Аберын Мартэл

Прынц Аберы́н Ма́ртэл (англ.: Oberyn Martell) па мянушцы Чырвоны Змей — адзін з членаў сямейства Мартэлаў, прынц дарнійскі, малодшы брат кіраўніка Дорна — Дорана Мартэла. Аберын карыстаецца благой славай заўзятага дуэлянта і атручальніка; хоць ён не жанаты, у яго мноства палюбоўніц і пазашлюбных дочак ад іх. У Дорне гэтыя дочкі Аберына вядомыя як Пясчаныя Змейкі. Апошняя палюбоўніца Аберына, Эларыя Сэнд, нарадзіла яму чатырох дочак.

У Аберына і Дорана калісьці была сястра Элія Мартэл, жонка прынца Рэегара Таргарыена. Падчас паўстання Роберта Баратэана людзі Ланістэраў забілі Элію і яе дзяцей, таму Аберын і Доран люта ненавідзяць Ланістэраў і намерваюцца адпомсціць і выканаўцам, і замоўцам забойства.

Выгляд

Як выказаўся Тырыян Ланістэр пры сустрэчы, Аберын выглядаў як «салёны дарніец»; у Аберына быў «пануры твар з глыбокімі складкамі, тонкімі выгнутымі бровамі і вялікімі вачамі, чорнымі і бліскучымі, як мінеральнае масла. Густыя чорныя валасы з ледзь прыкметнай сівізной падалі назад ад мыса на лбу, вострага, як яго нос».

Біяграфія

У юнацтве Аберын быў выхаванцам лорда Кворгіла ў замку Пясчанік. У 274 годзе пасля З. Э., калі яму было чатырнаццаць ці пятнаццаць гадоў, Аберын і яго сястра Элія гасцявалі ва Уцёсе Кастэрлі, дзе мелі зносіны з Джэймэ і Серсеяй Ланістэрамі і бачылі нованароджанага Тырыяна. Гэты візіт быў арганізаваны з далёкім перспектывамі: маці Аберына разам з Джаанай Ланістэр, якія сябравалі з тых часоў, як былі фрэйлінамі пры каралеве Рэйле Таргарыен, жадалі шлюбу паміж Аберынам і Серсеяй, Эліяй і Джэймэ ці абодва шлюбы адначасова. Аднак Джаана памерла, і шлюбы не адбыліся, паколькі Тайвін Ланістэр жадаў выдаць дачку замуж за прынца Рэегара.

Менавіта Аберын знявечыў на турніры Уіласа Тырэла, старэйшага сына Мейса Тырэла. Гэта адбылося на першым жа турніры, у якім Уілас удзельнічаў, яшчэ быўшы збраяносцам; у паядынку з Аберынам конь Уіласа паваліўся і раздрабніў яму нагу. Паводле слоў Аберына, юны Тырэл «дарэмна палез ваяваць з такімі сапернікамі», як сам Аберын, хоць дарнійскі прынц у той час наўрад ці быў нашмат старэйшы. Аберын распавядаў Тырыяну Ланістэру, што сумленна ўдарыў Тырэла дзідай у грудзі, але Уілас учапіўся нагой за стрэмя, і конь зваліўся на яго. Аберын паслаў да параненага свайго мейстара, але таму ўдалося толькі выратаваць юнаку нагу, калена засталося раздробненым. Пазней Аберын і Уілас ліставаліся — Аберын у Каралеўскай Гавані казаў, што ўсяго толькі паўгода назад атрымаў ліст ад Уіласа, і што Тырэл не крыўдуе на яго. У іх было агульнае захапленне — гадоўля коней.

Праз некаторы час, шаснаццацігадовага Аберына засталі ў ложку з палюбоўніцай запальчывага і лютага лорда Эдгара Айранвуда. Улічваючы высакароднае паходжанне Аберына і маладосць, паядынак гонару павінен быў завяршыцца першай крывёй. Абодва атрымалі раны, але Аберын акрыяў, а раны Айранвуда запаліліся, і ён сканаў. Многія думалі, што прынц біўся атручаным мячом і як сябры, так і ворагі далі яму мянушку Чырвоны Змей.

Пасля гэтага ён падарожнічаў па Вольным гарадам, вывучаючы мастацтва лячэння, яды, магчыма, і навукі куды больш небяспечныя. Вучыўся ў Цытадэлі і выкаваў шэсць звёнаў мейстарскага ланцуга, але потым яму гэта надакучыла. Аберын некалькі гадоў служыў наймітам у Спрэчных землях, знаходзіўся ў атрадзе Малодшых Сыноў, дзе мог пазнаёміцца з Мера, Бурым Бенам Пламам і іншымі, а потым аддзяліўся і сабраў свой уласны наёмны атрад, лёс якога невядомы. Аберын браў удзел і ў турнірных баях — апроч паядынку з Уіласам Тырэлам ён, напрыклад, удзельнічаў у турніры лорда Стэфана ў Штармавым Канцы, дзе быў пераможаны Барыстанам Селмі.

У адрозненне ад большасці лордаў не кінуў сваіх шматлікіх пазашлюбных дочак-бастардаў на волю лёсу, а выхаваў і навучыў біцца, каб яны не былі безабаронныя. Сыноў не меў. Паводле слоў Джэймэ Ланістэра, Аберын быў бісексуальны і спаў не толькі з жанчынамі, але і з хлопчыкамі. Вядома восем дочак Аберына — «Пясчаных Змеек»: Абара, Німерыя, Тыена, Сарэла, Элія, Абела, Дарэя і Ларэза. Дэйман Сэнд, вядомы як Бастард з Дара Багоў, быў збраяносцам Аберына і, паводле некаторых чутках, палюбоўнікам.

Пасля завяршэння Паўстання Баратэана, жадаў падняць Дорн пад сцягамі прынца Візерыса Таргарыена і пачаў падрыхтоўку да паўстання. Аднак Джон Арэн, які стаў каралеўскім правіцай, прыбыў у Сонечную Дзіду і здолеў заключыць мір, так што гутаркі пра вайну спыніліся.

Падзеі

Бура мячоў

На чале дэлегацыі Дорна прыбыў у Каралеўскую Гавань на святкаванне вяселля караля Джофры і Маргеры Тырэл. Прынц Аберын ехаў не толькі на святкаванне: ён ехаў шукаць правасуддзя за смерць сястры Эліі, да якой меў моцныя братэрскія пачуцці. Аднак Каралеўская Гавань не спяшалася выдаць яму Грыгара Клігана, а лорд Тайвін Ланістэр задумаў арганізацыю шлюбу Аберына з удавой Серсеяй Ланістэр. Падчас суду над Тырыянам быў адным з трох суддзяў і прапанаваў уступіць у бой як баец ад яго на паядынку — гэта давала яму магчымасць сустрэцца ў баі з Кліганам. Выкарыстоўваючы хітрасць, начышчаны да бляску медны шчыт і атручаную дзіду, Аберын нанёс тры раны і зваліў Грыгара Клігана, але страціўшы пільнасць сам загінуў ад рук свайго праціўніка.

Банкет сцярвятнікаў

Цела Аберына Мартэла даставілі з найвялікшымі ўшанаваннямі, і Дорн аплакваў яго.

Тэлесерыял

Паскаль на San Diego Comic-Con International у 2014 годзе.

Ролю Аберына Мартэла ў тэлесерыяле выканаў Педра Паскаль. У серыяле Аберын Мартэл і Эларыя Сэнд з'яўляюцца ў сталіцы не з афіцыйнай дарнійскай дэлегацыяй, а значна раней, спыніўшыся ў адным з бардэляў Мезенца. Першая сцэна паказвае палюбоўнікаў, якія адбіраюць сабе прастытутку для оргіі. Аднак гэтаму перашкаждаюць салдаты Ланістэраў, якія распяваюць «Рэйнаў з Кастамерэ». Аберын выходзіць да іх, уступае ў сварку і паспявае прышпіліць аднаго з салдатаў за запясце кінжалам да стала, але далейшае кровапраліццё спыняе з'яўленне Тырыяна Ланістэра, Брона і Подрыка Пейна.

У серыяле Аберын, апроч усяго іншага, захапляецца сачыненнем паэзіі для сябе і дочак. Як і ў кнізе выклікаўся абаронцам Тырыяна на судовым паядынку, каб паквітацца з Гарой. І аналагічна загінуў з-за ўласнай нядбайнасці і саманадзейнасці быўшы ў кроку ад перамогі.

Спасылкі

• Аберын Мартэл на сайце Энцыклапедыя Песні Лёду і Агню (руск.)