Табарышкес
Вёска
| ||||||||||||||||
Та́барышкес (літ.: Tabariškės, традыцыйная беларуская назва — Табарышкі) — вёска ва Шальчынінкайскім раёне Вільнюскага павета Літвы. Уваходзіць у склад Тургялейскай сянюніі. Размешчана на рацэ Мяркіс, на паўночны ўсход ад Шальчынінкая (Салечнікаў), каля беларуска-літоўскай граніцы. Насельніцтва на 2011 год — 275 чалавек.
Гісторыя
Вялікае Княства Літоўскае
Першы пісьмовы ўcпамін пра Табарышкі датуецца 1507 годам, калі яны ўваходзілі ў склад Віленскага павета Віленскага ваяводства.
У 1770 годзе ў Табарышках збудавалі касцёл.
Пад уладай Расійскай імперыі
У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай у 1795 годзе Табарышкі апынуліся ў складзе Расійскай імперыі, у Віленскім павеце Віленскай губерні.
На 1859 год у Табарышках было 15 будынкаў.
Найноўшы час
25 сакавіка 1918 года згодна з Трэцяй Устаўной граматай Табарышкі абвяшчаліся часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. 1 студзеня 1919 года ў адпаведнасці з пастановай I з’езду КП(б) Беларусі яны ўвайшлі ў склад Беларускай ССР[1]. У 1920 годзе Табарышкі апынуліся ў складзе Сярэдняй Літвы, у 1922 годзе — у складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі.
З пачаткам Другой сусветнай вайны ў верасні 1939 года ўлады СССР перадалі мястэчка Літве.
-
Сядзіба, 1913 г.
-
Сядзіба. Я. Булгак, 1930 г.
-
Сядзіба, да 1939 г.
-
Гаспадарчыя пабудовы, да 1939 г.
Насельніцтва
- XIX стагоддзе: 1859 год — 166 чал.[2]
- XXI стагоддзе: 2011 год — 275 чал.
Славутасці
- Гаспадчы двор Важынскіх
- Капліца прыдарожная
- Касцёл Святога Міхаіла Арханёла (1770), помнік традыцыйнага беларускай драўлянага дойлідства
- Могілкі старыя каталіцкія, капліца
Страчаная спадчына
- Сядзіба Важынскіх (XIX ст.)
Вядомыя асобы
- Войцех Табар (~1453—1507) — рэлігійны і дзяржаўны дзеяч Вялікага Княства Літоўскага, біскуп віленскі
Зноскі
- ↑ 150 пытанняў і адказаў з гісторыі Беларусі / Уклад. Іван Саверчанка, Зміцер Санько. — Вільня: Наша Будучыня, 2002.— 238 с. ISBN 9986-9229-6-1.
- ↑ Krzywicki J. Taboryszki (3) // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom IX: Poźajście — Ruksze (польск.). — Warszawa, 1888. S. 959.
Спасылкі
- На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Табарышкес
- Табарышкі на сайце Radzima.org