Эдвард Раставецкі

	Эдвард Раставецкі
	Партрэт працы Яна Канеўскага(бел. (тар.)) бел.
	; Герб «Сас»
Адукацыя	Варшаўскі ліцэй[d]; факультэт права і адміністрацыі Варшаўскага ўніверсітэта[d];
Дзейнасць	мастацтвазнавец, гісторык, Раставецкія
Член у	Кракаўскае навуковае таварыства[d]; Маскоўскае таварыства гісторыі і старажытнасцей Расійскіх[d]; Таварыства заахвочвання мастацтваў[d]; Сельскагаспадарчае таварыства ў Царстве Польскім[d];
Нараджэнне	2 кастрычніка 1804; Навасёлкі[d], Гміна Грубешаў, Грубяшоўскі павет, Люблінскае ваяводства, Польшча;
Смерць	23 лютага 1874 (69 гадоў)
Пахаванне	Старыя Павонзкі;
Бацька	Людвік Мікалай Адам Раставецкі
Маці	Тэрэза з Краеўскіх
Жонка	Леонія Накваска
Эдвард Раставецкі на Вікісховішчы

Эдвард Раставецкі (польск.: Edward Rastawiecki, 2 кастрычніка 1804 — 23 лютага 1874) — польскі даследчык мастацтва і калекцыянер.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Партрэт працы Ю. Пічмана(укр.) бел.

Эдвард Раставецкі быў нашчадкам баронскага польскага роду Раставецкіх(руск.) бел.. Нарадзіўся ад шлюбу барона Людвіка Мікалая Адама Раставецкага і Тэрэзы з Краеўскіх.

Па заканчэнні Варшаўскага ліцэя(польск.) бел. пачаў навучанне ў Варшаўскім універсітэце.

Да 1830 года працаваў у якасці стажора ў Банку польскім(польск.) бел., а затым быў саветнікам Зямельнага крэдытнага таварыства(польск.) бел.. Саветнік галоўнай дырэкцыі Зямельнага крэдытнага таварыства(польск.) бел. па Любельскім ваяводстве ў 1834 годзе^[2].

Успадкаваная маёмасць дазволіла яму прысвяціць сябе навуцы. Дзякуючы яго фінансавай падтрымцы была апублікавана праца Ігнацы Загурскага «Monety dawnej Polski, jako też prowincji i miast do niej niegdyś należących, z trzech ostatnich wieków» (1845). Падтрымліваў развіццё польскай археалогіі, фінансаваў археалагічныя даследаванні ў Царстве Польскім. З 1846 быў членам Імператарскага таварыства гісторыі і старажытнасцей Расійскіх(руск.) бел. і з 1850 года — членам Кракаўскага навуковага таварыства(руск.) бел.. Актыўна працаваў у Таварыстве заахвочвання мастацтваў(польск.) бел.. Член Сельскагаспадарчага таварыства ў Царстве Польскім(польск.) бел. у 1858 годзе^[3]. У 1860—1866 гадах быў яго віцэ-прэзідэнтам, а з 1868 года — «вечны і ганаровы» член Таварыства.

Падарожнічаў па Еўропе ў пошуках крыніц для польскай гісторыі. Падчас паездак па Польшчы збіраў калекцыі мастацкіх твораў, у тым ліку манеты і карціны. Гэтыя калекцыі былі выкупленыя Севярынам Мялжынскім(польск.) бел.Севярын Миэлзински, які падараваў іх Познаньскаму таварыству сяброў навук(польск.) бел. і археалагічнаму кабінету Ягелонскага ўніверсітэта. У часопісе «Biblioteka Warszawska(руск.) бел.» публікаваў свае артыкулы па гісторыі мастацтва.

Магіла Эдварда Раставецкага

Быў жанаты з Леоніяй Накваскай (1818—1886), але дзяцей не меў.

Памёр у сваім асабняку на Мазавецкай вуліцы(польск.) бел. ў Варшаве. Быў пахаваны на Старых Павонзках.

Навуковая дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

У працах Раставецкага «Słownik malarzów polskich ..» (I—III, 1850—1857) і «Słownik rytowników polskich …» (1886) шмат матэрыялаў, якія тычацца ўкраінскіх дзеячаў мастацтваў(руск.) бел..

Бібліяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Mapografia dawnej Polski, 1846;
Słownik malarzy polskich tudzież obcych w Polsce osiadłych lub czasowo w niej przebywających, t. 1-3, 1850—1857;
Słownik rytowników polskich, 1886;
Wzory sztuki średniowiecznej i z epoki Odrodzenia w dawnej Polsce, 1853—1858

Партрэты[правіць | правіць зыходнік]

Бюст працы Б. Сырэвіча

Вядома некалькі партрэтаў Эдварда Раставецкага працы розных мастакоў, у тым ліку яго малявалі Юзаф Пічман(укр.) бел. і Ян Ксаверы Канеўскі(бел. (тар.)) бел.. Баляслаў Сырэвіч(польск.) бел. стварыў яго бюст.

Зноскі

↑ Bibliothèque nationale de France Edward Rastawiecki // data.bnf.fr: платформа адкрытых дадзеных — 2011.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q19938912"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q54837"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q193563"></a>
↑ Nowy kalendarzyk polityczny na rok 1834, Warszawa, s. 375.
↑ Roczniki Gospodarstwa Krajowego. R. 16, 1858, T. 32, nr 1, Warszawa 1858, s. 179.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Енциклопедія українознавства(укр.) бел.. У 10-х томах. / Головний редактор Володимир Кубійович(руск.) бел.. — Париж, Нью-Йорк: «Молоде життя(укр.) бел.»-«НТШ(руск.) бел.»; 1954—1989, 1993—2000.
Szenic Stanisław (1982). Cmentarz powązkowski 1891-1918. Zmarli i ich rodziny. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy. p. 232.
Rastawiecki Edward. Encyklopedia PWN. Праверана 16 красавіка 2011.
Minakowski Marek(польск.) бел. Edward bar. Rastawiecki h. Sas. Genealogia potomków Sejmu Wielkiego. Праверана 16 красавіка 2011.
A. Ryszkiewicz, Zasługi Edwarda Rastawieckiego jako kolekcjonera i mecenasa, [w:] Mecenas — kolekcjoner — odbiorca. Materiały sesji Stowarzyszenia Historyków Sztuki, listopad 1981, Warszawa 1984.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Эдвард Раставецкі
Едвард Раставецький // CBN Polona

[_6ed2cf5ccb84cb1a-1] Bibliothèque nationale de France Edward Rastawiecki // data.bnf.fr: платформа адкрытых дадзеных — 2011.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q19938912"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q54837"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q193563"></a>

[2] Nowy kalendarzyk polityczny na rok 1834, Warszawa, s. 375.

[3] Roczniki Gospodarstwa Krajowego. R. 16, 1858, T. 32, nr 1, Warszawa 1858, s. 179.

[1]

[2]

[3]