Крыштаф Станіслаў Завіша: Розніца паміж версіямі

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[недагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 18:42, 28 снежня 2010

Крыштоф Станіслаў Завіша (20 красавіка 1660, в. Горка Слонімскага павету — 15 жніўня 1721) — дзяржаўны дзяяч Рэчы Паспалітай, пісьменнік-мемуарыст. Ваявода менскі (з 1720).

Трымаў Менскае (з 1685) і Чачэрскае (з 1684) староствы^[1].

Біяграфія

З шляхецкага роду Завішаў гербу Лебедзь, сын Андрэя Казіміра і Аляксандры Агінскай. Па смерці бацькі выхоўваўся дзядзькам вялікім канцлерам літоўскім М. А. Агінскім. Навучаўся ў Віленскай акадэміі, потым у Кракаве.

Браў актыўны ўдзел у палітычны жацці: некалькі разоў абіраўся дэпутатам на соймы, іхны маршалак у 1697, 1718 і 1720. Спачатку падтрымліваў караля Аўгуста Моцнага, аднак у Паўночную вайну перайшоў на бок Станіслава Ляшчынскага^[2].

Пабраўся шлюбам з Тэрэзай Тышкевіч, у выніку чаго атрымаў багаты пасаг. Адзін з асноўных фундатараў капліцы Святога Феліцыяна ў касцёле Імя Найсвяцейшай Панны Марыі пры калегіюме езуітаў у Мінску. Па смерці ў ёй жа быў пахаваны^[3].

Бацька Ігнацыя Завішы.

Творчасць

Аўтар пераробкі італьянскага раману «Любасць бяз зменаў» (1688), шэрагу прамоваў на соймах, сабраных ягонай дачкой Б. Радзівіл у кнізе «Водгук прыемных мелодыяў» (1728) і інш.

Найбольш значнае з літаратурнай спадчыны К. С. Завішы — ягоныя мемуары, у якіх апісваюцца палітычныя падзеі і шляхецкі побыт Рэчы Паспалітай XVII—XVIII стст.

Зноскі

↑ Вячаслаў Насевіч. Завішы // ЭГБ С. 394.
↑ Уладзімір Мархель. Завіша Крыштоф Станіслаў // ЭВКЛ С. 638.
↑ Тамара Габрусь. Наша «езуіцкае» барока // «Наша Вера» № 1 (15), 2001.

Літаратура

Шаблон:Transwiki
- Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — Мінск: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — 684 с.: іл. ISBN 985-11-0314-4.
- Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т.Т. 3: Гімназіі — Кадэнцыя / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 1996. — 527 с.: іл. ISBN 985-11-0041-2.

У Сеціве

Pamiętniki Krzysztofa Zawiszy, wojewody mińskiego 1666-1721, wyd. 1862

[1]

[1] Вячаслаў Насевіч. Завішы // ЭГБ С. 394.

[2] Уладзімір Мархель. Завіша Крыштоф Станіслаў // ЭВКЛ С. 638.

[3] Тамара Габрусь. Наша «езуіцкае» барока // «Наша Вера» № 1 (15), 2001.

[1]

[2]

[3]

@@ Радок 9: / Радок 9: @@
 Браў актыўны ўдзел у палітычны жацці: некалькі разоў абіраўся дэпутатам на соймы, іхны [[маршалак]] у [[1697]], [[1718]] і [[1720]]. Спачатку падтрымліваў караля [[Аўгуст Моцны|Аўгуста Моцнага]], аднак у [[Паўночная вайна|Паўночную вайну]] перайшоў на бок [[Станіслаў Ляшчынскі|Станіслава Ляшчынскага]]<ref>[[Уладзімер Мархель|Уладзімір Мархель]]. Завіша Крыштоф Станіслаў // ЭВКЛ С. 638.</ref>.
-Пабраўся шлюбам з Тэрэзай Тышкевіч, у выніку чаго атрымаў багаты пасаг. Адзін з асноўных фундатараў капліцы Святога Феліцыяна ў [[Архікафедральны касцёл Імя Найсвяцейшай Панны Марыі (Мінск)|касцёле Імя Найсвяцейшай Панны Марыі]] пры [[Калегіюм езуітаў (Мінск)|калегіюме езуітаў]] у [[Мінск]]у. Па смерці ў ёй жа быў пахаваны<ref>[[Тамара Габрусь]]. [http://media.catholic.by/nv/n15/art11.htm Наша «езуіцкае» барока] // «[[Наша Вера]]» № 1 (15), 2001.</ref>.
+Пабраўся шлюбам з Тэрэзай Тышкевіч, у выніку чаго атрымаў багаты пасаг. Адзін з асноўных фундатараў капліцы Святога Феліцыяна ў [[Архікафедральны касцёл Імя Найсвяцейшай Панны Марыі (Мінск)|касцёле Імя Найсвяцейшай Панны Марыі]] пры [[Калегіюм езуітаў (Мінск)|калегіюме езуітаў]] у [[Мінск]]у. Па смерці ў ёй жа быў пахаваны<ref>[[Тамара Габрусь]]. [http://media.catholic.by/nv/n15/art11.htm Наша «езуіцкае» барока] // «[[Наша Вера]]» № 1 (15), 2001.</ref>.
+Бацька [[Ігнацы Завіша|Ігнацыя Завішы]].
 == Творчасць ==
 Аўтар пераробкі італьянскага раману «Любасць бяз зменаў» ([[1688]]), шэрагу прамоваў на соймах, сабраных ягонай дачкой [[Барбара Завіша|Б. Радзівіл]] у кнізе «Водгук прыемных мелодыяў» ([[1728]]) і інш.