Ёнас Марцінкявічус

Ёнас Марцінкявічус
Jonas Marcinkevičius
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	13 снежня 1900(1900-12-13)
Месца нараджэння	Радзівілішкі, Шавельскі павет, Ковенская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	31 ліпеня 1953(1953-07-31) (52 гады)
Месца смерці	Вільня, Вільнюскае гарадское самакіраванне, Літоўская ССР, СССР
Пахаванне	могілкі Роса
Грамадзянства	СССР
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	празаік, драматург, паэт,
Гады творчасці	з 1925
Мова твораў	літоўская мова

Ёнас Марцінкя́вічус (літ.: Jonas Marcinkevičius; 26 снежня (13 снежня) 1900, Радзівілішкі, Шавельскі павет, Ковенская губерня, Расійская імперыя — 31 ліпеня 1953, Вільнюс, СССР) — літоўскі пісьменнік.

Біяграфія

Нарадзіўся ў шматдзетнай сям'і. Вучыўся ў школе пры чыгунцы. У 1914—1919 — працаваў чыгуначнікам. У 1919 добраахвотнікам уступіў у літоўскую армію. Па нявысветленых прычынах дэзерціраваў і збег у Польшчу. Пасля вяртання на радзіму, быў арыштаваны і прысуджаны ваенным трыбуналам да пажыццёвага зняволення. З-за таго, што ён быў на момант арышту непаўналетнім, пажыццёвае зняволенне замянілі на 10 гадоў турмы. З 1921 па 1931 адбываў пакаранне. Працаваў у турэмнай бібліятэцы, шмат чытаў, пачаў пісаць апавяданні, вершы, раманы.

Пасля выхаду на свабоду жыў у Каўнасе, займаўся журналістыкай і літаратурнай творчасцю. Супрацоўнічаў са штотыднёвікам «Lapas» і штодзённай газетай «Lietuvos žinios».

Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны. Служыў у 1942—1945 гдах у шэрагах Савецкай Арміі ў 16-й стралковай дывізіі.

Пасля вайны супрацоўнічаў з літоўскімі газетамі «Tėvynė šaukia», «Tiesa», «Tarybų Lietuva». З 1945 жыў у Вільнюсе, працаваў у газетах «Tiesa» («Праўда»), «Valstiečių laikraštis» («Сялянская газета»), «Literatūra ir menas» («Літаратура і мастацтва»). Аўтар артыкулаў, нарысаў і эсэ на розныя тэмы жыцця рэспублікі.

Магіла

Памёр у 1953 годзе. Пахаваны на вільнюскіх могілках Расу.

Творчасць

Друкаваўся з 1925 года. Аўтар рэалістычных раманаў «Ён павінен памерці», «Беньямінас Кардушас» (абодва 1937), «Нёман разліўся» (1939), зборніка апавяданняў «Срэбныя званы» (1938) і інш. У Другую сусветную вайну пісаў патрыятычныя нарысы і апавяданні (зборнікі «Адпомшчу», 1942; «Зорка», 1943). У пасляваенныя гады выступіў як драматург (п'есы «Кавалюнасы», паст. 1947; «Па шырокім бальшаку», «Сям'я Шылгалісаў», абедзве 1948).

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 10: Малайзія — Мугаджары / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2000. — Т. 10. — 544 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0169-9 (т. 10).

Спасылкі

• На Вікісховішчы пакуль няма медыяфайлаў па тэме, але Вы можаце загрузіць іх