Ёнас Марцінкявічус
Ёнас Марцінкявічус | |
---|---|
Jonas Marcinkevičius | |
Асабістыя звесткі | |
Дата нараджэння | 13 снежня 1900 |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 31 ліпеня 1953[1] (52 гады) |
Месца смерці | |
Пахаванне | |
Грамадзянства | |
Прафесійная дзейнасць | |
Род дзейнасці | |
Гады творчасці | з 1925 |
Мова твораў | літоўская мова |
Ёнас Марцінкя́вічус (літ.: Jonas Marcinkevičius; 26 снежня (13 снежня) 1900, Радзівілішкі, Шавельскі павет, Ковенская губерня, Расійская імперыя — 31 ліпеня 1953, Вільнюс, СССР) — літоўскі пісьменнік.
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]Нарадзіўся ў шматдзетнай сям'і. Вучыўся ў школе пры чыгунцы. У 1914—1919 — працаваў чыгуначнікам. У 1919 добраахвотнікам уступіў у літоўскую армію. Па нявысветленых прычынах дэзерціраваў і збег у Польшчу. Пасля вяртання на радзіму, быў арыштаваны і прысуджаны ваенным трыбуналам да пажыццёвага зняволення. З-за таго, што ён быў на момант арышту непаўналетнім, пажыццёвае зняволенне замянілі на 10 гадоў турмы. З 1921 па 1931 адбываў пакаранне. Працаваў у турэмнай бібліятэцы, шмат чытаў, пачаў пісаць апавяданні, вершы, раманы.
Пасля выхаду на свабоду жыў у Каўнасе, займаўся журналістыкай і літаратурнай творчасцю. Супрацоўнічаў са штотыднёвікам «Lapas» і штодзённай газетай «Lietuvos žinios».
Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны. Служыў у 1942—1945 гдах у шэрагах Савецкай Арміі ў 16-й стралковай дывізіі.
Пасля вайны супрацоўнічаў з літоўскімі газетамі «Tėvynė šaukia», «Tiesa», «Tarybų Lietuva». З 1945 жыў у Вільнюсе, працаваў у газетах «Tiesa» («Праўда»), «Valstiečių laikraštis» («Сялянская газета»), «Literatūra ir menas» («Літаратура і мастацтва»). Аўтар артыкулаў, нарысаў і эсэ на розныя тэмы жыцця рэспублікі.
Памёр у 1953 годзе. Пахаваны на вільнюскіх могілках Расу.
Творчасць
[правіць | правіць зыходнік]Друкаваўся з 1925 года. Аўтар рэалістычных раманаў «Ён павінен памерці», «Беньямінас Кардушас» (абодва 1937), «Нёман разліўся» (1939), зборніка апавяданняў «Срэбныя званы» (1938) і інш. У Другую сусветную вайну пісаў патрыятычныя нарысы і апавяданні (зборнікі «Адпомшчу», 1942; «Зорка», 1943). У пасляваенныя гады выступіў як драматург (п'есы «Кавалюнасы», паст. 1947; «Па шырокім бальшаку», «Сям'я Шылгалісаў», абедзве 1948).
Зноскі
- ↑ а б Марцинкявичюс Йонас // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 26 лютага 2017.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 10: Малайзія — Мугаджары / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2000. — Т. 10. — 544 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0169-9 (т. 10).
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- На Вікісховішчы пакуль няма медыяфайлаў па тэме, але Вы можаце загрузіць іх
- Нарадзіліся 13 снежня
- Нарадзіліся ў 1900 годзе
- Нарадзіліся ў Шавельскім павеце
- Памерлі 31 ліпеня
- Памерлі ў 1953 годзе
- Памерлі ў Вільнюсе
- Пахаваныя на могілках Роса
- Асобы
- Пісьменнікі паводле алфавіта
- Пісьменнікі СССР
- Пісьменнікі Літвы
- Пісьменнікі XX стагоддзя
- Драматургі паводле алфавіта
- Драматургі XX стагоддзя
- Драматургі Літвы
- Паэты паводле алфавіта
- Паэты СССР
- Паэты Літвы
- Паэты XX стагоддзя
- Літоўскамоўныя пісьменнікі
- Літоўскамоўныя паэты
- Драматургі СССР
- Удзельнікі Вялікай Айчыннай вайны
- Журналісты Літвы
- Журналісты СССР
- Рэпрэсаваныя