Ігуасу (рака)

Ігуасу
парт. Iguaçu, ісп. Iguazú
Характарыстыка
Даўжыня	1320 км
Басейн	62 000 км²
Расход вады	1 746 ± 0,001 м³/с
Вадацёк
Выток	Сера-ду-Мар
• Месцазнаходжанне	Сера-ду-Мар
• Каардынаты	25°23′30″ пд. ш. 49°00′11″ з. д.
Вусце	Парана
• Каардынаты	25°40′48″ пд. ш. 54°26′06″ з. д.
Размяшчэнне
Водная сістэма	Парана → Атлантычны акіян
Краіны	Аргенціна Бразілія
выток вусце
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Аргенцінская частка вадаспадаў, від з боку Бразіліі

Сусветная спадчына ЮНЕСКА, аб’ект № 303 рус. • англ. • фр.

Ігуасу (парт.: Iguaçu, ісп.: Iguazú) — рака ў Паўднёвай Амерыцы працягласцю ў 1320 км. Яе назва паходзіць з мовы гуарані і азначае «вялікая вада».

Ігуасу ўтвараецца ў выніку зліцця рэк Іраі і Атуба паблізу Курыціба. У ніжнім цячэнні да самага ўпадзення ў раку Парана ўяўляе сабой натуральную мяжу паміж Аргенцінай і Бразіліяй.

Ігуасу стала знакамітай дзякуючы унікальным вадаспадам, якія знаходзяцца ў некалькіх кіламетрах ад месца ўпадзення ў Парана. Большая частка вадаспадаў размешчана на аргенцінскім боку, дзе знаходзіцца таксама ўваход у відовішчнае, так званае «горла д’ябла». Агульная шырыня вадаспадаў складае 2,7 км, штосекундна падаюць на 75 метраў уніз 1700 м вады, пасля доўгіх ападкаў нават 7000.

Вадаспады Ігуасу былі адкрыты ў 1542 годзе і прызнаныя ў 1984 сусветнай спадчынай ЮНЕСКА.