Мікалай Фаміч Красінскі

Мікалай Фаміч Красінскі
Мікалай Фаміч Красінскі
Дата нараджэння	1891
Месца нараджэння	Вілейка, Вілейскі павет, Віленская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	23 лістапада 1938
Месца смерці	Туркменская Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка, СССР;
Грамадзянства	БССР;
Адукацыя	юрыдычны факультэт СПбДУ (1915); Віленская гімназія[d];
Прафесія	тэатральны дзеяч
Тэатр	Віленская духоўная семінарыя; Віленская беларуская гімназія; Беларуская драматычная майстроўня; Нацыянальны акадэмічны драматычны тэатр імя Якуба Коласа; Нацыянальны гістарычны музей Рэспублікі Беларусь; Народны камісарыят асветы БССР;
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Мікалай Фаміч Красінскі (1891, Вілейка, Віленская губерня, цяпер Мінская вобласць — 23 лістапада 1938) — беларускі тэатральны дзеяч, удзельнік хрысціянскага руху.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

З 1920 жыў у Вільні. Працаваў настаўнікам і інспектарам у Віленскай духоўнай праваслаўнай семінарыі. Адначасова знаходзіўся на службе ў праваслаўнай духоўнай семінарыі. У асяроддзі віленскіх беларускіх дзеячаў празваны «архімандрытам». У 1922—24 гадах выкладаў у Віленскай беларускай гімназіі. Адзін з кіраўнікоў і арганізатараў «Беларускай драматычнай майстроўні», дзе ў 1922 годзе паставіў спектаклі «У зімовы вечар» паводле Э.Ажэшкі і «Лес шуміць» паводле У. Караленкі.

У 1923 годзе эміграваў у БССР. Працаваў у Наркамаце асветы БССР. З 1925 года намеснік старшыні секцыі мастацтва і старшыня тэатральнай секцыі Інбелкульта. У 1926—1928 гадах дырэктар БДТ-2; з 1928 — вучоны сакратар Беларускага дзяржаўнага музея. Пісаў аб праблемах культуры ў Зах. Беларусі (у тым ліку ў зборніку «Беларускае мастацтва»).

Арыштаваны ДПУ БССР 14.3.1930 па справе «Саюза вызвалення Беларусі». На 5 гадоў высланы ў Шадрынск. У 1935 годзе пераехаў у Сарапул. Другі раз арыштаваны 12.6.1938 года. «Тройкай» НКУС Туркменскай ССР 30.10.1938 года прысуджаны да расстрэлу. Рэабілітаваны ў 1960 годзе.

Мікалай Фаміч Красінскі // Тэатральная Беларусь: энцыклапедыя : у 2 т. / рэдкал.: Г. П. Пашкоў [і інш.]. — Мн., 2003. — Т. 1. — С.538