Беларуска-літоўская граніца
 |
Трэба выправіць арфаграфію ў артыкуле! Магчыма гэты машынны пераклад або выкарыстанне ненарматыўнага правапісу ці лексікону. Для спраўджэння існуюць адмысловыя праграмы.
|
| Міждзяржаўная граніца | |
|---|---|
| Граніца дзяржаў |
Беларусь Літва |
| Час існавання | з 1991 |
| Працягласць | 678,819 км |
Беларуска-літоўская граніца — дзяржаўная граніца працягласцю 678,819 км[1]. Пачынаецца ад патройнага сутыку з Польшчай на паўночным захадзе і цягнецца да патройнага сутыку з Латвіяй на паўночным усходзе.
Сучасная граніца паўстала пасля распаду СССР, калі абедзве дзяржавы атрымалі незалежнасць.
Першая спроба стварэння граніцы адбылася згодна з Маскоўскім дагаворам ад 12 ліпеня 1920 года, калі Савецкая Расія празнала за Літвой землі з Вільняй, Гродна, Лідай і Ашмянамі.
Першая беларуска-літовіская граніца паўстала ў 1939 годзе, пасля аб'яднання Заходняй Беларусі з БССР. Яна супадала са старай літоўска-польскай граніцаю. Паводле савецка-літоўскай угоды ад 10 кастрычніка 1939 года СССР перадаў Літве раён Вільні і Аранаў, а таксама вузкі пас зямлі ў бок Свянцянаў[2][3]. Пасля абвяшчэння Літоўскай ССР, 6 лістапада 1940 года ЛітССР атрымала курорт Друскенікі, гарады Свянцяны і Салечнікі, а таксама чыгуначную станцыю Гадуцішкі з навакольнымі вёскамі.
Такі падзел рэспублік пратрываў да атрымання абедзвюма дзяржавамі незалежнасці, пасля чаго мяжа ператварылася ў дзяржаўную граніцу.
На пачатку 1990-х паміж Беларуссю і Літвой разгарэлася тэрытарыяльная спрэчка за прыналежнасць чыгуначнай станцыі Адуцішкі. Станцыя хоць і знаходзілася ў савецкія часы на тэрыторыі ЛітССР, аднак адміністрацыйна падпарадкоўвалася Беларускай чыгунцы[4]. Толькі ўвосень 1994 беларускі бок, які раней патрабаваў ад Літвы грашовую кампенсацыю за выкарыстанне станцыі, перадаў яе Літве бязвыплатна.
6 лютага 1995 года ў Вільні была падпісана дамова аб беларуска-літоўскай мяжы [5], ратыфікаваная Беларуссю 26 кастрычніка 1996 года. Дамова юрыдычна вызначыла і замацавала дзяржаўную мяжу на аснове «савецкай» лініі 1940 года[4].
12 чэрвеня 1997 года ў раёне памежнага пераходу «Беняконі» ўстанавілі першы памежны знак. Устаноўку апошняга (1957-га) памежнага знака ажыццявілі 1 сакавіка 2006 года ў раёне возера Гілута ў Браслаўскім раёне. У чэрвені 2007 года дэмаркацыю завяршылі. Абмен канчатковымі дэмаркацыйнымі дакументамі адбыўся ў Вільні 19 чэрвеня 2008 года. Беларуска-літоўская дзяржаўная мяжа стала першай мяжой краіны ЕС з Беларуссю, на якой скончылі работы па дэмаркацыі.
На мяжы працуюць 6 міжнародных памежных пунктаў пропуску (2 чыгуначныя і 4 аўтадарожныя) і 11 аўтадарожных для мясцовага руху (спрошчаных)[6]
Зноскі
- ↑ Государственная территория и государственная граница Республики Беларусь
- ↑ Павел Усаў 10 кастрычніка 1939 года была падпісана дамоўленасць аб перадачы Вільні Літве. Беларуская рэдакцыя Польскага Радыё (9 кастрычніка 2009). Архівавана з першакрыніцы 1 студзеня 2019.
- ↑ 10 кастрычніка 1939 года Савецкі Саюз перадае Вільню Літве // Радыё Свабода, 10 кастрычніка 2005
- ↑ 4,0 4,1 Алег Трусаў. Як мяняліся нашы межы ў ХХ ст. // «Наша Слова» № 32 (820) 22 жніўня 2007 г.
- ↑ Англійскі пераклад тэксту трактату // ААН
- ↑ Аляксандр Ціхаміраў. Мінск — Вільнюс: блізка ехаць і шмат іншых рэзонаў сябраваць// Пагоня. 29 сакавіка 2009
| |||||
