Іван Уладзіміравіч Літвіновіч

Іван Уладзіміравіч Літвіновіч
Іван Уладзіміравіч Літвіновіч
Агульная інфармацыя
Пол	мужчынскі пол
Мянушка	Vanya
Спецыялізацыя	скачкі на батуце
Нарадзіўся	26 чэрвеня 2001 (22 гады); Вілейка, Вілейскі раён, Мінская вобласць, Беларусь;
Грамадзянства	Беларусь;
Альма-матар	БДУФК;
Трэнеры	Вольга Анатольеўна Уласава, Пётр Іванавіч Зайцаў
Рост	170 см
Вага	61 кг
Спартыўнае званне
	Летнія Алімпійскія гульні
	Чэмпіянаты свету
	Чэмпіянаты Еўропы
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Дагледжаная версія гэтай старонкі, зацверджаная 1 жніўня 2021, была заснавана на гэтай версіі.

Іва́н Уладзі́міравіч Літвіно́віч (нар. 20 чэрвеня 2001, Вілейка, Беларусь) — беларускі батутыст, чэмпіён Еўропы і свету, Алімпійскі чэмпіён 2020 года.

Біяграфія

Пачаў займацца скачкамі на батуце з васьмігадовага ўзросту, да гэтага займаўся акрабатыкай па прыкладзе маці Таццяны Аляксандраўны — майстра спорту СССР па спартыўнай акрабатыцы. Выхаванец Вілейскай ДЮСШ, першы трэнер — Пётр Іванавіч Зайцаў^[3].

Скончыў Вілейскую сярэднюю школу №1 і Вілейскі дзяржаўны каледж па спецыяльнасці «аўтаслесар». Навучаецца ў Беларускім дзяржаўным універсітэце фізічнай культуры^[3].

Трэніруецца ў Рэспубліканскім цэнтры алімпійскай падрыхтоўкі па гімнастычных відах спорту пад кіраўніцтвам Вольгі Уласавай. Спартсмен-інструктар нацыянальнай каманды Рэспублікі Беларусь па скачках на батуце. Майстар спорту Рэспублікі Беларусь міжнароднага класа (2019).

Спартыўная кар’ера

На чэмпіянаце свету 2017 года ў Сафіі здабыў срэбны медаль у адной з узроставых груп і заняў другое месца ў катэгорыі 15–16 гадоў разам з Даніілам Валынцавым. На чэмпіянаце Еўропы 2018 года ў Баку ўзяў залаты медаль у юніёрскім разрадзе і залаты медаль у камандным заліку. Выступаў на III Юнацкіх Алімпійскіх гульнях 2018, дзе заняў чацвёртае месца^[3].

У 2019 годзе выйграў срэбны медаль у індывідуальным заліку і залаты медаль у камандных спаборніцтвах (разам з Уладзіславам Ганчаровым, Алегам Рабцавым і Аляксеем Дударавым) на Чэмпіянаце свету ў Токіа. У індывідуальных скачках на першым этапе Кубка свету 2020 ўзяў срэбны медаль, што дало яму алімпійскую ліцэнзію ў Токіа^[4]. На чэмпіянаце Еўропы 2020 года ў Сочы ў індывідуальных спаборніцтвах заняў 22 месца, у камандным заліку здабыў залаты медаль (разам з У. Ганчаровым, А. Рабцавым і А. Дударавым)^[5].

На XXXII летніх Алімпійскіх гульнях 2020 у Токіа ў індывідуальным заліку заваяваў залаты медаль^[6], які стаў першым медалём Беларусі на гэтых спаборніцтвах.

Дасягненні

01 Алімпійскі чэмпіён: 2020 (індывідуальны);
01 Чэмпіён свету: 2019 (індывідуальны);
01 Чэмпіён Еўропы: 2018 (індывідуальны, сярод юніёраў), 2018 (у камандзе, сярод юніёраў), 2020 (у камандзе);
02 Срэбраны прызёр Чэмпіянату свету: 2019 (індывідуальны).

Узнагароды і званні

Узнагароджаны Ганаровай граматай Міністэрства спорту і турызму Рэспублікі Беларусь (2020)^[7]. У 2019 годзе стаў «Асобай года» паводле рэдакцыі «Рэгіянальнай газеты»^[8].

Грамадзянская пазіцыя

Пасля прэзідэнцкіх выбараў 2020 года і жорсткага падаўлення пратэстаў супраць іх фальсіфікацыі падпісаў адкрыты ліст у падтрымку Аляксандра Лукашэнкі. Пасля алімпійскай перамогі на пытанне аб палітычным крызісе ў Беларусі сказаў «мяне гэта не датычыцца, мяне гэта не закранула», таксама пацвердзіў падпісанне пралукашэнкаўскага ліста і абгрунтаваў гэта тым, што «спорт па-за палітыкай, і я заўсёды гэтага прытрымліваўся»^[9].

Зноскі

↑ Ivan Litvinovich // Olympedia — 2006. Праверана 12 жніўня 2021.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q95606922"></a>
↑ Olympedia — 2006.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q95606922"></a>
↑ ^а ^б ^в Владимир Зданович.. «Люблю скорость с детства — это моя стихия» (нявызн.). Наш Спорт, № 02, февраль 2020. Праверана 31 ліпеня 2021.
↑ Студент и два выпускника БГУФК завоевали медали на КМ в Баку. // БГУФК, 2020. (бел.)
↑ Белорусские батутисты выиграли четыре награды на ЧЕ в Сочи. // БелТА, 1 мая 2021. (руск.)
↑ Беларускі батутыст Іван Літвіновіч выйграў золата Алімпіяды ў Токіа. // БелТА, 31 ліпеня 2021. (бел.)
↑ Владимир Нестерович. В столице прошло чествование атлетов и тренеров. Иван Литвинович награждён Почётной грамотой Минспорта. // Шлях Перамогі, 9 января 2020. (руск.)
↑ У Беларусі — першы медаль на Алімпіядзе ў Токіа. Батутыст Іван Літвіновіч з Вілейкі заваяваў «золата»
↑ «Я подписывал письмо, что спорт вне политики». Олимпийский чемпион из Белоруссии — о ситуации в стране (руск.). sport-express.ru (31 ліпеня 2021). Праверана 1-8-2021.

Спасылкі

Профіль на сайце Алімпійскіх гульняў 2020 (англ.)
Малады батутыст Іван Літвіновіч: Я зламаў сківіцу сваім жа каленам. // Звязда (бел.)

[_04daddf15f3641ed-1] Ivan Litvinovich // Olympedia — 2006. Праверана 12 жніўня 2021.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q95606922"></a>

[_d3f1e47877ebbde8-2] Olympedia — 2006.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q95606922"></a>

[sportedu.by-3] а ^б ^в Владимир Зданович.. «Люблю скорость с детства — это моя стихия» (нявызн.). Наш Спорт, № 02, февраль 2020. Праверана 31 ліпеня 2021.

[4] Студент и два выпускника БГУФК завоевали медали на КМ в Баку. // БГУФК, 2020. (бел.)

[5] Белорусские батутисты выиграли четыре награды на ЧЕ в Сочи. // БелТА, 1 мая 2021. (руск.)

[6] Беларускі батутыст Іван Літвіновіч выйграў золата Алімпіяды ў Токіа. // БелТА, 31 ліпеня 2021. (бел.)

[7] Владимир Нестерович. В столице прошло чествование атлетов и тренеров. Иван Литвинович награждён Почётной грамотой Минспорта. // Шлях Перамогі, 9 января 2020. (руск.)

[8] У Беларусі — першы медаль на Алімпіядзе ў Токіа. Батутыст Іван Літвіновіч з Вілейкі заваяваў «золата»

[9] «Я подписывал письмо, что спорт вне политики». Олимпийский чемпион из Белоруссии — о ситуации в стране (руск.). sport-express.ru (31 ліпеня 2021). Праверана 1-8-2021.

[2]

[1]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

У сацыяльных сетках	VK · Facebook (руск.)
Фота, відэа і аўдыё	Instagram (руск.)
Тэматычныя сайты	FIG · Olympedia