычніка 2017.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Michalczyk Z. Smuglewicz (Smuglewicz) Łukasz (1709-1780) // Polski Słownik Biograficzny. — Warszawa — Kraków : Polska Akademia Nauk, Polska Akademia Umiejętności, 1999. — Tom ХХХІХ/3, zeszyt 162. — S. 379-380. (польск.)
- Rastawiecki E. Słownik malarzów polskich tudzież obcych w Polsce osiadłych lub czasowo w niej przebywających. — Warszawa : Nakł. aut. (S. Orgelbrand), 1851. — T. II. — 327 s. — S. 170-171. (польск.)