Хрыстос

Найбольш вядомая старажытная выява Хрыстос Панкратар — з манастыра Святой Кацярыны.

Хрыстос (грэч. Χριστός, Хрыстос, што азначае «памазанік») — пераклад яўрэйскага слова מָשִׁיחַ (Машыях) і сірыйскага ܡܫܝܚܐ (Мшыха), Месія, і выкарыстоўваецца ў якасці тытула для Ісуса ў Новым Запавеце. У агульнага карыстанні слова «Хрыстос», як правіла, разглядаецца як сінонім Ісуса з Назарэта. Паслядоўнікі Ісуса сталі вядомыя як хрысціяне (як у Дзеях 11:26), таму што яны лічылі, што Ісус з’яўляецца Месіяй (Хрыстом) прадказанным у Старым Запавеце, як, напрыклад, у споведзі Пятра.

Ісус пачаў называцца Сваімі паслядоўнікамі «Ісусам Хрыстом», гэта значыць Ісус Памазаны або «Ісус, Месія» пасля Яго смерці і ўваскрэсення. Да гэтага Ісус звычайна згадваўся як «Ісус з Назарэта» ці «Ісус, сын Іосіфа». У лістах апостала Паўла, самых ранніх тэкстах Новага Запавету, Павел часцей за ўсё называюць Ісуса як «Ісус Хрыстос» ці «Хрыстос». Слова Хрыстос было першапачаткова тытулам, але пазней стала часткай імя «Ісус Хрыстос», хоць яно па-ранейшаму выкарыстоўваецца таксама як тытул, з ўзаемным выкарыстаннем Хрыстос Ісус, што азначае «Месія Ісус».

Ісус не вызнаецца большасцю яўрэяў як Месія. Рэлігійныя яўрэі ўсё яшчэ чакаюць першага прышэсця Месіі, у той час як хрысціяне чакаюць другога прышэсця Хрыста, лічачы, што Ён выканае астатнюю частку месіянскіх прароцтваў. Мусульмане прымаюць Ісуса як Месію (Іса аль-Масіх), але не як Сына Божага, але ўсё ж такі вераць гэтак жа як і хрысціяне, што Ён прыйдзе зноў.

Хрысціянская тэалогія называецца хрысталогіяй, і звязана перш за ўсё з прыродай і асобай Ісуса Хрыста, як запісана ў кананічных Евангеллях і лістах Новага Запавету.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Хрыстос