Перайсці да зместу

Ультрафіялетавае выпраменьванне

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Ультрафіялетавае выпраменьванне
Выява
Папярэдні ў спісе Рэнтгенаўскае выпраменьванне
Наступны ў спісе бачнае выпраменьванне
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
Выява ўльтафіялетавага выпраменьвання Сонца

Ультрафіялетавае выпраменьванне (ад лац.: ultra — «за межамі»), скарочана УФ-выпраменьванне або ўльтрафіялет — нябачнае вокам чалавека электрамагнітнае выпраменьванне, якое займае спектральную вобласць між бачным і рэнтгенаўскім выпраменьваннямі ў межах даўжынь хваляў 10 — 380 нм. , і энергіямі ад 3 да 124 эВ. Від выпраменьвання названы з-за таго, што ўвесь спектр складаецца з электрамагнітных хваляў з частотамі, вышэйшымі за тыя, якія чалавек распазнае як фіялетавы колер.

Ультрафіялетавае святло выпраменьвае Сонца (як і іншыя зоркі), электрычныя дугі, а таксама адмысловыя прылады кшталту лямпаў чорнага святла[1]. Ультрафіялет класіфікуецца як неіанізуючае выпраменьванне, але можа каталізаваць хімічныя рэакцыі, прымушая некаторыя рэчывы свяціцца ці флюарэсцыраваць.

Зноскі