Губы: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
SilvonenBot (размовы | уклад) др r2.7.2) (робат змяніў: nn:Leppe |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
{{значэнні|Губа}} |
|||
[[Выява:Lippen mit Tallen.svg|справа|255пкс|міні|1. Верхняя губа ({{lang-la|Labium superius}}) <br />2. Ніжняя губа ({{lang-la|Labium inferius}}) <br />3. Знітоўка вуснаў ({{lang-la|Commissura labiorum}}) <br />4. Губны жалабок ({{lang-la|Philtrum}})]] |
[[Выява:Lippen mit Tallen.svg|справа|255пкс|міні|1. Верхняя губа ({{lang-la|Labium superius}}) <br />2. Ніжняя губа ({{lang-la|Labium inferius}}) <br />3. Знітоўка вуснаў ({{lang-la|Commissura labiorum}}) <br />4. Губны жалабок ({{lang-la|Philtrum}})]] |
||
Версія ад 16:46, 24 жніўня 2012
Губы рота, таксама Вусны[1] (лац.: labia oris) — гэта скурна-цягліцавыя зморшчыны, вакол рота, - верхняя губа (labium superius) і ніжняя губа (labium inferius). Месца пераходу скуры ў слізістую абалонку — чырвоная аблямоўка (мае шмат крывяноснымі сасудаў).
Біялагічнае паходжання
У большасці щелепоротих пазваночных — нерухомыя скураныя зморшчыны, якія атачаюць ротавую адтуліну. Адсутнічаюць ў чарапах, птушак і дарослых клаачных сысуноў у сувязі з развіццём на сківіцах рагавой дзюбы. Вылучаюць верхнюю і ніжнюю губу. У рыб вусны звычайна маюць шмат смакавых і тактыльных органаў і дапамагаюць захопліваць здабычу. У большасці земнаводных вусны служаць для замыкання ротавай поласці пры дыханні. У паўзуноў (змей і яшчарак) губы яскрава выяўленыя і пакрытыя звонку рагавымі губнымі шчыткамі. У сысуноў вусны рухомыя, што набывае асаблівае значэнне ў сувязі з прыстасаваннем дзіцянят да смактання, а дарослых асобін да актыўнага захопу корму. У вуснах развіваецца папярочна-паласатая мускулатуры. У слана, свінні, тапіра верхняя губа моцна выцягнута і ўтварае ніжні бок хобату або лыча. У кругларотых так званая верхняя губа служыць прысоскай. У шэрагу беспазваночных губой завуць некаторыя часткі ротавай апарата.
У антрапалогіі вусны адрозніваюць па таўшчыні, кірунку і контуру верхняй губы, шырыні ротавай адтуліны. Па таўшчыні вусны дзеляцца на: тонкія, сярэднія, тоўстыя, уздутыя. Верхняя губа можа выступаць наперад (прахейлія), мець вертыкальны профіль (артахейлія), радзей — адступаць назад (апістахейлія).
Найбольш тоўстыя (уздутыя) вусны і прахейлія характэрныя для экватарыяльнай (негра-аўстралоіднай) расы. Еўрапеоідам уласціва артахейлія. Найбольш тонкія вусны сустракаюцца ў некаторых народаў на Поўначы Еўропы і Азіі. Верхняя губа можа мець розны контур — увагнуты, прамы, выпуклы. Апошні асабліва характэрны для пігмеяў Цэнтральнай Афрыкі і семангаў (паўвостраў Малака). Вышыня і профіль верхняй губы, таўшчыня губы і шырыня рота змяняецца таксама ў залежнасці ад узросту і полу. З узростам памяншаюцца таўшчыня вуснаў (пасля 25 гадоў) і прахейлія, павялічваюцца вышыня верхняй губы і шырыня рота.
Гл. таксама
Зноскі
- ↑ Абодвы варыянты ў адпаведнасці Тлумачальным слоўнікам беларускай літаратурнай мовы. Мн.:БелЭн, 2002.
Спасылкі
- На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Губы