Дзмітрый Фёдаравіч Аяцкаў

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Дзмітрый Фёдаравіч Аяцкаў
5-ы Надзвычайны і Паўнамоцны Пасол Расійскай Федэрацыі ў Рэспубліцы Беларусь
14 ліпеня 2005 — 30 лістапада 2005
Папярэднік Аляксандр Віктаравіч Блахін
Пераемнік Аляксандр Аляксандравіч Сурыкаў
Governor of Saratov Oblast[d]
15 красавіка 1996 — 1 верасня 1996
Governor of Saratov Oblast[d]
1 верасня 1996 — 26 сакавіка 2000
Governor of Saratov Oblast[d]
26 сакавіка 2000 — 3 сакавіка 2005
Нараджэнне 9 лістапада 1950(1950-11-09) (73 гады)
Партыя
Член у
Адукацыя
Навуковая ступень доктар гістарычных навук
Дзейнасць дыпламат, палітык, дзяржаўны дзеяч
Узнагароды
Ордэн «За заслугі перад Айчынай» II ступені ордэн «За заслугі перад Айчынай» III ступені ордэн Пашаны
ордэн святога дабравернага князя Данііла Маскоўскага II ступені Ганаровая грамата Прэзідэнта Расійскай Федэрацыі
ордэн «За заслугі» ІІІ ступені
Ордэн прападобнага Сергія Раданежскага II ступені Ганаровая грамата Урада Расійскай Федэрацыі
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Дзмітрый Фёдаравіч Аяцкаў (нар. 9 лістапада 1950, сяло Калініна (цяпер Сталыпіна) Балтайскага раёна Саратаўскай вобласці) — расійскі палітычны і дзяржаўны дзеяч, кіраўнік адміністрацыі (1996) і першы губернатар Саратаўскай вобласці (1996—2005).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Пачаў працоўную дзейнасць у калгасе механізатарам. У 1969—1971 гадах праходзіў службу ў шэрагах Узброеных сіл СССР (палкоўнік запасу).

Атрымаў дзве вышэйшыя адукацыі: сельскагаспадарчую і эканамічную.

Пасля сканчэння Саратаўскага сельскагаспадарчага інстытута працаваў галоўным аграномам у гаспадарках Тацішчаўскага і Балтайскага раёнаў Саратаўскай вобласці.

З 1992 па 1996 год працаваў на пасадзе намесніка мэра, першага намесніка часткі адміністрацыі горада Саратава.

У 1994—1996 гадах — абраны дэпутат Савета Федэрацыі Федэральнага сходу Расійскай Федэрацыі ад Саратаўскай вобласці, з 1996 па 2000 год — член Савета Федэрацыі Федэральнага Сходу Расійскай Федэрацыі (па пасадзе), член Камітэта па бяспецы і абароне. Член Камітэта па міжнародных справах Рады Федэрацыі з 5 чэрвеня па 26 снежня 1996 года, член Камітэта па навуцы, культуры, адукацыі, ахове здароўя і экалогіі Савета Федэрацыі з 26 снежня 1996 года па 19 снежня 2000 года.

15 красавіка 1996 года прызначаны ўказам прэзідэнта Расійскай Федэрацыі кіраўніком адміністрацыі Саратаўскай вобласці[2]. 1 верасня 1996 года быў абраны губернатарам Саратаўскай вобласці.

17 мая 1998 года на сустрэчы з прэзідэнтам ЗША Білам Клінтанам, якая праходзіла ў Бірмінгеме, прэзідэнт Расіі Барыс Ельцын адрэкамендаваў Аяцкава, які яго суправаджаў, амерыканскаму кіраўніку як свайго наступніка на найвышэйшай дзяржаўнай пасадзе Расіі. Аднак ужо на наступны дзень, 18 мая, Сяргей Ястржэмбскі, які быў у той час прэс-сакратаром Ельцына, фактычна нівеляваў гэту заяву прэзідэнта, сказаўшы, што словы Ельцына пра Аяцкава-наступніка варта расцэньваць «з пункту гледжання здаровага гумару» і «прэзідэнт сказаў пра гэта паўжартам»[3][4].

У 1999 годзе на з’ездах VI і VII уваходзіў у прэзідыум партыі «Наш дом — Расія»[5][6].

З 25 верасня 1999 года па 28 мая 2004 года — саветнік па мясцовым самакіраванні ў Расійскай Федэрацыі[7][8].

З 18 кастрычніка 1999 года па 8 жніўня 2001 года — член Камісіі пры прэзідэнце Расійскай Федэрацыі па ўзаемадзеянні федэральных органаў дзяржаўнай улады і органаў дзяржаўнай улады суб’ектаў Расійскай Федэрацыі пры правядзенні канстытуцыйна-прававой рэформы ў суб’ектах Расійскай Федэрацыі[9][10].

26 сакавіка 2000 года абраны губернатарам Саратаўскай вобласці на другі тэрмін.

З 29 мая 2001 года па 22 мая 2006 года — прадстаўнік дэлегацыі Расійскай Федэрацыі ў Палаце рэгіёнаў Кангрэса мясцовых і рэгіянальных улад Еўропы[11][12][13].

У 2003 годзе Дзмітрый Аяцкаў стаў адным з апошніх у спісе папулярнасці рэгіянальных кіраўнікоў сучаснай Расіі, складзенага па выніках апытання Фонду «Общественное мнение» (ФОМ). Незадаволенасць яго дзейнасцю на пасадзе губернатара выказалі 65 % насельніцтва вобласці, грунтуючыся на дадзеных рэпрэзентацыйнага апытання 1000 чалавек[14].

У 2005 годзе, пасля скасавання выбараў кіраўнікоў рэгіёнаў, прэзідэнт Уладзімір Пуцін не стаў прапаноўваць кандыдатуру Аяцкава для перапрызначэння губернатарам вобласці. Замест гэтага ў сакавіку 2005 года Аяцкаў быў прызначаны паслом Расіі ў Беларусі[15]. Аднак 19 ліпеня 2005 года, на прэс-канферэнцыі ў Саратаве, якую ён даў ужо пасля атрымання агрэмана, то бок афіцыйнай згоды на прыезд у Мінск у якасці пасла, Аяцкаў прапанаваў беларускаму прэзідэнту Аляксандру Лукашэнку «перастаць дзьмуць шчокі»[16]. Гэтыя словы выклікалі скандал, і прызначэнне не адбылося[17].

Восенню 2005 года прайшла інфармацыя пра тое, што Дзмітрый Аяцкаў зойме пост памочніка паўпрада прэзідэнта Расіі ў Прыволжскай федэральнай акрузе. У пачатку 2006 года Аяцкаў адкрыў у Саратаве грамадскую прыёмную і заняўся напісаннем мемуараў.

Восенню 2006 года прызначаны памагатым кіраўніка Адміністрацыі прэзідэнта Расіі.

З 21 сакавіка 2007 года па 12 ліпеня 2012 года — член кансультацыйнай камісіі Дзяржаўнага савета Расійскай Федэрацыі[18][19].

З 28 ліпеня 2011 года па 30 лістапада 2013 года — дырэктар Паволжскай акадэміі дзяржаўнай службы імя П. А. Сталыпіна — філіяла Расійскай акадэміі народнай гаспадаркі і дзяржаўнай службы пры Прэзідэнце Расійскай Федэрацыі[20].

З’яўляецца членам «Ізборскага клуба», створанага ў 2012 годзе.

У 2013 годзе стаў прэзідэнтам Прыволжскай кніжнай палаты[21] і ініцыятарам правядзення ў Саратаве міжнароднага кніжнага кірмашу «Волжская волна»[22].

24 сакавіка 2014 года прызначаны саветнікам апарата саветнікаў і памочнікаў губернатара Саратаўскай вобласці Валерыя Радаева па аграрных пытаннях[23].

У 2017 годзе абраны прэзідэнтам Саратаўскага дзяржаўнага тэхнічнага ўніверсітэта імя Ю. А. Гагарына[24].

Зноскі

  1. ↑ https://izborsk-club.ru/11016
  2. ↑ Указ Президента Российской Федерации от 15.04.1996 г. № 559 «О главе администрации Саратовской области»
  3. ↑ Саратовский след Бориса Ельцина
  4. ↑ Аяцков Дмитрий Федорович. Полная биография Архівавана 5 сакавіка 2016 года.
  5. ↑ Дмитрий Аяцков в президиуме на VI партии «Наш дом — Россия» Архівавана 5 мая 2014.// РИА Новости, 24 апреля 1999 г.
  6. ↑ Дмитрий Аяцков в президиуме на VII партии «Наш дом — Россия» Архівавана 8 лютага 2016.// РИА Новости, 28 август 1999 г.
  7. ↑ Указ Президента Российской Федерации от 25.09.1999 г. № 1271 «Об утверждении состава Совета по местному самоуправлению в Российской Федерации»
  8. ↑ Указ Президента Российской Федерации от 28.05.2004 г. № 701 «О признании утратившими силу некоторых актов Президента РСФСР и Президента Российской Федерации»
  9. ↑ Указ Президента Российской Федерации от 18.10.1999 г. № 1393 «Об утверждении состава Комиссии при Президенте Российской Федерации по взаимодействию федеральных органов государственной власти и органов государственной власти субъектов Российской Федерации при проведении конституционно-правовой реформы в субъектах Российской Федерации»
  10. ↑ Указ Президента Российской Федерации от 08.08.2001 г. № 1003 «О признании утратившими силу указов Президента Российской Федерации в связи с изданием Указа Президента Российской Федерации от 21.06.2001 г. № 741 „О Комиссии при Президенте Российской Федерации по подготовке предложений о разграничении предметов ведения и полномочий между федеральными органами государственной власти, органами государственной власти субъектов Российской Федерации и органами местного самоуправления“»
  11. ↑ Распоряжение Президента Российской Федерации от 29.05.2001 г. № 290-рп «Об утверждении состава делегации Российской Федерации для участия в Конгрессе местных и региональных властей Европы»
  12. ↑ Распоряжение Президента Российской Федерации от 08.05.2002 г. № 201-рп «Об утверждении состава делегации Российской Федерации для участия в Конгрессе местных и региональных властей Европы в 2002—2004 годах»
  13. ↑ Распоряжение Президента Российской Федерации от 22.04.2004 г. № 179-рп «Об утверждении состава делегации Российской Федерации для участия в Конгрессе местных и региональных властей Европы в 2004—2006 годах»
  14. ↑ Интегрум. Дмитрий Аяцков. Архівавана з першакрыніцы 24 жніўня 2011. Праверана 02.09.2009.
  15. ↑ Указ Президента Российской Федерации от 14.07.2005 г. № 800 «О назначении Аяцкова Д. Ф. Чрезвычайным и Полномочным послом Российской Федерации в Республике Белоруссия»
  16. ↑ Щёки Лукашенко обретут свободу (Газета.Ru)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 11 студзеня 2012. Праверана 02.09.2009.
  17. ↑ Указ Президента Российской Федерации от 30.11.2005 г. № 1379 «О признании утратившим силу Указа Президента Российской Федерации от 14.07.2005 г. № 800 „О назначении Аяцкова Д. Ф. Чрезвычайным и Полномочным послом Российской Федерации в Республике Белоруссия“»
  18. ↑ Распоряжение Президента Российской Федерации от 21.03.2007 г. № 123-рп «О включении в состав консультативной комиссии Государственного совета Российской Федерации Аяцкова Д. Ф.»
  19. ↑ Распоряжение Президента Российской Федерации от 12.07.2012 г. № 305-рп «Об исключении из состава консультативной комиссии Государственного совета Российской Федерации Аяцкова Д. Ф., Жамсуева Б. Б. и Потапова Л. В.»
  20. ↑ Дмитрий Аяцков покинул пост директора ПИУ
  21. ↑ Дмитрий Аяцков о создании книжной палаты: «Придёт время, когда мы будем бороться с электронными носителями» (руск.). Свободные (21 лістапада 2013). Праверана 10 снежня 2020.
  22. ↑ Дмитрий Аяцков призвал объявить книжную ярмарку новым саратовским брендом (руск.). Свободные (15 чэрвеня 2015). Праверана 10 снежня 2020.
  23. ↑ Дмитрий Аяцков назначен советником губернатора Саратовской области
  24. ↑ Аяцков Дмитрий Федорович — Саратовский государственный технический университет имени Гагарина Ю. А. Архівавана 9 ліпеня 2021.
Папярэднік
Аляксандр Віктаравіч Блахін
Надзвычайны і Паўнамоцны Пасол Расійскай Федэрацыі ў Рэспубліцы Беларусь
14 ліпеня 2005 — 30 лістапада 2005 		Пераемнік
Аляксандр Аляксандравіч Сурыкаў
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Дзмітрый_Фёдаравіч_Аяцкаў&oldid=4258628"