Міхаіл Леанідавіч Лазінскі

Міхаіл Леанідавіч Лазінскі
Род дзейнасці	мовазнавец, паэт, перакладчык, рэдактар
Дата нараджэння	8 (20) ліпеня 1886, 20 ліпеня 1886(1886-07-20) ці 18 ліпеня 1886(1886-07-18)
Месца нараджэння	Гатчына, Царскасельскі павет, Санкт-Пецярбургская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	31 студзеня 1955(1955-01-31) (68 гадоў) ці 1 лістапада 1955(1955-11-01) (69 гадоў)
Месца смерці	Ленінград, РСФСР, СССР
Месца пахавання	Літаратарскія масткі[d]
Грамадзянства	Расійская імперыя  СССР
Бацька	Q16671960?
Жонка	Tatyana Shapirova[d]
Дзеці	Nataliya Mikhailovna Lozinskaya[d]
Месца працы	Расійская нацыянальная бібліятэка
Альма-матар	Санкт-Пецярбургскі дзяржаўны ўніверсітэт
Узнагароды і прэміі
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Міхаіл Леанідавіч Лазінскі (8 [20] ліпеня 1886, Гатчына, Санкт-Пецярбургская губерня, Расійская імперыя — 31 студзеня 1955, Ленінград, СССР) — рускі і савецкі паэт-акмеіст, перакладчык, адзін са стваральнікаў савецкай школы паэтычнага перакладу.

Біяграфія

Міхаіл Лазінскі нарадзіўся 8 (20) ліпеня 1886 года ў Гатчыне (цяпер Ленінградскай вобласці) у сям’і прысяжнага паверанага і бібліяфіла Л. Я. Лазінскага. Скончыў 1-ю пецярбургскую класічную гімназію з залатым медалём. Слухаў лекцыі ў Берлінскім універсітэце. Затым вучыўся ў Пецярбургскім універсітэце. У 1909 годзе атрымаў дыплом юрыста, а затым пяць гадоў займаўся на гісторыка-філалагічным факультэце.

Быў блізкі да паэтаў «срэбнага стагоддзя», у прыватнасці да акмеістаў, сябраваў з В. Э. Мандэльштамам, Г. А. Ахматавай і быў бліжэйшым сябрам М. С. Гумілёва. У 1912 годзе Лазінскі арганізаваў выдавецтва «Гіпербарэйцы», дзе друкаваліся акмеісты, і ўваходзіў у створаны Гумілёвым «Цэх паэтаў».

У 1913—1917 гады — рэдактар ​​часопіса «Апалон». У 1914 годзе пачаў працаваць у Публічнай бібліятэцы бібліятэкарам і кансультантам (праца ў бібліятэцы працягвалася да 1937 года).

У 1916 годзе апублікаваў зборнік вершаў «Горная крыніца» (перавыдадзены ў 1922 годзе). Быў жанаты з Таццянай Барысаўнай Шапіравай (1885—1955), дачкой ваеннага ўрача і дзеяча Чырвонага крыжа Б. М. Шапірава. Іх дачка выйшла замуж за сына А. М. Талстога Мікіту.

Пасля Кастрычніцкай рэвалюцыі Максім Горкі прыцягнуў Лазінскага да працы ў выдавецтве «Сусветная літаратура», дзе той займаўся перакладам і рэдактурай.

У 1921 годзе затрымліваўся па справе М. С. Гумілёва, знаходзіўся два тыдні пад арыштам ў 1927 годзе са службоўцамі Публічнай бібліятэкі. 20 сакавіка 1932 года арыштаваны і Пастановай Калегіі АГПУ ад 17 чэрвеня 1932 года асуджаны па арт. 58-10 КК РСФСР (антысавецкая агітацыя і прапаганда) на 3 гады пазбаўлення волі ўмоўна. Рэабілітаваны ў 1989 годзе.

Лазінскі шмат працаваў над перакладамі заходняй класікі, асабліва захапляўся паэзіяй буйной формы, драматургіяй, перакладаў таксама і прозу. У яго перакладзе ў СССР выйшлі творы такіх класікаў, як Уільям Шэкспір, Рычард Шэрыдан, П’ер Карнель, Жан Батыст Мальер, Лопэ дэ Вега, Мігель Сервантэс, Карла Гоцы, Праспер Мерымэ, Рамен Ралан. Галоўнай яго працай стаў пераклад «Боскай камедыі» Дантэ Аліг’еры. Перакладаў Лазінскі і ўсходніх паэтаў, такіх як Фірдаўсі, Саят-Нова, грузінскага паэта-рамантыка Мікалая Бараташвілі.

Лазінскі памёр 31 студзеня 1955 года ў Ленінградзе. Пахаваны на Літаратарскіх мастках Волкаўскіх могілак. Надмагілле (архітэктар: В. С. Васількоўскі) створана ў 1981 годзе.

Літаратура

• Санкт-Петербург. Петроград. Ленинград: Энциклопедический справочник / Ред. коллегия: Белова Л. Н., Булдаков Г. Н., Дегтярев А. Я. и др. — М.: научное издательство «Большая Российская Энциклопедия». 1992. — 687 с.; ил. ISBN 5-85270-037-1