Дэвід М. Уілсан

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Дэвід М. Уілсан
Дата нараджэння 30 кастрычніка 1931(1931-10-30)[1] (92 гады)
Месца нараджэння
Грамадзянства
Род дзейнасці мастацтвазнавец, археолаг, выкладчык універсітэта, арт-куратар
Навуковая сфера англасаксонскае мастацтва, эпоха вікінгаў і археалогія
Месца працы
Альма-матар
Член у
Узнагароды
рыцар-бакалаўр

Сэр Дэвід Макензі Уілсан (нар. 30 кастрычніка 1931) — брытанскі археолаг, гісторык мастацтва і куратар, які спецыялізуецца ў англасаксонскім мастацтве і вікінгах. Быў дырэктарам брытанскага музея ў 1977—1992 гадах.

Адукацыя[правіць | правіць зыходнік]

У 1941—1950 гадах Уілсан вучыўся ў Кінгсвудскай школе,  школе у Баце[4], а потым у Каледжы Святога Джона пры Кембрыджскім універсітэце.

Жыццё і кар’ера[правіць | правіць зыходнік]

Уілсан быў дырэктарам брытанскага музея з 1977 па 1992 год, з’яўляецца членам шведскай Каралеўскай Акадэміі навук[5]. У 1985 годзе ён быў прафесарам выяўленчага мастацтва ва ўніверсітэце Кембрыджа.

Асабістае жыццё[правіць | правіць зыходнік]

Уілсан жыве на востраве Мэн.

Бібліяграфія[правіць | правіць зыходнік]

  • 1964. Anglo-Saxon Ornamental Metalwork 700—1100, in the British Museum, British Museum Press.
  • 1970. The Vikings and their Origins: Scandinavia in the first millennium, Thames and Hudson.
  • Wilson, David M. (1984). Anglo-Saxon Art: From the Seventh Century to the Norman Conquest. London: Thames and Hudson. {{cite book}}: Няправільны |ref=harv (даведка) (US edition: Overlook Press)
  • 1992. Anglo-Saxon Paganism, Routledge.

Зноскі

  1. David Wilson // The Fine Art Archive — 2003.
  2. https://archaeologydataservice.ac.uk/archiveDS/archiveDownload?t=arch-769-1/dissemination/pdf/vol01/1_list_of_officers.pdf
  3. www.ae-info.org
  4. Kingswood Association News – Kingswood School, Bath(недаступная спасылка) (1 мая 2015). Архівавана з першакрыніцы 10 чэрвеня 2016. Праверана 15 May 2016.
  5. The Royal Swedish Academy of Sciences: David Wilson(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 10 кастрычніка 2017. Праверана 1 мая 2009.