Альберт Жамет: Розніца паміж версіямі

Альберт Жамет
Альберт Жамет
Імя пры нараджэнні	польск.: Albert Żamett
Дата нараджэння	25 лістапада (7 снежня) 1821
Месца нараджэння	Вільня
Дата смерці	1877
Месца смерці	Вільня
Падданства
Грамадзянства	Польшча; Расійская імперыя;
Род дзейнасці	мастак
Жанр	пейзаж, інтэр'ер, сцэнаграфія
Вучоба	Імператарская Акадэмія мастацтваў
Мастацкі кірунак	акадэмізм
Вядомыя працы	«Цівалі і яго вадаспады», «Альбанскае возера», «Арка-Скура ў Палерма», «Рымскі Калізей», «Від у ваколіцах Неапаля»
Заступнікі	Бенедыкт Тышкевіч
Член у	Віленская археалагічная камісія;
Узнагароды	прэмія рымскай Акадэміі Святога Лукі
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[дагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 14:19, 3 студзеня 2016

Альберт Жамет (7 снежня (25 лістапада) 1821, Вільня — 1877, Вільня) — віленскі мастак-пейзажыст, сцэнограф.

Біяграфія

Нарадзіўся ў небагатай сям'і віленскага мешчаніна — выхадца з Гумбінена ва Усходняй Прусіі (цяпер Гусеў). Скончыў гімназію ў Вільні. З 1840 года вучыўся ў пецярбургскай Акадэміі мастацтваў, дзе галоўным яго настаўнікам быў прафесар М. Н. Вараб'ёў^[1].

У 1847 годзе на сродкі Бенедыкта Тышкевіча адправіўся ў Італію і прабыў за мяжой да 1859, наведаўшы яшчэ Францыю, Англію і Германію. У 1854 атрымаў ад рымскай Акадэміі святога Лукі прэмію за краявід возера Нэмі. У тым жа годзе за дасланую ў Санкт-Пецярбург карціну «Цівалі і яго вадаспады» (знаходзілася ў вялікага князя Мікалая Мікалаевіча Старэйшага) быў ганараваны звання некласнага мастака, а ў 1859 годзе стаў акадэмікам, у тым ліку і за «Краявід Рока-ды-Папа» (належыў графу Кушэлеву-Безбародка).

У 1861—1863 здзейсніў другое падарожжа за мяжу. З 1864 года да сваёй смерці ў 1877 годзе быў дэкаратарам пры віленскім гарадскім тэатры. Акрамя згаданых, лепшыя творы мастака: «Альбанскае возера», «Арка-Скура і розныя віды вілы Бутэр, у Палерма» (у Зімнім палацы), «Рымскі Калізей», «Краявід у ваколіцах Неапаля», «Рымская Кампанья за Порта-Маджорэ» і «Рымскі краявід». Вядомы яго віленскія краявіды, краявіды Грыгішкеса, Раудондварыса, Тускуланскага паласа (1848), а таксама краявід с хатай Тадэвуша Касцюшкі (1847).

Зноскі

↑ Альберт Жамет

Спасылкі

[1] Альберт Жамет

[1]

@@ Радок 33: / Радок 33: @@
 У 1847 годзе на сродкі Бенедыкта Тышкевіча адправіўся ў Італію і прабыў за мяжой да 1859, наведаўшы яшчэ Францыю, Англію і Германію. У 1854 атрымаў ад рымскай Акадэміі святога Лукі прэмію за краявід [[:ru:Неми (озеро)|возера Нэмі]]. У тым жа годзе за дасланую ў Санкт-Пецярбург карціну «Цівалі і яго вадаспады» (знаходзілася ў вялікага князя [[Мікалай Мікалаевіч Старэйшы|Мікалая Мікалаевіча Старэйшага]]) быў ганараваны звання некласнага мастака, а ў 1859 годзе стаў акадэмікам, у тым ліку і за «Краявід Рока-ды-Папа» (належыў графу [[:ru:Кушелёв-Безбородко, Григорий Александрович|Кушэлеву-Безбародка]]).
-У 1861—1863 здзейсніў другое падарожжа за мяжу. З 1864 года да сваёй смерці ў [[1877 год у гісторыі беларускага выяўленчага мастацтва|1877]] годзе быў дэкаратарам пры віленскім гарадскім тэатры. Акрамя згаданых, лепшыя творы гэтага мастака: «[[:ru:Альбано|Альбанскае возера]]», «Арка-Скура і розныя віды вілы Бутэр, у [[Палерма]]» (у [[Зімні палац|Зімнім палацы]]), «Рымскі [[Калізей]]», «Краявід у ваколіцах [[Неапаль|Неапаля]]», «Рымская Кампанья за [[Порта-Маджорэ]]» і «Рымскі краявід».
+У 1861—1863 здзейсніў другое падарожжа за мяжу. З 1864 года да сваёй смерці ў [[1877 год у гісторыі беларускага выяўленчага мастацтва|1877]] годзе быў дэкаратарам пры віленскім гарадскім тэатры. Акрамя згаданых, лепшыя творы мастака: «[[:ru:Альбано|Альбанскае возера]]», «Арка-Скура і розныя віды вілы Бутэр, у [[Палерма]]» (у [[Зімні палац|Зімнім палацы]]), «Рымскі [[Калізей]]», «Краявід у ваколіцах [[Неапаль|Неапаля]]», «Рымская Кампанья за [[Порта-Маджорэ]]» і «Рымскі краявід». Вядомы яго віленскія краявіды, краявіды [[Грыгішкес]]а, [[Раудондварыс]]а, Тускуланскага паласа (1848), а таксама краявід с хатай [[Тадэвуш Касцюшка|Тадэвуша Касцюшкі]] (1847).
 {{зноскі}}