Нікалас Хіліярд

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Нікалас Хіліярд
Фатаграфія
Аўтапартрэт
Дата нараджэння 1547[1][2][…]
Месца нараджэння
Дата смерці 7 студзеня 1619(1619-01-07)[1]
Месца смерці
Грамадзянства
Бацька Richard Hilliard[d]
Жонка Alice Hilliard[d]
Дзеці Laurence Hilliard[d]
Род дзейнасці мастак, ювелір
Жанр партрэт[3]
Уплыў на Isaac Oliver[d]
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Нікалас Хіліярд (каля 1547 — 1619) — англійскі мастак, ювелір і ілюстратар манускрыптаў, які праславіўся сваімі партрэтнымі мініяцюрамі з выявамі прыдворных Елізаветы і Якава I.

Па большай частцы пісаў маленькія круглыя ​​мініяцюры, але сярод яго прац сустракаюцца і некалькі буйных (каля 15 см), і прынамсі два поўнафарматных паясных партрэта каралевы Лізаветы. На працягу сваёй 45-гадовай мастацкай кар’еры майстру спадарожнічалі пастаянная слава і адначасова фінансавыя непрыемнасці. Яго працы — адна з лепшых ілюстрацый да гісторыі Елізавецінскай Англіі і прыкметна адрозніваюцца ад таго, што адбывалася на кантыненце. Тэхнічна Хіліярд быў вельмі кансерватыўным мастаком (у параўнанні з сітуацыяй з жывапісам у Еўропе), але яго партрэтам ўласцівыя такая віртуознасць выканання, свежасць і чароўнасць, што Хіліярд заслужана з’яўляецца «цэнтральнай мастацкай фігурай Елізавецінскай эпохі, адзіным англійскім мастаком, чые працы адлюстроўваюць, быццам у адзінай кроплі, свет ранніх шэкспіраўскіх п’ес»[4].

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Партрэт Эліс Хіліярд, жонкі мастака — прыклад ўплыву французскай манеры на стыль мініяцюрыстам.
Партрэт Рычарда Хіліярда, бацькі мастака

Сям’я і юнацтва[правіць | правіць зыходнік]

Мастак быў сынам Рычарда Хіліярда (1519—1594) з Экстэра, Дэваншыр, ювеліра і глыбока веруючага пратэстанта, які, акрамя таго, быў шэрыфам горада і графства ў 1560 г., і Лоурэнс, дачкі Джона Уола, лонданскага ювеліра. Верагодней за ўсё, у юным узросце Хіліард быў узяты ў дом вядомага эстэрскага пратэстанта Джона Бодлі (бацькі Томаса Бодлі  (англ.), заснавальніка Оксвардскай бадліянскай бібліятэкі). З усшэсця на пасад Марыі Цюдар Джон Бодлі адправіўся ў выгнанне, і 8 мая 1557 года 10-гадовы Хіліярд адзначаны ў ліку дамачадцаў, якія суправаджалі яго ў Жэневе. Менавіта ў Жэневе Хіліярд вывучыў нямецкую мову. Томас Бодлі, які быў старэйшы за яго на 2 гады, працягнуў у сталіцы Швейцарыі сваю класічную адукацыю ў вядучых навукоўцаў. Але не ясна, ці вучыўся Хіліярд разам з ім.

У 13 гадоў Хіліярд напісаў аўтапартрэт, і як сцвярджаюць, у 18-й яму пазіравала ўжо Марыя Сцюарт. Ён сышоў у вучні да ювеліра англійскай каралевы Роберту Брэндану  (руск.), які быў майстрам залатых спраў і скарбнікам горада Лондана. Мяркуюць таксама, што Хіліярд мог вучыцца мастацтву жывапісу ў Лявіны Цеерлінк  (руск.), дачкі Саймана Бенінга  (руск.), апошняга вялікага майстра фламандскай традыцыі ілюмінавання манускрыптаў, які служыў прыдворным мастаком Генрыха VIII пасля смерці Гольбейна. Пасля 7 гадоў вучнёўства Хіліярд быў прызнаны Майстрам Шаноўным Цэхам Злотнікаў у 1569 г. і адкрыў разам з малодшым братам Джонам майстэрню. Іх другі брат таксама быў ювелірам, а самы малодшы — святаром. У 1576 ён ажаніўся з дачкой Брэндана, Эліс, якая нарадзіла яму 7 дзяцей.

Партрэт Елізаветы I, т. зв. «Пелікан».

Памёр у 1619 годзе.

Галерэя[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. а б Nicholas Hilliard // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. Nicholas Hilliard // Athenaeum Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. https://www.npg.org.uk/collections/search/person/mp07108/nicholas-hilliard?role=art Праверана 12 студзеня 2021.
  4. Ellis Waterhouse  (англ.), «Painting in Britain, 1530—1790», 4th Edn, 1978, p. 38, Penguin Books (now Yale History of Art series)

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]