Пестум

Пестум
	Славутасць
Пестум
	італ.: Paestum
	40°25′12″ пн. ш. 15°00′20″ у. д.HGЯO
Краіна	Італія
Месцазнаходжанне	Paestum[d];
Дата заснавання	600 да н.э.
Сайт	museopaestum.beniculturali.it (італ.)
Аб’ект Сусветнай спадчыны
	Paestum; (Пестум)
Спасылка	№ 842 у спісе аб’ектаў Сусветнай спадчыны (en)
Тып	Культурны
Крытэрыі	iii, iv
Рэгіён	Еўропа і Паўночная Амерыка
Уключэнне	1998 (22-я сесія)
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Пестум (лац.: Paestum), першапачаткова Пасейдонія (стар.-грэч.: Ποσειδωνία, лац.: Poseidonia / Posidonia) — грэчаская (сібарыйская) калонія, заснаваная ў канцы VII стагоддзя да н.э.^[1] у заходняй частцы вобласці Луканіі (за 35 км на паўднёвы ўсход ад цяперашняга Салерна).

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Пасейдонія перажыла росквіт у 540-я гады да н.э. і наступныя дзесяцігоддзі. Каля 400 года да н.э. яна была заваявана луканамі, што прывяло да змяшання грэчаскай і мясцовай (протаітальянскай) культурных традыцый. У 274 годзе да н.э. горад быў каланізаваны рымлянамі, якія назвалі яго Paestum. У канцы IX стагоддзя Пестум быў спустошаны сарацынамі, у XI стагоддзі — нарманамі. Спусташэнню Пестума спрыяла забалочанасць мясцовасці; жыхары, якія засталіся тут, асцерагаючыся малярыі, сышлі на бліжэйшае ўзвышша, заснаваўшы там новы горад Капача.

Апісанне[правіць | правіць зыходнік]

Храмы[правіць | правіць зыходнік]

У цяперашнім Пестуме добра захаваліся тры дарычныя храмы VI — V стагоддзяў да н.э. Адзін з іх прысвечаны Афіне. Два іншыя ўзведзены ў гонар Геры і называюцца Герэён-I (грэч.) (бел. (так званая «базіліка») і Герэён-II (англ.) (бел. (а не Пасейдона ці Апалона, як лічылася раней). Храм Міру на форуме часткова карынфскі і належыць да II стагоддзя да н.э.

Гарадскія сцены маюць да шасці метраў у шырыню і пяць кіламетраў у перыметры. Ад рымскага амфітэатра засталося няшмат. Усе гэтыя руіны ўключаны ў спіс Сусветнай спадчыны ЮНЕСКА.

Фрэскі[правіць | правіць зыходнік]

«Сцэна сімпосія». Фрагмент фрэскі на саркафагу з «Грабніцы нырца» (італ.) (бел., каля 475 гады да н.э. Археалагічны музей Пестума (італ.) (бел.

У 1968 годзе ў Пестуме была выяўлена так званая «Грабніца нырца» (італ.) (бел. (італ.: Tomba del tuffatore; каля 470 г. да н.э.) з выдатна захаванымі фрэскамі. Гэта адзіны цалкам ансамбль грэчаскага фрэскавага жывапісу класічнага перыяду, які дайшоў да нашых дзён. Фрэска нырца (на якой у рэчаіснасці намаляваны не водныя працэдуры, а сімвалічны «скачок» у замагільны свет) — «адзіны ўзор грэчаскага фігурнага жывапісу, які захаваўся ад архаікі і класікі ў сваёй цэласнасці. Сярод тысяч вядомых грэчаскіх грабніц гэтага часу (груба 700—400 гг. да н.э.) толькі гэта грабніца дэкаравана фрэскамі з выявамі людзей»^[2]. Гэтыя пяць роспісаў, нароўні з іншымі антычнымі знаходкамі, цяпер знаходзяцца ў Нацыянальным археалагічным музеі Пестума (італ.) (бел..

Зноскі

↑ Найстаражытная грэчаская кераміка, знойдзеная ў Пестуме, датуецца каля 600 года да н.э. Гл.: Greco E. Qualche riflessioni ancora sulle origini di Poseidonia(італ.) // Dialoghi di Archeologia. — 1979. — № 2. — С. 51—56.
↑ Holloway 2006, p. 365.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Розанов, Василий Васильевич Пестум // Мир Искусства. — 1902. — № 2.
Paestum: scavi, studi, ricerche: bilancio di un decennio (1988—1998) / a cura di E. Greco ; a cura di F. Longo. — Paestum: Pandemos, 2000. — ISBN 9788887744095.
Holloway R. The Tomb of the Diver(англ.) // American Journal of Archaeology. — 2006. — Т. 110. — С. 365—388.

[1] Найстаражытная грэчаская кераміка, знойдзеная ў Пестуме, датуецца каля 600 года да н.э. Гл.: Greco E. Qualche riflessioni ancora sulle origini di Poseidonia(італ.) // Dialoghi di Archeologia. — 1979. — № 2. — С. 51—56.

[FOOTNOTEHolloway2006365-2] Holloway 2006, p. 365.

[1]

[2]