Ражэр дэ Флор

Ражэр дэ Флор
Ражэр дэ Флор
Імя пры нараджэнні	ням.: Rutger von Blum
Род дзейнасці	кандацьер, ваенны, Альмагавары
Дата нараджэння	1267
Месца нараджэння	Брындзізі, Каралеўства Сіцылія, Арагонская карона;
Дата смерці	30 красавіка 1305
Месца смерці	Адрыянопаль, фема Фракія[d], Візантыя;
Грамадзянства	Арагонская карона; Візантыя;
Жонка	Марыя Асеніна[d]
Член у	Catalan Company[d];
Прыналежнасць	Арагонская карона
Бітвы/войны	Крыжовыя паходы; Siege of Acre[d];
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ражэр дэ Флор (Roger de Flor) ці Рутгер фон Блюм (Rutger von Blum; 1267^[4], Брындызі — 30 красавіка 1305^[4]) — сярэднявечны кандацьер, мараход і шукальнік прыгод на сіцылійскай і візантыйскай службе. Апісанне яго жыцця склаў каталонец Рамон Мунтаньер, які служыў пад яго кіраўніцтвам; яно лягло ў грунт знакамітага каталанскага рамана «Цірант Белы».

Рутгер нарадзіўся ў Брындызі у сям’і немца-сакольнічага на службе ў сіцылійскіх уладцаў дынастыі Штаўфенаў. З 8 гадоў плаваў на галеры тампліераў, з часам уступіў у іх ордэн і камандаваў караблём. У час аблогі Акры мамелюкамі (1291) быў заўважаны за вымагальніцтвам маёмасці ў абложаных, за гэта быў выняты з ордэна і абвешчаны адрачэнцам царквы.

Далей след Ражэра выяўляецца ў Генуі, дзе на пазыковыя грошы ён набыў уласнае судна і пачаў зарабляць на жыццё пірацтвам. Сіцылійскі кароль Фрыдрых вырашыў скарыстацца ваенна-марскім досведам Ражэра і прыняў яго на сваю службу ў якасці флатаводца. Ён прымаў актыўны ўдзел у войнах Фрыдрыха з Неапалем, пакуль Кальтабелотцкі мір (1302) не пакінуў Ражэра і яго іспанскіх наймітаў (альмагавараў) без справы.

У 1303 годзе Ражэр і яго каталанская дружына па запрашэнні імператара Андроніка II прыбылі ў Канстанцінопаль, каб супрацівіцца пасоўванню асманаў на захад. Па гэтым выпадку яму была дадзена ў жонкі пляменніца імператара (дачка Івана Асеня III), а сам ён быў ганараваны тытулам вялікага дукса (а потым і кесара). У 1304 годзе каталонцы паспяхова дзеялі супраць туркаў у Малой Азіі, адваяваўшы шэраг згубленых Візантыяй гарадоў.

Ваенныя поспехі Рож ёра ўстрывожылі яго зласліўцаў (перадусім, з ліку ўплывовых пры імператарскім двары генуэзцаў), якія паспяшаліся звінаваціць яго ў драпежніцтве ў адносінах да мірных жыхароў і намеры самастойна кіраваць адваяванымі землямі. Імператар вярнуў каталонскую дружыну ў Каліўпаль, але разплаціцца з Ражэрам не захацеў ці не змог.

Падчас знаходжання ў Галіпалі Рожер узмацніў сваё войска за кошт падмацаванняў з Балкан, але апынуўся зацягнуты ў вір прыдворных інтрыг. Малады Міхаіл IX прывабіў каталанскую дружыну ў Адрыянопаль, дзе Ражэр і яго людзі былі выразаны наймітамі аланамі. У адплату прыхільнікі Ражэра паднялі мяцеж супраць імператара і занялі не толькі Фесалію, але і сумежныя вобласці.

Зноскі

↑ Міжнародны ідэнтыфікатар стандартных найменняў — 2012. Праверана 13 жніўня 2015.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q423048"></a>
↑ Roger de Flor // MAK
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q105192847"></a>
↑ Roger de Flor // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q5375741"></a>
↑ ^а ^б Bibliothèque nationale de France: open data platform — 2011.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Біяграфія ў Брытанскай энцыклопедыі
Donald MacGillivray Nicol. The Last Centuries of Byzantium, 1261—1453. Cambridge University Press, 1993. ISBN 0-521-43991-4. Pages 128—132.
историк)|А. А. Васильев. «История Византийской империи».

[_0e85f0e809a81400-1] Міжнародны ідэнтыфікатар стандартных найменняў — 2012. Праверана 13 жніўня 2015.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q423048"></a>

[_6074590bfd36dc7d-2] Roger de Flor // MAK
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q105192847"></a>

[_137b5acd3865bc7d-3] Roger de Flor // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q5375741"></a>

[a1-4] а ^б Bibliothèque nationale de France: open data platform — 2011.

[1]

[2]

[3]

[4]