Перайсці да зместу

Падручнік

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі

Падручнік — кніга, якая змяшчае сістэматычны выклад ведаў у пэўнай галіне і якая выкарыстоўваецца як у сістэме адукацыі на розных яе ўзроўнях, так і для самастойнага навучання.

Падручнікі складаюцца з улікам узроставых і сацыяльных асаблівасцей іх патэнцыйнай чытацкай аўдыторыі. Вучэбная літаратура выпускаецца як дзяржаўнымі, так і прыватнымі выдавецтвамі і знаходзіцца пад кантролем дзяржаўных служб[1]

Ад прастаты, зразумеласці, правільнасці напісанага тэксту пры складанні падручніка залежыць паспяховасць вучняў, якія навучаюцца па ім.

Гісторыя падручніка[правіць | правіць зыходнік]

Падручнікі, то бок вучэбныя тэксты, вядомы са старажытнасці.

Падручнікі адыгрываюць ключавую ролю ў адукацыйным працэсе, даючы магчымасць сістэматызаваць і перадаваць веды з пакалення ў пакаленне. Гісторыя падручнікаў пачалася ў старажытных цывілізацыях, калі першыя пісьмовыя тэксты выкарыстоўваліся для навучання.

Першыя прататыпы сучасных падручнікаў з'явіліся ў Старажытным Егіпце, Месапатаміі і Старажытнай Грэцыі. Гэта былі гліняныя таблічкі, папірусныя світкі і рукапісныя кнігі, якія змяшчалі матэрыялы па розных дысцыплінах - ад матэматыкі да літаратуры.

З вынаходніцтвам кнігадрукавання ў XV стагоддзі, падручнікі сталі больш даступнымі і распаўсюджанымі. У XVIII-XIX стагоддзях з'явіліся спецыялізаваныя вучэбныя выданні, якія адпавядалі ўзроставым і адукацыйным патрэбам вучняў.

У XX стагоддзі падручнікі зазналі значныя змены. Развіццё тэхналогій дазволіла выкарыстоўваць каляровыя ілюстрацыі, схемы, інтэрактыўныя элементы. Сучасныя падручнікі ўсё больш адаптуюцца пад патрэбы лічбавага пакалення, уключаюць мультымедыйны кантэнт і анлайн-матэрыялы.

Такім чынам, гісторыя падручнікаў адлюстроўвае эвалюцыю адукацыі і метадаў перадачы ведаў на працягу стагоддзяў. Падручнікі застаюцца неабходным інструментам ва ўжытку настаўнікаў і вучняў.

Гісторыя беларускіх падручнікаў[правіць | правіць зыходнік]

Гісторыя беларускіх падручнікаў адлічваюць з XVI стагоддзя, калі ў Вялікім Княстве Літоўскім з'явіліся першыя кнігі, якія выкарыстоўваліся для навучання. Адным з самых старажытных падручнікаў лічаць "Буквар" Францыска Скарыны, выдадзены ў 1522 годзе.

Аркуш "Буквара" Францыска Скарына на паштовай марцы.

У XIX стагоддзі, пасля адкрыцця Горы-Горацкага земляробчага інстытута, павялічылася патрэба ў спецыяльнай вучэбнай літаратуры. У гэты час пачалі выходзіць першыя падручнікі па гісторыі, геаграфіі, прыродазнаўстве Беларусі.

У савецкі перыяд выданне падручнікаў на беларускай мове абмяжоўвалася. Але нават у такіх умовах выходзілі падручнікі па асобных школьных прадметах, якія садзейнічалі захаванню і развіццю беларускай мовы.

Сёння ў Беларусі выдаецца вялікая колькасць падручнікаў і вучэбна-метадычных дапаможнікаў на беларускай мове, якія адпавядаюць сучасным адукацыйным стандартам. Гэта дапамагае захаваць і пераказаць новым пакаленням нацыянальныя моўныя і культурныя традыцыі.

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі