Зоя Жалязоўская-Смаршчок
Прапавана выдаліць. Удзельнік, які паставіў шаблон, так тлумачыць: значнасць прадмету артыкула не паказана. |
Зоя Жалязоўская-Смаршчок | |
---|---|
Род дзейнасці | грамадская дзяячка |
Дата нараджэння | 15 снежня 1922 |
Месца нараджэння | Стараельня, Навагрудскае ваяводства, Польская Рэспубліка |
Дата смерці | 3 красавіка 2010 (87 гадоў) |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Грамадзянства | |
Жонка | Аўген Смаршчок |
Альма-матар | |
Член у |
Зоя Жалязоўская-Смаршчок (15 снежня 1922 — 3 красавіка 2010) — беларуская грамадская дзяячка. Жонка айца Аўгена Смаршчка.
Біяграфія
Нарадзілася 15 снежня 1922 года ў вёсцы Стараельня Наваградскага ваяводства ў Польскай Рэспубліцы.
Падчас Другой сусветнай вайны ў часе нямецкай акупацыі працавала тэлефаністкай. Далучылася да Саюза беларускай моладзі.
Пасля Другой сусветнай вайны апынулася ў Германіі. Добра сябравала з Людмілай Гутар, жонкай Барыса Рагулі. Вучылася ў Марбургу
Потым пераехала ў пераехала ў Бельгію і паступіла ў Лювенскі ўніверсітэт, які скончыла з дыпломам фармацэўта. У 1950 г. выйшла замуж за свайго калегу па ўніверсітэту беларуса Аўгена Смаршчка, які ў хуткім часе стаў праваслаўным святаром. Працавала ў розных бельгійскіх аптэках. Была сябрам Беларускага студэнцкага згуртавання, Саюза беларусаў Бельгіі. Ад 2002 г. дапамагала Беларускай грэка-каталіцкай парафіі ў Антверпене, пры закладаньні парафіі аказала моцную маральную падтрымку і сталася дабрадзейкай парафіі. Каштоўным для парафіяльнай бібліятэкі стаўся яе дар — некалькі скрыняў беларускіх кнігаў. Нягледзячы на паважны ўзрост, удзельнічала ў беларускім грамадскім жыцці і пікетавала беларускую амбасаду ў Бельгіі.[1] У 2004 годзе была адным з арганізатараў і ганаровых удзельнікаў З'езду новай хвалі эміграцыі ў Антверпене, і ў наступныя гады актыўна ўдзельнічала ва ўсіх мерапрыемствах, арганізаваных беларускай эміграцыяй.
Памерла 3 красавіка 2010 года ў Бельгіі. Пахаваная разам з мужам на мясцовых могілках у Геверы (Hever, могілкі на вуліцы Guido Gezellestraat).