Самавук
 | Артыкул — машынны пераклад іншамоўнага тэксту. |
Самавук, або аўтадыдакт (стар. αττός — «сам» і інш.-грэч. διδακτός — «навучаны») — чалавек, які самастойна атрымаў адукацыю па-за сценамі якой-небудзь навучальнай установы, без дапамогі навучальнага.
Супрацьлегласцю яму з’яўляецца дылетант, які хоць і можа атрымаць веды аўтадыдактычнымшляхам, але гэта веданне часцяком абмежавана і павярхоўна. Аўтадыдакт ж, як правіла, праяўляе незвычайныя здольнасці, нястомную стараннасць і цвёрдую волю, і, як следства, знаходзіць прафесійнае прымяненне сваіх ведаў, а часам і грамадскае і навуковае прызнанне. [1]
Вартасці і недахопы такога навучання
[правіць | правіць зыходнік]Пры напружаным і пастаянным вывучэнні свайго прадмета, ня душыцца чужымі забабонамі, аўтадыдакты нярэдка адкрываюць у навуках новыя сьцежкі (шляхі), знаходзяць новыя пункты гледжання і тым самым прыносяць навуцы або мастацтву вялікую карысць. Але іх уклад у навуку не заўсёды аказваецца актуальным або запатрабаваным, паколькі яны часта знаходзяцца ў ізаляцыі, і ім не хапае знешніх ацэнак і саветаў ад іншых спецыялістаў, якія, у выпадку памылак, маглі б выправіць ці даць адсутнічаюць матэрыялы.[2]
У сучасным грамадстве часта сустракаюцца спецыялісты, якія не атрымалі фармальнай адукацыі, але пры гэтым вельмі добра асвоілі базавыя веды якіх-небудзь прадметаў і ўсяляк імкнуцца максымізаваць свае веды і навыкі ў пэўнай форме. Акадэмікі РАН падтрымліваюць патэнцыял аўтадыдактаў і не выключаюць, што веды суб’екта, які атрымаў адукацыю ня ў сценах якіх-небудзь інстытутаў, могуць у асобных і даволі рэдкіх выпадках пераўзыходзіць ўзровень ведаў адукаванага чалавека.
Зноскі