Мішэль Сані

Мішэль Сані
Мішэль Сані
	фр.: Michel Sogny
Асноўная інфармацыя
Дата нараджэння	21 лістапада 1947 (76 гадоў)
Месца нараджэння	По, дэпартамент Атлантычныя Пірэнеі, рэгіён Аквітанія, Метраполія Францыі, Францыя;
Краіна	Францыя;
Альма-матар	Нармальная школа музыкі[d];
Музычная дзейнасць
Прафесіі	піяніст, кампазітар
Інструменты	фартэпіяна
michelsogny.net
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Мішэль Сані (фр.: Michel Sogny; нар. 21 лістапада 1947(1947-11-21), По) — французскі піяніст, кампазітар і пісьменнік венгерскага паходжання. Распрацаваў новы падыход да навучання ігры на фартэпіяна^[1]^[2], метад дазволіў многім студэнтам усіх узростаў атрымліваць асалоду ад ігры на гэтым інструменце, бо ігру на фартэпіяна звычайна лічаць недасягальнай, калі не навучыцца ёй у дзяцінстве.^[3]

Біяграфія

Мішэль Сані вучыўся ў École Normale de Musique de Paris, дзе займаўся фартэпіяна пад кіраўніцтвам Жуля Жанціля і Івоны Дэспор. Мае ступень магістра псіхалогіі, ступень бакалаўра літаратуры і доктарскую ступень па філасофіі,^[4] атрыманую ў Сарбоне ў 1974 годзе пад кіраўніцтвам Уладзіміра Янкелевіча. Мішэль Сані — заснавальнік SOS Talents Foundation.

Разам з Валеры Жыскар д’Эстэнам і праўнучкай Ферэнца Ліста, Бландзін Аліўе дэ Прэво, Сані быў адным з заснавальнікаў Французскай асацыяцыі імя Ферэнца Ліста.^[5]^[6]

Фартэпіянны метад Мішэля Сані

Метадалогія Сані выкладаецца ў яго школах у Парыжы і Жэневе. З 1974 года больш за 20 000 студэнтаў асвойвалі фартэпіяна па методыцы Сані.^[7]^[8]

Метад складзены з двух асноўных кампанентаў: Дыдактычныя заняткі — Prolégomènes, невялікія практыкаванні.^[9] Polégomènes развіваюць успрыманне музычнай сімфоніі і гуку.^[10] Другі кірунак складаецца з цыклу эцюдаў, сканцэнтраваных на развіцці тэхнічных навыкаў, такіх як жэсты і пазіцыі рук.^[11]

Адной з вучаніц Сані, якая пачала займацца фартэпіяна ў сталым узросце, была прафесарка французскай мовы Мішэль Парыс.^[12] Пасля сканчэння 4-гадовага метадалагічнага курсу Сані ў 30 гадоў яна выступіла з сольным канцэртам у Тэатры на Елісейскіх палях пры патранажы Міністэрства культуры.^[13]

Яшчэ адной паспяховай вучаніцай Мішэля Сані была Кладын Зевако, якая выступала ў Тэатры Елісейскіх Палёў у 1983 і 1984 гадах.^[14]

У 1981 годзе Сенат афіцыйна звярнуўся да міністра культуры Джэка Лэнга, каб абмеркаваць укараненне метадалогіі Мішэля Сані па ўсёй Францыі. ^[15]

Зноскі

↑ Valérie Sasportas (23 April 2010). « Michel Sogny, La musique sans soupirs ». Le Figaro.
↑ Radio Classique (December 2015). «L’art et la Méthode de Michel Sogny».
↑ « L’histoire d’une adulte prodige », Piano n°19, 2005—2006.
↑ Le Processus de l’esprit créateur chez Liszt Шаблон:SUDOC
↑ Association française Franz Liszt 1972 «, Documentation Association Franz Liszt,‎ octobre 1972
↑ "Une Association Franz Liszt". Le Figaro. 16 October 1973. p. 29.
↑ Hillériteau, Thierry (2 May 2014). "Les antiques accords de Michel Sogny". Le Figaro.
↑ "L'HUMANISTEDE LA MUSIQUE". 18 May 2017.
↑ François Lancel, „En avant la musique“, Le Parisien,‎ mai 1981
↑ Stephan Friedrich, „L’Art et la Méthode“, Classica L’Express»,‎ décembre 2015, p. 4
↑ Georges Hilleret, «Le bonheur de jouer Bach après quelques mois de pratique», Télé 7 Jours,‎ 26 mai 1984
↑ Stephan Friedrich, «Michèle Paris — L’adulte prodige», Classica L’Express,‎ décembre 2014, p. 9
↑ Edgar Schneider, «Jours de France», Le Carnet de la Semaine,‎ 3 mai 1980
↑ «En Bref- Récital à la Fondation Cziffra», Le Monde,‎ 26 mai 1984
↑ "Enseignement de la musique : extension du centre Michel Sogny – Sénat".

Спасылкі

[1] Valérie Sasportas (23 April 2010). « Michel Sogny, La musique sans soupirs ». Le Figaro.

[2] Radio Classique (December 2015). «L’art et la Méthode de Michel Sogny».

[3] « L’histoire d’une adulte prodige », Piano n°19, 2005—2006.

[4] Le Processus de l’esprit créateur chez Liszt Шаблон:SUDOC

[5] Association française Franz Liszt 1972 «, Documentation Association Franz Liszt,‎ octobre 1972

[6] "Une Association Franz Liszt". Le Figaro. 16 October 1973. p. 29.

[7] Hillériteau, Thierry (2 May 2014). "Les antiques accords de Michel Sogny". Le Figaro.

[8] "L'HUMANISTEDE LA MUSIQUE". 18 May 2017.

[9] François Lancel, „En avant la musique“, Le Parisien,‎ mai 1981

[10] Stephan Friedrich, „L’Art et la Méthode“, Classica L’Express»,‎ décembre 2015, p. 4

[11] Georges Hilleret, «Le bonheur de jouer Bach après quelques mois de pratique», Télé 7 Jours,‎ 26 mai 1984

[12] Stephan Friedrich, «Michèle Paris — L’adulte prodige», Classica L’Express,‎ décembre 2014, p. 9

[13] Edgar Schneider, «Jours de France», Le Carnet de la Semaine,‎ 3 mai 1980

[14] «En Bref- Récital à la Fondation Cziffra», Le Monde,‎ 26 mai 1984

[15] "Enseignement de la musique : extension du centre Michel Sogny – Sénat".

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]