Перайсці да зместу

Пячкур

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Пячкур
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Gobio gobio Linnaeus, 1758

Ахоўны статус

Сістэматыка
на Віківідах

Выявы
на Вікісховішчы
ITIS  163658
NCBI  27704
EOL  207392

Пячку́р, пячкур звычайны (Gobio gobio) — рыба сямейства карпавых. Народныя назвы: дудорга, келб, келбук, коблік, крумель, піскіж, пяскар, стаўпец.

Невялікая рыбка з падоўжаным, верацёнападобным целам, пакрытым буйнай луской. Даўжыня да 22 см, але звычайна не больш за 12-15 см, маса да 80 г. Самкі буйнейшыя за самцоў. Рот ніжні, дугападобны, у вуглах рота па аднаму вусіку. Ніжняя губа шырока перарвана. Рыла доўгае, удвая большае за дыяметр вока. Вочы адносна буйныя.

Афарбоўка тыпова донная, забяспечвае маскіроўку на цёмным грунце. Спіна шэра-бурая, бакі і бруха серабрыстыя, у буйных асобін жаўтаватыя. Па баках цела размешчаны каля 10 чорных ці бурых плям уздоўж бакавой лініі. Спінны і хваставы плаўнікі шэра-жоўтыя, з шэрагамі дробных цёмных плямак, астатнія плаўнікі бясколерныя. Хваставы плаўнік прыкметна выразаны.

Пашыраны ў рэках і азёрах Еўропы і Азіі. Мае разарваны арэал. Сустракаецца ад Партугаліі да басейна Амура і рэк паўночна-заходняга ўзбярэжжа Японскага мора. У Расіі звычайны ў вадаёмах як еўрапейскай (за выключэннем Кольскага паўвострава і Паўночнай Карэліі), так і азіяцкай частак, не адзначаны на ўсход ад Енісея, дзе яго арэал перарываецца; зноў з’яўляецца пячкур у басейне Амура, сустракаецца ў Манголіі і Кітаі (рэкі Ялу і Ляахэ), даходзіць да п-ва Карэя.

Шырока распаўсюджаны від. Жыве і ў азёрах, і ў нізоўях рэк з павольным цячэннем, і ў вярхоўях хуткіх рэк. Сустракаецца нават у слабасалёных водах Паўночнай Балтыкі.

Асаблівасці біялогіі

[правіць | правіць зыходнік]

Трымаецца каля дна. Жыве невялікімі чародамі ў месцах з пясчаным або камяністым грунтам. Корміцца бентасам (лічынкі, дробныя малюскі і інш.). Летам трымаецца на мелкаводдзі, зімуе на глыбокіх мясцінах.

Палаваспелым становіцца пры дасягненні даўжыні 8 см. Нераст у красавіку—чэрвені, калі вада прагрэецца да 15 °C. Адкладванне ікры парцыённае, на плыні, ў неглыбокіх месцах з камяніста-пясчаным дном. Ікрынкі дыяметрам 1,3-1,5 мм прыклейваюцца да грунту. Плоднасць 1-3 тыс. ікрынак. Ікра развіваецца каля 8 дзён. Лічынкі і маляўкі паядаюць планктон і іншых найдрабнейшых бесхрыбетных. Моладзь трымаецца ля самага берага, а па меры росту сыходзіць на больш глыбокія месцы.

Дасягае ўзросту 8-10 год, але рэдка перавышае 3 гады.

Прамысловага значэння не мае. Аб’ект аматарскага лову. Яго звычайна ловяць вудой на чарвяка або матыля. Сам пячкур — прынада для лоўлі драпежных рыб.

  • Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.13: Праміле — Рэлаксін / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2001. — Т. 13. — С. 178. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0216-4 (Т. 13).