Антон Андрэевіч Сокал-Кутылоўскі: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
JerzyKundrat (размовы | уклад) + лінкі |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 7: | Радок 7: | ||
У 1921-39 быў праваслаўным святаром, настаўнічаў. |
У 1921-39 быў праваслаўным святаром, настаўнічаў. |
||
Арыштаваны 19.6.1941 у [[ |
Арыштаваны 19.6.1941 у [[Нямеччына|Нямеччыне]]. Здолеў вызваліцца пасля пачатку вайны. З кастрычніка [[1941]] да ліпеня [[1944]] працаваў школьным інспектарам у [[Ганцавічы|Ганцавічах]], удзельнік нацыянальнага падполля. Падпалкоўнік [[Беларуская краёвая абарона|Беларускай краёвай абароны]]. |
||
Арыштаваны 30.4.[[1945]]. Да лістапада 1947 знаходзіўся ў Паўночнапячэрскім лагеры. 20.4.1948 Ваенным трыбуналам войск МУС БВА асуджаны на 25 гадоў турмы. Вызвалены ў лістападзе [[1957]] па амністыі. |
Арыштаваны 30.4.[[1945]]. Да лістапада 1947 знаходзіўся ў Паўночнапячэрскім лагеры. 20.4.1948 Ваенным трыбуналам войск МУС БВА асуджаны на 25 гадоў турмы. Вызвалены ў лістападзе [[1957]] па амністыі. |
Версія ад 18:09, 7 лістапада 2008
Шаблон:Вызнч (7.2.1892, хутар Чырвоная Горка Пінскага павета Мінскай губерні, цяпер Лунінецкі раён Брэсцкай вобл. — 7.3.1983, Шчэцін, Польшча), грамадскі і ваенны дзеяч, мемуарыст.
У 1910 скончыў Панявежскую настаўніцкую семінарыю. Настаўнічаў у школах Літвы. У 1913-15 вучыўся на Петраградскіх політэхнічных курсах. З 1915 у арміі. Скончыў Казанскае ваеннае вучылішча. Накіраваны прапаршчыкам на фронт. Ваяваў у Галіцыі і пад Вільняй. Капітан.
З 1917 жыў на сваім хутары. У жніўні 1918 выехаў у Растоў-на-Доне; уступіў у армію генерала Дзянікіна. Потым вярнуўся дадому, быў прызваны ў Чырвоную Армію, адкуль уцёк і перайшоў у армію генерала Юдзеніча, якая дзейнічала ў Эстоніі. Летам 1920 вярнуўся ў Беларусь. У снежні 1920 узначаліў Слуцкую брыгаду. Пасля падаўлення Слуцкага паўстання разам з брыгадай перайшоў савецка-польскую мяжу і да мая 1921 быў інтэрнаваны.
У 1921-39 быў праваслаўным святаром, настаўнічаў.
Арыштаваны 19.6.1941 у Нямеччыне. Здолеў вызваліцца пасля пачатку вайны. З кастрычніка 1941 да ліпеня 1944 працаваў школьным інспектарам у Ганцавічах, удзельнік нацыянальнага падполля. Падпалкоўнік Беларускай краёвай абароны.
Арыштаваны 30.4.1945. Да лістапада 1947 знаходзіўся ў Паўночнапячэрскім лагеры. 20.4.1948 Ваенным трыбуналам войск МУС БВА асуджаны на 25 гадоў турмы. Вызвалены ў лістападзе 1957 па амністыі.
Апошнія гады правёў у Шчэціне. Напісаў успаміны пра Слуцкае паўстанне 1920.