Вячаслаў Антонавіч Селях-Качанскі: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія]

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

Лінейны

Версія ад 18:06, 27 верасня 2016

Вячаслаў Антонавіч Селях (Селях-Качанскі) (25 снежня 1885, Лагойск — 8 жніўня 1976 г.Саўт-Рывер, ЗША) — беларускі оперны спявак (драматычны барытон-бас), музычна-драматычны і тэатральны дзеяч.

Біяграфія

Скончыў Маладзечанскую настаўніцкую семінарыю ў 1905 годзе, Пецярбургскую кансерваторыю ў 1915 годзе. З 1913 года артыст Тэатра музычнай драмы. З 1915 года саліст Марыінскага тэатра, дзе выканаў партыі Барыса Гадунова, оперы «Барыс Гадуноў», Шаклавітага ў «Хаваншчыне» М.Мусаргскага, Ігара ў оперы "Князь Ігар", Гразнога "Царская нявеста" і др. Адначасова працаваў ў 1916-18 гадах у Александрынскім тэатры. Спяваў сумесна з Ф.Шаляпіным. З 1924 года кіраўнік музычнай падсекцыі Інбелкульта, выкладчык опернага і харавога класаў Беларускага музычнага тэхнікума.Сярод яго вучняў былі Пігулеўскі, Няборская, Ашкіназі, Т.Баначыч, Архіпаў, а таксама некаторы час у яго вучылася вакалу Л. Александроўская. Арганізатар Беларускага студыйнага хору ў 1926 годзе, рэарганізаванага ў 1928 годзе ў Беларускую дзяржаўную капэлу (цяпер Дзяржаўная акадэмічная харавая капэла Беларусі). Галоўны рэжысёр (і выканаўца ролі Млынара) пастаноўкі ў БДТ-1 ўпершыню на беларускай мове оперы «Русалка» А.Даргамыжскага (14 мая 1927). З 1927 года дырэктар БДТ-1 (зняты з пасады па абвінавачванні ў «нацдэмаўшчыне»), з 1930 года дырэктар Беларускага тэатральнага тэхнікума, загадчык Беларускіх драматычных курсаў. З 1933 года ў Ленінградзе, намеснік дырэктара Опернай студыі імя Рымскага-Корсакава, рэжысёр Вандроўнай оперы Усерасійскага тэатральнага таварыства. З 1937 года працаваў ва Украіне. З 1943 года кіраўнік гарадскога аддзела культуры і мастацтва БЦР. Адначасова кіраўнік і галоўны рэжысёр Менскага тэатра, дзе разам з Тодарам Лебядой паставіў яго п'есу «Загубленае жыццё». З 1944 года ў Берліне, адзін са стваральнікаў (разам з М.Равенскім канцэртна-эстраднай групы пры тэатральна-канцэртным бюро «Венета». З 1950 года ў ЗША.

Аўтар твораў царкоўнай музыкі, хароў і песень на вершы беларускіх паэтаў.

Літаратура

Старонкі творчай біяграфіі Вячаслава Селяха/ С.Ў.Селях ./ Часопіс. Мастацтва, № 5, 2001 г., ст. 35-39, № 6 2001 г., ст. 46-48

Вячаслаў Антонавіч Селях // Тэатральная Беларусь: энцыклапедыя : у 2-х т. / рэдкал.: Г. П. Пашкоў [і інш.]. — Мн., 2003. — Т. 2. — С. 340.

@@ Радок 2: / Радок 2: @@
 == Біяграфія ==
-Скончыў Маладзечанскую настаўніцкую семінарыю ў 1905 годзе, [[Санкт-Пецярбургская дзяржаўная кансерваторыя імя М. А. Рымскага-Корсакава|Пецярбургскую кансерваторыю]] ў 1915 годзе. З 1913 года артыст Тэатра музычнай драмы. З 1915 года саліст [[Марыінскі тэатр|Марыінскага тэатра]], дзе выканаў партыі ''Барыса'', ''Шаклавітага'' («Барыс Гадуноў», «Хаваншчына» [[Мадэст Мусаргскі|М.Мусаргскага]]) Адначасова ў 1916-18 гадах у [[Александрынскі тэатр|Александрынскім тэатры]]. Спяваў сумесна з [[Фёдар Шаляпін|Ф.Шаляпіным]]. З 1924 года кіраўнік музычнай падсекцыі [[Інбелкульт]]а, выкладчык опернага і харавога класаў Беларускага музычнага тэхнікума. Арганізатар Беларускага студыйнага хору ў 1926 годзе, рэарганізаванага ў 1928 годзе ў Беларускую дзяржаўную капэлу (цяпер Дзяржаўная акадэмічная харавая капэла Беларусі). Галоўны рэжысёр (і выканаўца ролі Млынара) пастаноўкі ў [[БДТ-1]] ўпершыню на беларускай мове оперы «Русалка» А.Даргамыжскага ([[14 мая]] [[1927]]). З 1927 года дырэктар [[БДТ-1]] (зняты з пасады па абвінавачванні ў «нацдэмаўшчыне»), з 1930 года дырэктар Беларускага тэатральнага тэхнікума, загадчык Беларускіх драматычных курсаў. З 1933 года ў [[Ленінград]]зе, намеснік дырэктара Опернай студыі імя Рымскага-Корсакава, рэжысёр Вандроўнай оперы Усерасійскага тэатральнага таварыства. З 1937 года працаваў ва [[Украіна|Украіне]]. З 1943 года кіраўнік гарадскога аддзела культуры і мастацтва [[БЦР]]. Адначасова кіраўнік і галоўны рэжысёр Менскага тэатра, дзе разам з [[Тодар Лебяда|Тодарам Лебядой]] паставіў яго п'есу «Загубленае жыццё». З 1944 года ў [[Берлін]]е, адзін са стваральнікаў (разам з [[Мікола Равенскі|М.Равенскім]] канцэртна-эстраднай групы пры тэатральна-канцэртным бюро «Венета». З 1950 года ў [[ЗША]].
+Скончыў Маладзечанскую настаўніцкую семінарыю ў 1905 годзе, [[Санкт-Пецярбургская дзяржаўная кансерваторыя імя М. А. Рымскага-Корсакава|Пецярбургскую кансерваторыю]] ў 1915 годзе. З 1913 года артыст Тэатра музычнай драмы. З 1915 года саліст [[Марыінскі тэатр|Марыінскага тэатра]], дзе выканаў партыі ''Барыса Гадунова'', оперы «Барыс Гадуноў», Шаклавітага ў «Хаваншчыне» [[Мадэст Мусаргскі|М.Мусаргскага]], Ігара ў оперы "Князь Ігар", Гразнога "Царская нявеста" і др. Адначасова працаваў ў 1916-18 гадах у [[Александрынскі тэатр|Александрынскім тэатры]]. Спяваў сумесна з [[Фёдар Шаляпін|Ф.Шаляпіным]]. З 1924 года кіраўнік музычнай падсекцыі [[Інбелкульт]]а, выкладчык опернага і харавога класаў Беларускага музычнага тэхнікума.Сярод яго вучняў былі Пігулеўскі, Няборская, Ашкіназі, Т.Баначыч, Архіпаў, а таксама некаторы час у яго вучылася вакалу Л. Александроўская.  Арганізатар Беларускага студыйнага хору ў 1926 годзе, рэарганізаванага ў 1928 годзе ў Беларускую дзяржаўную капэлу (цяпер Дзяржаўная акадэмічная харавая капэла Беларусі). Галоўны рэжысёр (і выканаўца ролі Млынара) пастаноўкі ў [[БДТ-1]] ўпершыню на беларускай мове оперы «Русалка» А.Даргамыжскага ([[14 мая]] [[1927]]). З 1927 года дырэктар [[БДТ-1]] (зняты з пасады па абвінавачванні ў «нацдэмаўшчыне»), з 1930 года дырэктар Беларускага тэатральнага тэхнікума, загадчык Беларускіх драматычных курсаў. З 1933 года ў [[Ленінград]]зе, намеснік дырэктара Опернай студыі імя Рымскага-Корсакава, рэжысёр Вандроўнай оперы Усерасійскага тэатральнага таварыства. З 1937 года працаваў ва [[Украіна|Украіне]]. З 1943 года кіраўнік гарадскога аддзела культуры і мастацтва [[БЦР]]. Адначасова кіраўнік і галоўны рэжысёр Менскага тэатра, дзе разам з [[Тодар Лебяда|Тодарам Лебядой]] паставіў яго п'есу «Загубленае жыццё». З 1944 года ў [[Берлін]]е, адзін са стваральнікаў (разам з [[Мікола Равенскі|М.Равенскім]] канцэртна-эстраднай групы пры тэатральна-канцэртным бюро «Венета». З 1950 года ў [[ЗША]].
 Аўтар твораў царкоўнай музыкі, хароў і песень на вершы беларускіх паэтаў.