Нікаля дэ Ларжыльер
| Нікаля дэ Ларжыльер | |
|---|---|
| фр.: Nicolas de Largillierre | |
 | |
| Дата нараджэння | 10 (20) кастрычніка 1656[1][2] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 20 сакавіка 1746[3][4][…] (89 гадоў) |
| Месца смерці | |
| Грамадзянства | |
| Жонка | Marguerite Elisabeth Forest[d] |
| Дзеці | Marguerite Elisabeth de Largillierre[d] |
| Род дзейнасці | мастак, партрэтыст, архітэктурны чарцёжнік |
| Жанр | гістарычны жывапіс[6] і партрэт[6] |
| Мастацкі кірунак | барока[7] |
| Уплыў | Anton Goubau[d] |
| Уплыў на | Jean-Baptiste Descamps[d] і Johann Christian Fiedler[d] |
| Член у | |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Нікаля дэ Ларжыльер (фр.: Nicolas de Largillière; 10 [20] кастрычніка 1656, або 10 кастрычніка 1656, Парыж — 20 сакавіка 1746, Парыж) — французскі жывапісец, адзін з найболей значных партрэтыстаў мяжы XVII і XVIII стагоддзяў.
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Бацька Нікаля дэ Ларжыльера, гандляр, узяў трохгадовага сына ў Антверпен; пазней Нікаля каля двух гадоў пражыў у Лондане. Бацька жадаў, каб хлопчык пайшоў па гандлёвай частцы, але той выявіў схільнасць да малявання і па вяртанні ў Антвэрпэн з 1668 года пачаў вучобу ў майстэрні Антоні Губо. У 1672 годзе прыняты ў антверпенскую гільдыю св. Лукі. У васемнаццацігадовым узросце зноў адправіўся ў Англію, звёў знаёмства з Пітэрам Лелі, пад кіраўніцтвам якога ў 1675—1679 гадах ажыццяўляў (разам з Антоніа Верыа) рэстаўрацыю карцін у Віндзарскім замку і ствараў уласныя творы гістарычнага зместу, а таксама пісаў нацюрморты; выпрабаваў уплыў Рубенса і ван Дэйка.
Зноскі
- ↑ а б в https://doi.org/10.1093/benz/9780199773787.article.B00104645
- ↑ а б в https://en.isabart.org/person/59418
- ↑ Nicolas de Largillière — OUP, 2006. — ISBN 978-0-19-977378-7
- ↑ Nicolas Largillière // Brockhaus Enzyklopädie
- ↑ artist list of the National Museum of Sweden — 2016. Праверана 25 лютага 2016.
- ↑ а б https://www.britannica.com/biography/Nicolas-de-Largilliere
- ↑ https://www.nga.gov/collection/artist-info.1458.html