Ферэнц Эркель

Ферэнц Эркель
Ферэнц Эркель
	венг.: Erkel Ferenc
Асноўная інфармацыя
Дата нараджэння	7 лістапада 1810
Месца нараджэння	Дзьюла, Дзьюласкі яраш[d], медзье Бекеш[d], Венгрыя;
Дата смерці	25 чэрвеня 1893 (82 гады)
Месца смерці	Будапешт, Аўстра-Венгрыя;
Месца пахавання	Керэпешы[d];
Краіна	Венгрыя; Аўстрыйская імперыя;
Жонка	Adél Adler[d]
Дзеці	Sándor Erkel[d], Gyula Erkel[d], László Erkel[d], Elek Erkel[d] і Lajos Erkel[d]
Альма-матар	Музычная акадэмія Ферэнца Ліста;
Месца працы	Музычная акадэмія Ферэнца Ліста;
Музычная дзейнасць
Прафесіі	кампазітар, піяніст , дырыжор, педагог
Інструменты	фартэпіяна
Жанры	опера
Выхаванцы	Károly Szabados[d]
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Фе́рэнц Э́ркель (венг.: Erkel Ferenc; 7 лістапада 1810, Дзьюла, Венгрыя — 25 чэрвеня 1893, Будапешт, Венгрыя) — венгерскі кампазітар, дырыжор, піяніст, педагог; заснавальнік венгерскай нацыянальнай оперы.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Рана праявіў музычныя здольнасці. Вучыўся ў Генрыха Клейна ў Пожані. З юных гадоў канцэртаваў як піяніст, у 1828—1835 гадах выкладаў ігру на фартэпіяна, а таксама з 1890 года служыў капельмайстрам у Колашвары. У 1835 годзе пераехаў у Пешт, дзе неўзабаве стаў дырыжорам Венгерскага тэатральнага таварыства. З 1838 года галоўны дырыжор Нацыянальнага тэатра, адначасова яго кіраўнік і музычны дырэктар, з 1884 года — Опернага тэатра, адначасова ў 1875—1886 гадах дырэктар і прафесар Музычнай акадэміі ў Будапешце.

Музыка Эркеля цесна звязана з народным музычным мастацтвам Венгрыі, на ёй адбіўся рэвалюцыйны ўздым 1848—1849 гадоў. Сярод твораў: нацыянальныя героіка-рамантычныя оперы «Марыя Батары» (паст. 1840), «Ласла Хуньядзі» (паст. 1844), «Банк бан» (паст. 1861), «Кароль Іштван» (паст. 1885), урачыстая уверцюра (1867) для аркестра, хоры і інш. Аўтар гімна (1845), які стаў нацыянальным гімнам Венгрыі.

Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 18. Кн. 1: Дадатак: Шчытнікі — Яя / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2004. — Т. 18. Кн. 1. — 472 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0295-4 (т. 18. Кн. 1).